รีวิวเว้ย (1669) ตั้งแต่เด็กจนอายุก้าวเข้าสู่วัยเลข 3 หน่อย ๆ เราเติบโตขึ้นมาพร้อมกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นในหลายกิจกรรมของชีวิต ทั้งหนัง เพลง การ์ตูน และรวมไปถึงสินค้าต่าง ๆ จากประเทศญี่ปุ่น ทั้งที่นำเข้ามาขายและทั้งจากการย้ายเข้ามาตั้งฐานการผลิตในประเทศไทยอันเป็นผลพวงจากข้อตกลงพลาซ่า (Plaza accord) และการเติบโตขึ้นมากับบรรดาวัฒนธรรมและสินค้าญี่ปุ่นนี้เอง ยังผลให้ใครหลายคนให้ความสนใจญี่ปุ่นในหลากมิติ อย่างกรณีของการ์ตูนญี่ปุ่น มังงะ หรืออนิเมะ เป็นวัฒนธรรมหนึ่งที่ในปัจจุบันคนไทยที่ผูกพันกับวัฒนธรรมดังกล่าว เป็นกลุ่มคนที่อายุไม่น้อยและเชื่อว่าหลายคนในปัจจุบันก็ยังคงดูและอ่านมังงะ ดูอนิเมะจากญี่ปุ่นกันอย่างต่อเนื่อง ซึ่งพอเมื่อโตขึ้นเรามองเห็นเรื่องราวของญี่ปุ่นที่วางตัวอยู่ในมังงะและอนิเมะแต่ละเรื่องได้อย่างน่าประหลาดใจ จากที่เคยดูเพื่อความสนุกก่อนไปโรงเรียนและหลังจากตื่นนอนในวันหยุด กลายเป็นว่าในวัย 30 เราได้รับสารบางอย่างที่มากไปกว่าเรื่องของความสนุกและความเพลิดเพลิน อย่างมังงะและอนิเมะเรื่อง "ดันดาดัน" เราเห็นอะไรมากไปกว่าแค่เรื่องของการตามหาไข่และกล้วยของตัวเอกในเรื่อง อาทิ ตำนานและเรื่องเล่าปรัมปราของญี่ปุ่นที่ปรากฏตัวอยู่ในมังงะและอนิเมะ เป็นต้น