หลังจากต่อสู้กับโหมดฉันเป็นถุงขยะพลาสติกอยู่นาน ก็ถึงเวลาที่ต้องนำเสนอความคืบหน้า 90% และเช้านี้เริ่มต้นการนำเสนอเป็นคนแรกเสมอมา และตลอดไป ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ แต่เพื่อนบอกว่าเราเน็ตแรงที่สุดในห้อง ส่วนตัวคิดว่าไม่ได้เกี่ยวกับเน็ตที่แรง แต่น่าจะเป็นเพราะชอบซื้อของที่ต้องทำเวลากดเลยทำให้ได้ความสามารถพิเศษนี้ไปโดยปริยาย

เช้านี้นำเสนอภาพทั้งหมดของเนื้อเรื่อง มีบางหน้าที่ระบายสีจนเสร็จแล้ว และบางหน้าที่เป็นลายเส้นรอระบายสี หรือเรียกง่าย ๆ ว่าหน้าที่ยังไม่เสร็จ มีบทบรรยายเนื้อเรื่องที่ยังไม่แก้ไขให้สมบูรณ์ แต่ใจความสำคัญครบ เหลือแค่เกลาคำให้สวยงาม นอกจากนี้ยังมีรายงานผลการนำเสนอผลงานที่ไปทดลองใช้กับเด็กกลุ่มเป้าหมายและบุคลากรทางการแพทย์ที่ทำงานกับผู้สูงอายุ โดยแบ่งเป็น 4 หัวข้อ ได้แก่ ด้านความเข้าใจ ด้านแง่คิด ด้านความสนใจและอารมณ์ และด้านภาพประกอบ จะได้ข้อสรุปดังนี้

เด็กกลุ่มเป้าหมาย

ด้านความเข้าใจ : เด็กเข้าใจว่าตัวละครคุณยายที่อยู่คนเดียวเหงาและต้องการเพื่อน แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนแรกถึงไม่เปิดใจคุยกับภิภู และไม่เข้าใจคำว่าบ้านพักคนชราหรือศูนย์ดูและผู้สูงอายุ

ด้านแง่คิด : เข้าใจว่าเด็กสามารถเป็นเพื่อนกับผู้สูงอายุได้ และสามารถเชื่อมโยงเหตุการณ์ในเรื่องกับชีวิตจริงได้

ด้านความสนใจและอารมณ์ : สนุกกับการกระทำของภิภู มีการซักถามระหว่างการเล่าเรื่อง และมีอารมณ์ร่วม

ด้านภาพประกอบ : ภาพประกอบบางส่วนต้องมีการอธิบายเพิ่ม ชอบลายเส้น

บุคลากรทางการแพทย์

ด้านความเข้าใจ : เข้าใจทั้งสองมุมมอง เริ่มจากภิภูคือตัวละครหลัก มีการส่งต่อการเล่าเรื่องจากภิภูเป็นคุณยาย เมื่ออ่านรอบแรกจะเข้าใจธรรมชาติและความน่ารักของเด็ก เมื่ออ่านรอบต่อ ๆ ไปจะเข้าความเสื่อมถอยของผู้สูงอายุ

ด้านแง่คิด : ได้ตกตะกอนความคิด นึกถึงบางอย่างที่หลงลืมไปในมุมมองของคนธรรมดาและมุมมองในหน้าที่การงาน จากพัฒนาการของเด็ก ในตอนแรกที่สงสัยทุกอย่าง พอโตขึ้นก็เข้าใจได้เองว่าคุณยายไปไหนผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์ และเด็กจะได้คำตอบจากประสบการณ์

ด้านความสนใจและอารมณ์ : แปลกใหม่สำหรับเด็กเนื้อหาไม่รุนแรง เนื้อเรื่องไม่ได้ตื่นเต้นแต่ดึงความสนใจได้ ประทับใจ และตื้นตันใจในตอนท้ายผ่านรูปภาพ

ด้านภาพประกอบ : เหมาะสมกับเด็กมีอวัยวะบนหน้าครบ ริ้วรอยบนหน้าชัดเกินไป ลงสีดอกไม้ใบหญ้าสวย

หลังจากการนำเสนอความคืบหน้าทั้งหมดก็ได้รับความคิดเห็นว่าตัวละครน่ารักแล้ว เพียงแต่ใช้ลายเส้นสีดำเลยอาจจะทำให้ตัวละครดูดุดันไปบ้าง แต่ภาพรวมไม่ได้แย่ ยังไปต่อได้ สู้ ๆ ค่ะลูก

พอได้ยินคำว่าเส้นสีดำก็เลยมานึกย้อนได้ว่าด้วยลักษณะการทำงานวาดรูปส่วนใหญ่ของตัวเองจะใช้สีโทนมืดเป็นส่วนใหญ่ มีน้อยมาก ๆ ที่จะใช้โทนสดใสขัดกับโทนเรื่องที่จะทำอยู่มาก เลยเพิ่งจะเกิดความรู้สึกท้าทายหลังจากที่ผ่านมา 90% แล้วว่าจริง ๆ เราแทบจะไม่เคยทำงานสีสันเลย แล้วตอนลงสีล่ะจะทำอย่างไร แต่ไม่เป็นไรไม่เครียด (เครียด) ทำได้สู้ ๆ คุณยายกับภิภูรอลงสีอยู่