ระวังหลังนะคะ... =͟͟͞͞٩(๑☉ᴗ☉)੭ु⁾⁾
[Takahiro’s view]
.
.
.
*จิ๊บๆๆ*
อืม.... แสบตาจัง....
ผมค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น ก่อนจะสัมผัสได้ถึงร่างอุ่นที่กอดผมอยู่
โทรุซัง.....
และเหตุการณ์ทุกอย่างก็กลับมาในหัวผมอีกครั้ง
"เอ๊ะ!!... อ่ะ!.."
"หืม... เช้าแล้วหรอ.. ยังไม่อยากตื่นเลย.." โทรุซังเอ่ยเสียงงัวเงีย ก่อนจะซุกใบหน้ามาที่ตัวผม
"เอ่อ.. โทรุซัง..."
"อืม..."
*หมับ* เขาดึงตัวผมขึ้นไปนอนทับตัวเค้า
"อรุณสวัสดิ์ ทากะฮิโระ.." เขาเอ่ยพลางยิ้ม
"อ..อรุณสวัสดิ์ครับ"
"ไม่คิดจะมีมอร์นิ่งคิสซะหน่อยหรอ"
"ม...ไม่ครับ!!!"
"หืม... ไม่ลองดูหน่อยหรอ... หรือชอบจูบแบบอื่นกัน"
"เอ๊ะ!!"
เขาพูดพลางพลิกตัวขึ้นคร่อมผมก่อนจะเชยคางผมขึ้น
"ก็แบบ..เลียเข้าไปในปาก..."
"เอาลิ้นมาพันกัน... เหมือนมีเซ็กซ์ในปากน่ะ...หึหึ"
"ม..ไม่เอา"ผมพูดพร้อมเบือนหน้าหนี
"หน้าแดงขนาดนั้น... อายหรอ... ยังไม่เคยสินะ.."
"ทั้งๆที่ฉันตามใจนายมากขนาดนั้นแล้วแท้ๆ"
"จำไม่ได้หรอ.. เรื่องเมื่อคืนน่ะ... ปล่อยออกมาเยอะสุดๆเลยนะ.."
"แถมยังขอร้องฉันด้วยเสียงแบบนั้นอีก.."
เขาก้มลงมากระซิบข้างใบหูผม และแทรกตัวมาระหว่างกลางขาสองข้างของผม
"น...นั่นมันเพราะปลอกคอต่างหากครับ!!"
"ไม่ต้องห่วงนะ.. ตอนนี้ปล่อยตัวตามสบายเถอะ" โทรุซังพูดพร้อมใช้ปลายจมูกซุกไซร้บ่าไล่ขึ้นมาที่ลำคอ
*เฮือก*
"สะดุ้งขนาดนี้...รู้สึกแล้วหรอ..."
"อือ... อย่า..."
"ทำเสียงน่ารักแบบนี้ตั้งแต่เช้านี่มัน..."
*ปี๊ปๆๆๆๆ!!*
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
โทรุเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มา
'โคฮาม่า เรียวตะ'
เค้ากดรับสายด้วยความหัวเสีย
"อาจารย์ยามาชิตะคร้าบบบบ ผมรออยู่นะคร้าบบบบ... วันนี้มีงานนะคร้าบบบบ..."
เสียงปลายสายดังขึ้น ยิ่งสร้างความหัวเสียรุนแรงให้เจ้าของเครื่อง
"อา...นั่นสินะ... แต่สงสัยฉันคงต้องอบรมนายใหม่อีกแล้วล่ะ"
เขาวางสายก่อนจะลุกออกไปแต่งตัว
"น่าเสียดาย.. ที่วันนี้มีงานสำคัญนะ"
.
.
ผมกอดเข่านั่งคิดระหว่างที่โทรุซังลุกขึ้นไปแต่งตัว
ก็แค่รู้สึกจั๊กจี้เท่านั้นแหละ..
ทำไมต้องสับสนขนาดนี้ด้วยล่ะ..
ทั้งๆที่ไม่ได้ใส่ปลอกคอแท้ๆ..
เราไม่น่าจะรู้สึกดีกับผู้ชายนี่นา..
แต่ว่า...ผู้ชายคนนี้แปลกจริงๆ...
ผมคิดพลางมองไปที่ชายร่างสูงที่กำลังแต่งตัว
มือที่ใหญ่แต่อบอุ่นนั่น.. ทั้งๆที่กุมมือเราไว้ได้หมด แต่ไม่ได้รู้สึกอึดอัด..
ทั้งนิ้วมือ.. ทั้งริมฝีปาก...
ทำไมถึงไม่ได้รู้สึกรังเกียจกันนะ
"หืม... มีอะไรรึเปล่า.. ทากะ"
เขาหันมามองผม
"หรืออยากให้..ช่วยเอาออกให้.."
"ไม่ใช่ครับ!!"
.
.
ผมออกไปยืนส่งโทรุซังที่หน้าห้อง
"เอาล่ะ... อย่าออกไปไหนข้างนอกคนเดียวล่ะ"
"เข้าใจแล้วครับ... "
"โทรุซัง.. เอ่อ.. ไปดีมาดีนะครับ"
"ไปก่อนนะ..."โทรุซังพูดก่อนออกไปจากห้อง
.
.
[Toru’s view]
.
.
"นี่คือ หลักฐานที่ยืนยันในคดีนี้ครับ"
"น..นั่นมัน เดี๋ยวก่อน ขอแย้งครับ--"
"ดังนั้น..ผู้ถูกกล่าวหา จึงไม่มีความผิดครับ.."
