การที่มีคำหยาบคำสบถที่อยากหยิบมาใช้เต็มไปหมดแต่ไม่กล้าแม้แต่จะนึกถึงคำคำนั้นในหัวว่ามันออกเสียงยังไงเนี่ย แปลว่าเราโตขึ้นรึเปล่านะ

การที่ไม่กล้าพิมพ์ไม่กล้าสื่อสิ่งหยาบคายเหล่านั้นออกมานี่เพราะเราเป็นคนใจเย็นรึเปล่านะ

พอรู้ว่าสิ่งที่อยากทำในตอนนี้มาจากอารมณ์ชั่ววูบและขาดทุนอย่างมากหากกระทำลงไปแม้ว่าจะสามารถทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ชั่วคราวนี่ แปลว่าเรายังมีสติอยู่ใช่มั้ยนะ

แล้วถ้าเราเป็นเด็กใจร้อนไร้สติผลุนผลันทำอะไรออกไปเพราะอารมณ์ แล้วค่อยอ้างทีหลังว่าเพราะเป็นคนแบบนั้น มันจะดีกว่ามั้ยนะ

บอกว่าเราเป็นคนพูดไม่คิด แล้วปิดท้ายด้วยการแสดงความรู้สึกผิด แค่นี้สังคมก็ยอมรับแล้วใช่มั้ยนะ

เราเป็นคนแบบไหนกันนะ

เป็นแบบนี้มันดีแล้วใช่มั้ยนะ

.

อึดอัดเนอะ