หนังสือ : ข้างสำรับอุษาคเนย์

โดย : องค์ บรรจุน

จำนวน : 384 หน้า 

.

"ข้างสำรับอุษาคเนย์" พาผู้อ่านย้อนไปทำความเข้าใจและหาคำตอบในเรื่องราวของอาหารและรสชาติอาหารขอแต่ละชาติในอุษาคเนย์ทั้ง 11 ชาติ ว่าอาหารของแต่ละชาตินั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร มีวัฒนธรรมหรือประเพณีที่เกี่ยวข้องกับอาหารอย่างไร และรวมไปถึงการย้อนทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ของแต่ละชาติที่ก่อกำเนิดขึ้นเป็นอาหารสำรับต่าง ๆ ในพื้นที่อุษาคเนย์ ทั้งจากอาหารดังเดิมของภูมิภาคที่หาได้จากภูมิศาสตร์และธรรมชาติของพื้นที่ และจากอาหารที่เกิดจากการแลกเปลี่ยนกันไปมาทั้งจากของชาติต่าง ๆ ในอุษาคเนย์เอง และจากการเข้ามามีปฏิสัมพันธ์ของต่างชาติจากแดนไกล ที่หลายหนก็กลายมาเป็นมาตรฐานสำรับอาหารแบบใหม่ของชาติหนึ่ง ๆ ไป

.

"ข้างสำรับอุษาคเนย์" แบ่งการเล่าเรื่องออกเป็นสำรับอาหารของชาติต่าง ๆ ทั้งสิ้น 10 ชาติ โดยเริ่มต้นจากการปูพื้นฐานในเรื่องของความเป็นมาของชาติต่าง ๆ และตามด้วยการเกิดขึ้นของวัฒนธรรมอาหาร การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม กระทั่งการก่อรูปของสำรับอาหารในแต่ละยุคสมัยของแต่ละชาติ สำหรับเนื้อหาของ "ข้างสำรับอุษาคเนย์" แบ่งเป็นดังนี้

.

[ข้างสำรับลาว] ความไม่แตกต่างระหว่างสำรับชาวบ้านกับชาววัง

.

[ข้างสำรับเวียดนาม] จากสังคมบรรพกาล ราชสำนัก อาณานิคม ถึงเมนูร่วมสมัย

.

[ข้างสำรับกัมพูชา] คำพื้นบ้านเขมรยังเป็นราชาศัพท์ไทยประสาอะไรกับอาหาร

.

[ข้างสำรับเมียนมา] อาหารพม่ามีสีสันเพราะพม่ามีชนกลุ่มน้อยที่ยิ่งใหญ่

.

[ข้างสำรับอินโดนีเซีย] พื้นที่รังสรรค์วัฒนธรรมอาหารฮินดู พุทธ มุสลิม และคริสต์

.

[ข้างสำรับมาเลเซีย] การรวมกันที่แยกส่วนของอาหารเปอรานากัน ทมิฬ และภูมิบุตร

.

[ข้างสำรับสิงคโปร์] เมืองหลวงแห่งพหุวัฒนธรรมอาหารสากล

.

[ข้างสำรับฟิลิปปินส์] ตะวันออกพบตะวันตก ดินแดน 7,000 เกาะแห่งอุษาคเนย์

.

[ข้างสำรับบรูไน] รัฐอิสลาม กฎหมายอิสลาม กับอาหารอิสลาม

.

[ข้างสำรับติมอร์-เลสเต] สากลกับท้องถิ่น และการย้อนกลับทางวัฒนธรรม

.

[ข้างสำรับไทย] เป็นไทยที่ลำต้นกิ่งก้านใบดอกผล รากเหง้าปะปนหลากเผ่าหลายพันธุ์

.

บทสรุป

.

จะเห็นได้ว่าการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ปรับไป ของสำรับอาหารของชาติต่าง ๆ ในภูมิภาคอุษาคเนย์ มีความลื่นไหล เปลี่ยนแปลง และมีปฏิสัมพันธ์ทั้งจากชาติต่าง ๆ ในอุษาคเนย์ด้วยกันเองและจากต่างชาติที่เข้ามามีส่วนสำคัญทั้งในฐานะของเจ้าอาณานิคม และในฐานะของชาติที่มีปฏิสัมพันธ์กันผ่านการค้า ต่างเป็นการแลกเปลี่ยนและกำหนดเรื่องเล่า เรื่องราวและรสชาติของสำรับอาหารของชาติต่าง ๆ ในอุษาคเนย์ได้อย่างลงตัว กระทั่งปรากฏอยู่ในสำรับต่าง ๆ ในปัจจุบัน