คงปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่า ยุโรปเมื่อ
แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หลังจากกลับมาถึงไทยผมพยายามหางานประจำอยู่หลายหนแต่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า ผมรู้สึกว่าตัวเองมีเงื่อนไขชีวิตในการทำงานเยอะไปซะแล้ว หรือไม่อีกอย่างก็ บริษัทหลายๆบริษัทคงไม่อยากรับผมเข้าทำงานจริงๆ (ฮ่าๆ) แต่ก็ยังโชคดีที่ได้รับงานสอนพิเศษเป็นติวเตอร์รายบุคคลๆ ไป การสอนภาษาอังกฤษพื้นฐานนี้ดูเข้าท่าสุดแล้ว ณ เวลานั้น
นอกเรื่องมาซะตั้งนานเอาเป็นว่า โอกาสกลับมายุโรปอีกครั้งมันก็เกิดขึ้นหลังจากคนหาตัวเองและตั้งใจจริงๆว่าจะมาเรียนต่อปริญญาโทเมืองนอก ใจจริงอยากไปต่อที่เยอรมนีมากกว่า แต่ภาษาเยอรมันผมมันดันไม่เอาถ่านซะแบบนั้น น่าจะใช้เวลาซักชาติกว่าถ้าจะให้เรียนจนสอบเข้ามหาลัยได้จริงๆ (แน่นอนผมไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น เฮ้อ อายุอะเนอะ) ประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษก็น่าจะเป็นทางเลือกที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆซะแล้ว
ต่อให้ผมไม่เคยไปอเมริกาแต่แน่นอนว่าผมรักยุโรปมากกว่า ภาษามันหลากหลาย วัฒนธรรมมันหลากหลายกว่าอเมริกาและประวัติศาสตร์ ยาวนานกว่าแน่นอน ส่วนออสซี่ก็ แค่คิดถึงเรื่องสำเนียงก็ปวดหัวละ มันเลยหนีไม่พ้น อังกฤษ สุดท้ายใช้เวลา 1
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in