รีวิวเว้ย (1913) ภาพยนตร์เรื่อง "พระเจ้าช้างเผือก" (The King of the White Elephant) ไม่ได้เป็นเพียงภาพยนตร์ธรรมดา แต่เป็นชิ้นส่วนสำคัญของประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมไทยที่ได้รับการจารึกไว้ในระดับโลก เมื่อวันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2568 ยูเนสโกได้ประกาศขึ้นทะเบียนภาพยนตร์เรื่องนี้ให้เป็น มรดกความทรงจำแห่งโลก (Memory of the World) ซึ่งถือเป็นภาพยนตร์ไทยเรื่องแรกที่ได้รับเกียรตินี้ โดยเป็นหนึ่งในสองเอกสารสำคัญจากประเทศไทยที่ได้รับการยอมรับในปีนั้น การที่ "พระเจ้าช้างเผือก" ได้รับการยกย่องนั้นมีเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่าแค่คุณค่าทางภาพยนตร์ ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2483 ในช่วงเวลาที่ความตึงเครียดทางการเมืองทั่วโลกกำลังทวีความรุนแรงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ผู้สร้างมีเจตนาที่แน่วแน่ในการใช้ภาพยนตร์เป็นเครื่องมือสื่อสาร แนวคิดเรื่องสันติภาพ ไปยังผู้ชมทั่วโลก โดยใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในการดำเนินเรื่อง ซึ่งไม่เคยมีภาพยนตร์ไทยเรื่องใดทำมาก่อน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นสื่อกลางทางวัฒนธรรมและการทูตที่สำคัญอย่างยิ่งในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของประวัติศาสตร์โลก นอกจากคุณค่าทางประวัติศาสตร์และการทูตแล้ว "พระเจ้าช้างเผือก" ยังมีความสำคัญในฐานะ เอกสารทางวัฒนธรรม ที่แสดงให้เห็นถึงความพยายามของคนไทยในการสร้างสรรค์งานศิลปะที่เข้าถึงคนทั่วโลก และยังเป็น ภาพยนตร์ไทยเพียงเรื่องเดียวจากยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ยังคงหลงเหลืออยู่และอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ ทำให้เป็นหลักฐานอันทรงคุณค่าที่ช่วยให้เราเข้าใจบริบททางสังคมและการสร้างสรรค์ภาพยนตร์ในอดีตได้เป็นอย่างดี การได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกความทรงจำแห่งโลกจึงไม่เพียงแต่เป็นการยกย่องคุณค่าของภาพยนตร์เรื่องนี้เท่านั้น แต่ยังเป็นการเน้นย้ำถึงความสำคัญของมรดกทางภาพยนตร์ในฐานะส่วนหนึ่งของความทรงจำร่วมกันของมนุษย์