เพราะไม่ใช่ทุกครั้งที่ได้รักแล้วจะสมหวัง
เพราะไม่ใช่ทุกทีที่แอบมองแล้วเขาจะรู้ตัว
เพราะไม่ใช่ทุกการกระทำที่แสดงออกแล้วเขาจะสนใจ
.
.
.
“อาจจะรู้”
บางครั้งฉันก็คิดว่าที่ทุ่มเทไปทั้งหมดเขาจะดูไม่ออกเลยหรือไง
หรือเป็นเพราะไม่ได้ใส่ใจมากพอให้สงสัย
หรือเพียงแค่แกล้งมองข้ามและทำเป็นไม่รู้
.
.
.
ฉันเองไม่รู้คำตอบหรอกว่าเป็นแบบไหน เขาจะรู้สึกอะไรบ้างรึเปล่า
แต่ที่แน่ๆ'ลูกกวาดสีชมพู'ยังคงถูกพกไว้ในกระเป๋าเสมอ 

และความรู้สึก'รัก'ก็ยังคงดังอยู่ในหัวใจ
.
.
.
ฉันรู้ว่าไม่มีหวังแล้วที่เขาจะหันกลับมามองที่ตรงนี้
.
.
.
สุดท้ายฉันก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้อยู่ดี
ต่อให้เป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆ แต่อย่างน้อยก็ยังมีหวังอยู่บ้างนี่นา
.
.
.
เพราะลูกกวาดสีชมพูยังไม่หายไปไหน
และตัวฉันยังคงภาวนาหลายต่อหลายครั้งให้เขาคนนั้นหันกลับมามอง 

ไม่จำเป็นต้องตอบรับความรู้สึกนี้ก็ได้
.
.
.
...แค่ขอสักครั้งที่ได้อยู่ในสายตาบ้างก็พอ