เรารู้สึกว่าเราเป็นคนประเภทนั้นเเน่นอน คือเวลาที่เราเจอเรื่องท้อเเท้ในชีวิตมันก็ต้องบ่นถูกหรือเปล่า

เราเป็นคนนึงที่คิดว่าการบ่นไม่มีประโยชน์อะไร ต่อให้เราเหนื่อยกายยังเเค่พักผ่อนทดเเทนได้เเต่เหนื่อยใจเราจะทำอย่างไรดี

"ถ้าคุณเหนื่อยใจคุณควรที่จะกอดใครสักคน"

เราไม่เคยกอดใครเวลาที่เหนื่อยใจเลยสักครั้ง เพราะเรื่องที่ทำให้เหนื่อยใจมีน้อยมากจนคิดว่าคนอย่างเราจะมีเรื่องอะไรให้เหนื่อยใจอีก

จนกระทั่งเธอกับเขาเข้ามานั่นเเหละ 

เธอเข้ามาในคืนวันเสาร์พร้อมกับอากาศเย็นๆในเดือนธันวาคม เธอเข้ามายืนอยู่บนความสับสนของเราเป็นครั้งที่สอง

เธอเคยเข้ามาในชีวิตเราในระยะเวลาสั้นๆยังไม่พอ เเล้วเธอจะเอาความรู้สึกดีๆที่ให้เธอไปอีกทำไม เธอเดินจากไปเอง เเล้วเธอจะกลับมาอีกครั้งเพื่ออะไร?

เธอคงไม่เคยสนใจความว่ารู้สึกเหนื่อยใจของเรามันตัดสินใจลำบากขนาดไหนอยู่เเล้วสินะ