"เพราะเคยแตกสลายจึงสวยงาม"

เป็นประโยคที่เข้ามาในหัวฉันตอนก่อนนอนในคืนวันศุกร์ อ่านไม่ผิดหรอก

คืนวันศุกร์ แต่ดันไม่สุขตามชื่อ ฉันเชื่อว่าคนเราต้องผ่านความเจ็บปวดมาเป็นร้อยครั้งพันครั้ง กว่าจะเป็นตัวเราที่เข้มแข็งเท่าวันนี้ได้ 

ความเจ็บปวดก็เหมือนการแตกสลาย เราต่างต้องทิ้งตัวตนเก่าๆเพราะต้องรับมือกับโลกที่โหดร้ายขึ้น ต้องแตกสลายเป็นพันครั้ง ถึงจะประสบความสำเร็จ ฉันได้แต่มองแผลเหวอะหวะจากการแตกสลายของฉัน แล้วพบว่า

จริงๆแล้วตัวตนของฉันก็ยังอยู่ข้างในนี้เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย การรักเธอก็เช่นกัน.