น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม By อนุสรณ์ ติปยานนท์ - รีวิวเว้ย (3)

รีวิวเว้ย (1748) การเติบโตขึ้นมาในต่างจังหวัดที่มีความหลากหลายของผู้คนอย่างสัตหีบ ที่เป็นแหล่งรวมบุคคลจากหลากหลายภาคของประเทศไทยที่เข้ามารับราชการทหารเรือ และการได้เติบโตขึ้นมาในบ้านพักข้าราชการทหารที่เป็นบ้านแถวติด ๆ กัน อันประกอบไปด้วยหลายครอบครัวที่มาจากหลายภาคของประเทศ ทำให้มีการแลกเปลี่ยนรสมือระหว่างบ้านกันอยู่บ่อยครั้ง (หลายหนกลายเป็นการแข่งรสมือกันเสียด้วยซ้ำ) โดยเฉพาะเมื่อบ้านไหนมีย่า ยาย มาอยู่เพื่อเลี้ยงดูลูกหลาน สมาคมการแลกเปลี่ยนสูตรอาหารและแข่งรสมือมักเกิดขึ้นเสมอ ๆ โดยเฉพาะการแข่งกันในรสชาติของน้ำพริกและน้ำชุบจากแต่ละภาค ในความทรงจำสมัยเด็กเรามีโอกาสได้รู้จักน้ำพริกที่มาจากวัตถุดิบหลากหลายเป็นหนแรกก็มาจากบ้านแถวข้าราชการ ทั้งน้ำพริกปลาร้า น้ำพริกใบทำมัง น้ำพริกกะลา น้ำพริกถั่วเน่า น้ำชุบ และอีกหลากหลายเมนูอาหารที่เกิดจากการแลกเปลี่ยนรสมือของแต่ละครอบครัว
หนังสือ : น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม
โดย : อนุสรณ์ ติปยานนท์
จำนวน : 230 หน้า
.
"น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" หนังสือที่สืบหาค้นคว้าในเรื่องของ "น้ำพริก" และเครื่องจิ้มที่มีพริกเป็นส่วนประกอบสำคัญ ซึ่งการค้นคว้าของ "น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" คือ ความพยายามในการนำเสนอเรื่องราวของน้ำพริกที่ผูกโยงผู้คนแต่ละภูมิภาคในประเทศไทยผ่านทั้งวิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่มีน้ำพริกเป็นส่วนเชื่อมโยงสำคัญ
.
"น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" นำเสนอเรื่องราวของน้ำพริกทั้งจากมุมมองด้านประวัติศาสตร์ สังคมวิทยา และวัฒนธรรม ที่นอกเหนือไปจากการนำเสนอเรื่องราวของน้ำพริกในมุมมองทางวิชาการแล้ว "น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" ยังถ่ายทอดวิธีการ ขั้นตอน ของการปรุงน้ำพริกและเครื่องจิ้มของแต่ละภูมิภาค ที่มีวัตถุดิบของแต่ละภูมิภาคเป็นส่วนประกอบสำคัญ ที่สร้างให้น้ำพริกถ้วยหนึ่งมีรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสและเรื่องเล่าที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละภูมิภาคและแต่ละสำรับ โดยเนื้อหาของ "น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" แบ่งเป็นบทต่าง ๆ ดังนี้
.
บทที่ 1 ปกรณัมแห่งรอยรส
.
บทที่ 2 ในรอยรสพริก
.
บทที่ 3 จาริกในรอยรส
.
บทที่ 4 จากน้ำพริกชาววัง สู่สามัญเครื่องจิ้ม
.
บทที่ 5 รฤกรส "พริกสวนนอก"
.
"น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" นอกจากบริบทของรสชาติและประวัติศาสตร์ ที่อัดแน่นอยู่ในหนังสือ "น้ำพริก มรดกรสแห่งเครื่องจิ้ม" ยังบอกเล่าเรื่องราวของความแตกต่างของชนิดพันธ์ที่ส่งผลโดยตรงต่อการประกอบสร้างรสชาติของน้ำพริกถ้วยหนึ่ง ๆ ได้อย่างน่าสนใจ โดยเฉพาะในเรื่องของความเปลี่ยนแปลงจากสำรับชาววังสู่สำรับชาวบ้านในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ และรวมถึงการบอกเล่าเรื่องราวของ "พริกบางช้าง" และคลี่ให้เห็นถึงที่มาของคำว่า "บางช้างสวนนอก บางกอกสวนใน" ที่เป็นการสะท้อนความสัมพันธ์ของพื้นที่และวิถีชีวิตของผู้คนในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ที่มีน้ำพริกและเครื่องจิ้มที่มีพริกเป็นส่วนประกอบสำคัญของชีวิตมาเนิ่นนาน แต่หากจะให้รสชาติของการอ่านดียิ่งขึ้นแนะนำให้เปิดอ่านไปพร้อม ๆ กับฟังเพลงลูกทุ่งไทย ที่หลายเพลงมีเรื่องของการทำอาหารและมีน้ำพริกเป็นฉากหลัง ซึ่งจะช่วยให้ผู้อ่านได้อรรถรสทั้งรูป รส กลิ่น เสียงและสัมผัส

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น