[ 01 ]
เกมที่ฉันเล่นกับ'เขา'คนนั้นที่เล่นเกม...เป็นช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงในแต่ละวันที่ฉันแบ่งมันให้กับเกมออนไลน์ และเผลอใจให้กับใครบางคนในนั้นที่ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตจริง...
ถ้าจะเรียกว่ารักก็อาจจะไม่ใช่
หรือจะเป็นคำว่าชอบก็ยังไม่ได้รู้สึกขนาดนั้น
ฉันคิดว่าคำว่า"ปลื้ม"อาจจะเป็นคำจำกัดความความรู้สึกนี้ได้มากที่สุด
.
.
.
“ไม่ใช่ตลอดเวลาที่คิดถึง "
แต่เป็นทุกครั้งที่เปิดเกม เขามักเป็นคนแรกที่เข้ามาในความคิด
ทั้งที่หน้าจอยังไม่ทันโหลดเสร็จด้วยซ้ำ
'ออนอยู่รึเปล่านะ'
'จะมีทีมแล้วรึยัง'
'วันนี้จะได้เล่นด้วยไหม'
'อย่าเพิ่งเลิกเล่นเลยนะ'
เป็นความคิดที่มักกวนใจทุกครั้งและฉันเองก็ยังไม่เคยเอามันออกจากหัวได้เลยสักทึ
.
.
.
ที่จริงแล้วก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าทำไมความสนใจของฉันมันเบนไปหาเขามากกว่าคนอื่นๆ
ทั้งที่เพื่อนในเกมก็มีอีกเป็นร้อยคนแท้ๆ
.
.
.
พอลองกลับมาคิดดูดีๆ คงเป็นเพราะภาษาแชทของเขาไม่เหมือนคนอื่น
.
.
.
หลายครั้งที่ข้อความในช่องแชทเป็นคำหยอดหวานๆ จากใครบางคนที่ส่งมาโดยไม่คิดอะไร
หรือบทสนทนาที่คุยถูกคอและลื่นไหลจนพิมพ์ตอบแทบไม่ทัน
.
.
.
แต่ไม่ใช่เลยกับ'เขา'คนนี้ เพราะข้อความเหล่านั้นไม่เคยปรากฏขึ้นในแชทของเรา
กลับกันในความเป็นจริงเราคุยกันแทบจะนับครั้งได้ด้วยซ้ำ
.
.
.
ทุกครั้งมันมักเป็นเพียงคำถามธรรมดาๆจากตัวฉันที่พิมพ์ส่งไป
'ยังเล่นอยู่ป่าวว'
'เล่นไหมคะ?'
'เล่นต่อมั้ยย'
'เปลี่ยนโหมดได้รึเปล่า?'
และทุกคำตอบของเขาก็มาในรูปแบบเดิมๆ
'ผมไปก่อนนะครับ'
'วันนี้ยังไม่เล่นครับ'
'แล้วแต่คุณเลยครับ'
'ผมเล่นโหมดไหนก็ได้ครับ'
แต่นั้นแหละสาเหตุหลักๆที่ทำให้ฉันสนใจเขามากกว่าคนอื่นๆ
.
.
.
หลายครั้งที่ฉันถามตัวเองว่าทำไมถึงปล่อยให้คำแทนตัวเองว่า'ผม'
กับคำว่า'ครับ'ที่ลงท้ายประโยคธรรมดาๆเหล่านั้นมามีผลกับหัวใจตัวเองขนาดนี้
.
หลายครั้งที่ฉันสงสัยว่าตัวตนของเขาในชีวิตจริงเป็นอย่างไร
จะเหมือนกับที่ฉันจินตนาการไว้บ้างรึเปล่า?
.
และหลายครั้งที่ฉันอยากรู้ว่าสำหรับเขาแล้วใครเป็นคนแรกที่เขานึกถึงทุกทีที่กดเข้าเกม
.
แน่นอนว่าถ้าเป็น'ฉัน'เหมือนกับที่'เขา'เป็นคนแรกที่ฉันนึกถึงบ้างก็คงดี
.
.
.
มาถึงตรงนี้ฉันคิดว่าคำว่าปลื้มก็อาจจะน้อยไปหน่อยแล้วหล่ะ....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in