[Verse 1]

And when I think

Of everything that we did together

Somewhere in Verona

The sun set over our time together

Thinking it over

So young and sentimental

Our hearts so gentle

Such a shame we had to drift apart

และเมื่อผมนึกถึง

ทุกอย่างที่เราเคยทำด้วยกัน

สักแห่งในเมือง Verona

พระอาทิตย์ก็ลาขอบฟ้าไปพร้อมๆกับเวลาของเรา

คิดๆดูแล้ว

ตอนนั้นเรายังเด็กและอ่อนไหว

หัวใจของเรานั้นแสนอ่อนโยน

ช่างน่าเสียดายที่เราต้องแยกจากกัน

Oh, but I can't help just wonder

Could we really last forever?

I watch the sunset and

Something's telling me that I gotta get up and chase it

แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้นะ

ว่าเราจะได้อยู่ตลอดไปจริงๆหรือ

ผมมองดูพระอาทิตย์ตก

และบางอย่างกำลังบอกให้ผมลุกขึ้นและรีบไปคว้าไว้

[Verse 2]

Day of transit

The gentle weight of your head on my shoulder

I wake you at the last stop

Your sleepy eyes in the gloomy weather

Raining in Florence

Your cold hands and your wet hair

While we're cursing

Cheap umbrellas trying to get home

วันแห่งการเดินทาง

น้ำหนักที่เบาหวิวจากหัวของคุณบนไหล่ผม

ผมปลุกคุณเมื่อถึงปลายทางสุดท้าย

สายตาขี้เซาของคุณในอากาศที่มืดครึ้ม

ฝนตกในเมือง Florence

มือคุณเริ่มเย็นและผมคุณก็เปียก

ขณะที่เราบ่นด่าไป

กับร่มถูกๆและพยายามกลับบ้านกัน

[Bridge]

Now we're written in history

We close the book we opened up

There will always be a place in my heart

But baby can't you see we were meant to fall apart

We gave it up

Who would have thought love wasn't enough

In the end we'd say

"Bye my love, guess I'll see you someday"

ตอนนี้เรากำลังเขียนประวัติศาสตร์ล่ะ

เราปิดหนังสือที่เราเปิด

นี่จะเป็นสถานที่ในใจผมเสมอ

แต่ที่รัก คุณเห็นมั้ยว่าเรากำลังจะหลุดถอยจากกัน

เราต่างก็ยอมแพ้

ใครจะไปคิดล่ะว่าแค่รักนั้นมันไม่พอ

ท้ายที่สุดเราก็พูดว่า

“ลาก่อนที่รัก สักวันเราคงได้พบกัน”