คนที่เกิดก่อนหลายคนคงไม่เข้าใจว่าทำไมคน gen นี้ถึงมีทุกข์ เรื่องให้คิดกับชีวิตมากกว่ารุ่นตัวเอง มันไม่ใช่ว่ารุ่นนี้มันไม่ขยัน ไม่อดทนเท่าตัวเอง ไม่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออะไร
แต่มันคือ trouble เรื่อง ความเป็นไปของชีวิตที่เราเจอแน่ๆคือ ความห่างของค่าตอบแทนระหว่างรุ่น ในการสะสมทุน ในขณะที่สมัยก่อนค่าครองชีพมันไม่ได้ทวีคูณเท่าตอนนี้ มันยังพอสะสมทุนได้
แต่คนรุ่นนี้บ้าน 1 หลังมันไกลมากๆ อย่าว่างั้นงี้เลย ใช้ชีวิตตามสูตรที่ผู้ใหญ่บอกให้เรียนๆหางานให้เร็ว ยึดหาความมั่นคง แต่ไม่มีใครบอกว่า อิสระในการใช้ชีวิตเพื่อตัวตน จริงๆต้องเป็นยังไงพอรู้ว่า อิสระในชีวิตมันแลกกับการมีราคาค่าใช้จ่าย เท่านั้นแหละเลยเครียดยิ่งเมื่อเราจนอำนาจที่จะใฝ่ฝันยังเป็นไปไม่ได้เลยคิดดู เราทำได้แค่จ่ายซื้อของเท่าที่ได้ไป"งั้นๆ" แต่เราไม่เคยเข้าถึงโอกาสได้ใช้ชีวิตที่เราอยากจะเป็นจริงๆ อันนี้ไงที่พวกเกิดก่อนไม่เข้าใจย้ำว่ายุคนี้นะ อายุ22-30ปี สาหัสมากกับปัญหาคุณภาพชีวิต
- การได้ทำในสิ่งที่อยากทำริบหรี่
- ขาดสภาพคล่องทางการเงินเพราะแบกรับค่าเช่า ค่าครองชีพสูง แต่ค่าตอบแทนต่ำ
- กรรมสิทธิ์ การได้เป็นเจ้าของอะไรก็ตามยากขึ้นทุกทีจึงเป็นได้แค่ผู้เช่า เผลอๆชาตินี้อาจจะไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง