เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (3)Chaitawat Marc Seephongsai
พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่น By ศรีศักร วัลลิโภดม
  • รีวิวเว้ย (1407) ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นมักเป็นสิ่งที่ถูกละเลยจากหน่วยงานหรือผู้ทำหน้าที่กำหนดนโยบายที่เกี่ยวข้อง หากแต่มิใช่แค่ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่ถูกละเลย องค์ความรู้ ภูมิปัญญา วัฒนธรรม วิถีชีวิต ของความเป็นท้องถิ่นในแต่ละแห่งแต่ละท้องที่ก็ตกอยู่ในชะตากรรมแบบเดียวกัน ย้อนกลับไปในช่วงหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 ท้องถิ่นถูกให้ความสำคัญและถูกกำหนดให้มีบทบาทที่ชัดเจนอยู่ในรัฐธรรมนูญ และหลังจากนั้นเป็นต้นมาก็คล้ายกับว่าท้องถิ่นถูกทำให้มีชีวิตและมีกิจกรรมของท้องถิ่นเพิ่มขึ้นอย่างมาก หากแต่หลายอย่างในท้องถิ่นก็ยังคงถูกละเลยทั้งจากกฎหมาย กฎระเบียบและมาตรฐานของหน่วยงานที่ทำหน้าที่กำกับดูแลท้องถิ่นที่ส่งผลให้กิจกรรมของท้องถิ่นดำเนินไปตามวิถีและมาตรฐานที่ถูกออกแบบแบบเหมารวม กระทั่งไม่นานมานี้ที่กระแสของความเป็นท้องถิ่นถูกให้ความสำคัญและหนุนเสริมจากหลายภาคส่วน จนดูคล้ายกับว่ากิจกรรมของท้องถิ่นถูกให้ความสำคัญและสามารถดำเนินงานได้ตามศักยภาพของพื้นที่ท้องถิ่นแต่ละแห่ง แต่หากพิจารณาดูให้ดี ๆ เราจะพบว่ากฎเกณฑ์ กฎระเบียบ ข้อบังคับ ข้อสั่งการจากหน่วยงานกำกัลดูแลท้องถิ่นก็ยังคงเป็นเช่นเดิมดังที่เคยเป็นมา
    หนังสือ : พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน
    โดย : ศรีศักร วัลลิโภดม
    จำนวน : 228 หน้า
    .
    "พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน" หนังสือที่ทำหน้าที่ในการบอกเล่าเรื่องราวของ "ท้องถิ่น" ผ่านลักษณะของบทความ 2 กลุ่มหลัก ๆ ที่ปรากฏอยู่ใน "พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน" อันได้แก่ (1) บทความในกลุ่มของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นและวัฒนธรรมท้องถิ่น ที่ในหนังสือบอกเล่า ยกตัวอย่าง และแสดงให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรม วัฒนธรรม ความรู้และท้องถิ่น และ (2) บทความในกลุ่มนี้ว่าด้วยเรื่องของ "พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น" ที่เชื่อมโยงเรื่องราวของท้องถิ่นในแต่ละมุมเข้าด้วยกัน อีกทั้งยังเป็นพื้นที่ในการประสานและสร้างการมีส่วนร่วมระหง่างชุมชนท้องถิ่นกับคนนอกชุมชน ให้ได้เรียนรู้และทำความเข้าใจท้องถิ่นไปพร้อม ๆ กัน
    .
    สำหรับเนื้อหาของ "พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน" แบ่งออกเป็น 15 บทดังต่อไปนี้
    .
    พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นและกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน 
    .
    ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น: แนวคิดและวิธีการ
    .
    พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น (Local Museum) และการท้องเที่ยวแบบยั่งยืน (Sustainable Tourism)
    .
    ภารดรภาพที่จันเสน
    .
    พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกับการเลื่อนไหลของความหมาย
    .
    พิพิธภัณฑ์กับจินตนาการ
    .
    ชี้ทางออกพิพิธภัณฑ์ไทย
    .
    การเรียนรู้และประสบการณ์ 1 ทศวรรษ พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นจันเสน
    .
    คุณค่าและความหมายของภูมิปัญญาท้องถิ่น
    .
    ประวัติศาสตร์กับตำนาน
    .
    การปลูกฝังทางวะฒนธรรม: กระบวนการศึกษาทางสังคมที่ขาดไป
    .
    อนิจจาสยามประเทศ: ร่ำรวยวัฒนธรรมเพื่อขาย แต่ล้มละลายในชีวิตวัฒนธรรม
    .
    พื้นที่วัฒนธรรม: การโต้กลับทางภูมิปัญญาของคนใน
    .
    โรงเรียนวัดกับการปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐาน
    .
    การขายวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว คือ การขายความเป็นมนุษย์
    .
    "พิพิธภัณฑ์และประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน" ทำให้เราได้เห็นถึงความสำคัญของการจัดกระบวนการในการเรียนรู้และทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เพื่อสร้างการเชื่อมโยงวัฒนธรรมท้องถิ่นเข้ากับผู้คน บอกเล่าให้เห็นถึงความสำคัญและความสัมพันธ์ของท้องถิ่น คน เมือง อีกทั้งเป็นการฉายให้เห็นถึงความจำเป็นในการสร้างพื้นที่เรียนรู้ชุมชน ซึ่งมิใช่แค่ในรูปของพิพิธภัณฑ์หากแต่เป็นการสร้างกระบวนการในการเรียนรู้ร่วมกันอย่างเป็นระบบและยั่งยืน เพื่อสร้างการมีส่วนร่วมของคนในพื้นที่และเพื่อเป็นการสร้างความรู้สึกของการเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์อันยาวนานของชุมชนแต่ละแห่ง

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in