ละกิเลสจากช้อปNike ได้แล้วก็เดินตรงมาจนถึงAvenue of stars 

               แดดร่มลมตก  อากาศไม่ร้อนจนเกินไป  จึงเห็นผู้คนมากมายมานั่งตากลมบ้าง  ยืนชมวิวบ้าง ถ่าย Vlog กันบ้าง  แต่คนก็ยังไม่มากจนทำให้รู้สึกน่าหงุดหงิดสักเท่าไหร่นัก

                                            NIKON FE + FUJI COLOR 100 JAPAN

               สายตาเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อเชลซี  เมื่อคืนชนะวูล์ฟมา 5-2  อยากเดินเข้าไปทักน้องแล้วบอกว่าพี่ก็แฟนทีมนี้เหมือนกันนะ

               แต่ก็ไม่ได้ทำอย่างที่คิดอย่าง  แค่ยกกล้องมาถ่ายด้านหลังน้องที่เหมือนกำลังยืนแอคเท่ๆ ให้จับภาพ

                                             NIKON FE + FUJI COLOR 100 JAPAN

               ระหว่างนั้นก็ยืนชมวิว กดชัตเตอร์ไปหลายรูป เรือสำเภาที่คนชอบถ่ายรูปกันก็แล่นเข้ามาในเฟรม พอเริ่มรู้สึกเบื่อกับตรงนั้นแล้วเลยเดินสำรวจดูว่าเส้นทางนี้มีร้านสะดวกซื้อหรือตู้กดน้ำบ้างไหม  เผื่อพรุ่งนี้มาวิ่งแล้วจะได้กดน้ำดื่ม  สายตาก็หันไปสะดุดกับตู้สี่เหลี่ยม  พอเข้าไปใกล้ ๆ ก็เห็นว่ารับทั้งเงินสดและ Octopus

               สมกับเป็นประเทศที่เจริญแล้วจริงๆ

               และหลังจากที่ถ่ายรูปพร้อมชมวิวจนพอใจแล้วท้องก็เริ่มร้อง  เลยถามเพื่อนว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี  เพื่อนแนะนำร้านอาหารมาร้านนึง  แต่พอเช็คจากกูเกิลแมพดูแล้ววันนี้ปิด  เลยคิดว่าค่อยไปพรุ่งนี้ก็ได้  แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรจะกินอะไรดี  เพื่อนเลยบอกมาว่าลองสตรีทฟู้ดดูสิ  ของทอด ๆ อะไรพวกนี้ที่ขายตามข้างทาง 

                                           NIKON FE + FUJI COLOR 100 JAPAN

                                          NIKON FE + FUJI COLOR 100 JAPAN

ฉันซึ่งอยู่ในสภาวะที่คิดอะไรไม่ออกแล้วเลยเชื่อเพื่อน  จนเดินมาเจอร้านนึง  เห็นคนซื้อหลายคน  น่าจะอร่อยดี ส่อง ๆ ดูแล้วเลยเลือกมา 2 ไม้ เป็นล็อบสเตอร์อะไรสักอย่างกับชีสบอล

แน่นอนว่าเราต้องเริ่มจากล็อบสเตอร์ก่อนเลย  อืม... ก็อร่อยดีนะ  แต่ร้อนจัง  น้ำมันก็เริ่มเกาะถุงกระดาษที่ใส่ลูกชิ้น  ชักจะกินลำบาก เลยกินชีสบอลต่อ อันนี้เค็มมากจนตกใจ  พอเพ่งดูดี ๆรอบ ๆ มีเกล็ด ๆ ซึ่งเดาว่าน่าจะเป็นเกลือ กินไปได้ลูกเดียวก็หยุด ส่วนล็อบสเตอร์กินไปได้ครึ่งไม้ (4 ลูก) ก็หยุดกินเช่นกัน

ยอมแพ้กับของทอดแล้ว

สายตาเหลือไปเห็นชานมเสือพ่นไฟที่ถือกำเนิดมาจากประเทศไต้หวัน  และแถว ๆประเทศกรุงเทพก็มีการต่อคิวกันยาวเหยียด ด้วยความที่อยากหาอะไรล้างปากอยู่แล้วเลยไปลองต่อคิวอันน้อยนิดดูสักหน่อย  คูณตัวเลขในหัวแล้วราคาก็พอ ๆ กับบ้านเรา  ส่วนรสชาติก็เหมือนกันเลย(เคยชิมของเพื่อนไปอึกนึง)