.
.
.
หลังการว่าความ...
"อาจารย์ยามาชิตะ เหนื่อยหน่อยนะครับ..."
"ทั้งๆที่อายุยังน้อย แต่ก็มีชื่อเสียงด้านการว่าความจริงๆเลยนะครับ ฃ่วยได้มากจริงๆ"
ชายวัยกลางคน คุโรชิ ฮิโรโตะ เดินเข้ามาแสดงความขอบคุณ
"เรื่องเลขารับสินบนนี่ พอพ้นข้อกล่าวหา ประวัติของผมก็สะอาดขึ้นนะครับ"
"ไม่หรอกครับ... ผมเป็นตัวแทนเลขาของคุณเท่านั้น.." ผมพูดพลางขยับแว่นตาให้กระชับขึ้น
"อะไรกันๆ ผมกำลังคิดว่าจะไปขอคำปรึกษาคุณอยู่พอดีเลย.." ชายวัยกลางคนพูดพลางยิ้ม
"ผมขอปฏิเสธครับ ผมคิดว่าทางคุณ ถ้าตรวจสอบดีๆคงจะมีเรื่องทุจริตอยู่เป็นแน่"
"อะ.. อะไรนะ!!"
"อย่างเช่น..ต่าตอบแทนที่สูง... ความสัมพันธ์กับพวกยากุซ่า... ผมคิดว่ามันไม่ใช่งานง่ายของผมเลย"
"เห้ย!! นั่นมันจะเสียมารยาทไปหน่อยมั้ง!!" คุโรชิ รินทาโร่ ที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นมา
"มากับลูกชายหรอครับ.. ยินดีที่ได้รู้จัก"
"คุณก็ลงเลือกตั้งรอบหน้าเช่นเดียวกับคุณพ่อสินะครับ.. หวังว่าคุณคงให้ความสนใจกับยากุซ่าในพื้นที่นะครับ"
"!!!!! อย่ามาพูดมั่วๆ!! ถ้ามากกว่านี้ล่ะก็----" คุโรชิ รินทาโร่ พูดขึ้น แต่ไม่ทันได้พูดจบ
"การข่มขู่จะทำให้ชีวิตทางการเมืองของคุณไม่ปลอดภัยนะครับ"
"จะว่าไป ช่วงนี้การเงินของพวกคุณ มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ.. อย่างเช่นถูกคนเอาออกไปใช้โดยที่ไม่ได้บอก.. ไม่มีเลยหรอครับ.."
"!!!!" ชายทั้งสอง หน้าออกสี
"หืม... มีสินะครับ... แจ้งตำรวจรึยังครับ"
"ร...เรื่องแบบนั้น.. นาย..."
"ผมแค่จะเตือนว่างานของผมเสร็จแล้วเท่านั้นเอง... ขอตัวก่อนนะครับ" ผมพูด ก่อนจะหันหลังเดินออกมา
.
.
"เจ้านั่นมันรู้เรื่อง!!"
"ไม่ต้องห่วงครับพ่อ.."
"ผมจะตามหาทั้งทากะทั้งเงินกลับมาให้เร็วที่สุด"
.
.
.
*ตึกๆๆๆๆ*ิ
"ดูเหมือนลูกชายจะเอาเงินไปนะ โทรุ.." เรียวตะที่เดินตามผมเอ่ยขึ้น
"ฝากตรวจสอบที.."
"มาโยนความผิดให้เด็กแบบนั้น..." ผมกัดฟันแน่น
"จะใช้มาตรการเด็ดขาดหรอ..." เรียวตะพูด
"อา..."
ผมหันไปตอบด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
"อุ๊... สายตาแบบนั้น... มาตราการแตกหักซะมากกว่าล่ะมั้งเนี่ย" เรียวตะสะดุ้งพลางบ่นพึมพำ
.
.
[Takahiro’s view]
.
.
*ปึง!!*
"กลับมาแล้วหรอครับ..."
"อืม.. กลับมาแล้ว.. บอกแล้วไม่ใช่หรอ..ว่าถ้ากลับดึกให้นอนไปก่อนน่ะ"
"แต่ว่านี่เพิ่งเที่ยงคืนเองนะ"
"ทากะฮิโระ..." โทรุซังพูดพลางลูบหัวผม
"มีอะไรหรอครับ.."
".... ไว้พรุ่งนี้ดีกว่า.."
"เอ๊ะ!...."
"ฉันจะไปอาบน้ำ เธอไปนอนก่อนก็ได้"
"..."
"มีอะไรหรอ.. หรืออยากให้ทำ" โทรุซังพูดพร้อมยิ้มกริ่ม
"ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!!"
.
.
เราจะไม่นอนจนกว่าเค้าจะนอน
หรือว่าเราจะไปนอนก่อนดี..
*แอ๊ด*
โทรุซังออกมาจากห้องน้ำ โดยอยู่ในผ้าขนหนูตัวเดียว โชว์แผงอกและหน้าท้อง และเส้นผมที่ลู่ลงจากการเปียกน้ำ
เอ๊ะ..
*ตึกตั่ก*
*ตึกตั่ก*
*ตึกตั่ก*
ไม่จริงน่า... ทั้งๆที่ไม่ได้ใส่ปลอกคอแท้ๆ..
ทำไมถึง.. เป็นแบบนี้ล่ะ..
ผมรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง
"ทากะ?"
ทำไมล่ะ... ทำไม...
ท..ทำยังไงดี...
.
..
…
….
to be continued…
ฮั่นแน่... ทากะ...
แวะมาคุยเล่นกันได้นะคะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in