หวานจ๋อยเหมือนกัน  แต่ในช่วงเวลานั้นที่ใช้แรงงานมาจนอ่อนล้าก็รู้สึกว่าของหวานๆ มันก็อร่อยดีจัง

และระหว่างนั้นแอบมองร้านข้าง ๆที่เคี่ยวไข่มุกโชว์หน้าร้าน  เห็นปริมาณน้ำตาลแล้วแอบขนลุกซู่

แต่ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามาวิ่ง 5K ชดเชย

ขากลับข้ามถนนมาเดินอีกฝั่งเลยผ่าน Don Don Donki ซึ่งเล็งไว้ตั้งแต่ตอนขามา แต่เนื่องจากปริมาณคนที่มากมายจนมองไม่เห็นบันไดทางลงเลยคิดว่าจะแวะตอนย้อนกลับโรงแรม

Don Don Donki อยู่ใกล้สถานีMTR Tsim Sha Tsui ฝั่งทางออก B1 ซึ่งตั้งอยู่ชั้นB ของห้าง miraplace2  ฉันเข้าไปสำรวจราคาสินค้าและดูว่ามีขนมอะไรน่ากินบ้าง  จะได้ซื้อกลับโรงแรม  ราคาสินค้าหลายอย่างพอ ๆ กับเมืองไทย  บางอย่างถูกกว่า  (แต่จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้ไปสำรวจ DonDon Donki ตรงทองหล่อ)แต่ที่ตื่นตาตื่นใจในช่วงเวลานั้นคือผลไม้อิมพอร์ต  ทุกอย่างดูน่ากินไปหมด โดยเฉพาะตอนที่ร่างกายไม่ได้รับสารอาหารที่เพียงพอ  แถมยังเพิ่งกินน้ำตาลและแป้ง (บวกไขมัน)เข้าไปเลยรู้สึกว่าอยากได้อะไรที่ทำให้มันสดชื่น จนกระทั่งหันไปเห็นลูกพีชลดราคา ฉันวอแวอยู่นานมาก แต่คิดว่ามันน่าจะกินลำบาก สุดท้ายเลยตัดใจและหยิบมาเซมเบ้ถุงลายวันพีชมา

ตอนเดินกลับโรงแรม  สังเกตว่าร้านขายของริมทางจะมีน้ำเปล่าขาย  ซึ่งราคาถูกกว่าในเซเว่นหรือร้านสะดวกซื้อหรือตู้กดน้ำมากๆ ๆ ๆ  ฉันเลยหยิบติดมือมา 2ขวดและแบกกลับโรงแรมด้วย (โรงแรมที่พักในเมืองไม่มีน้ำเปล่าให้)

โรงแรมที่ฉันพักอยู่ตรงสถานี Yau Ma Tei ซึ่งถัดจาก TsimSha Tsui ไป 2 สถานี ระหว่างที่เดินกลับพอผ่านประตูสถานี Jordan ก็เห็นเจ้าหน้าที่ปิดประตูMTR เลยเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น  หรือจะมีเหตุการณ์อะไรไม่ปกติ  แต่ก็ยังไม่ทันได้เสิร์ชข้อมูลเพิ่มเติม  คิดว่าต้องเร่งฝีเท้าเดินกลับให้ถึงโรงแรมก่อน พอเช็คข่าวสารในเฟซบุ๊คจึงพบว่ามีม็อบเผาทำลายสถานที่ราชการ  และเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆที่ฝั่งเซ็นทรัล  สถานี MTR หลายสถานี หยุดแวะสถานี Wan Chai , CausewayBay , North Point และแถบนั้น

ก่อนเดินทางมาฮ่องกงในครั้งนี้ ตอนที่ฉันตัดสินใจจองที่พักฝั่งฮ่องกงแค่คิดว่ามันไม่ไกลจาก Kowloon Bay เท่าไหร่  ไม่อยากขนสัมภาระไกล ๆ  พามาคิดดูตอนนี้ก็น่าจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้ว  อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลมากว่าจะเดินทางกลับที่พักหรือจะต้องหลบกลุ่มผู้ชุมนุมไปทางไหน

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ควรประมาท  คิดว่าควรจะต้องติดตามข่าวสารอย่างใกล้ชิดทุกวัน

คืนนั้นฉันเข้านอนเร็วและตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตี5.30 เพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ เพื่อวันพรุ่งนี้จะได้ออกไปวิ่งสมใจสักที