•
ชื่อหนังสือ : #4-6
ผู้เขียน : พี่เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์
•
และเล่มแรกของการจัดการกับกองดองที่เท่ายอดเขาเอเวอร์เรส เราหยิบฉลากจากหนังสือทั้งหมด50เล่ม แท่แด้นน!!!!ได้เล่มของพี่เต๋อ ที่ได้มาจากงาน a book fair ถุงละร้อย ฝากเพื่อนซื้อ เพื่อนแม่งหยิบเมามันมาก???
•
ยอมรับว่าไม่เคยอ่านงานเขียนของพี่เต๋อเลยยยยย...ตอนแรกที่เปิดกล่องไปรษณีย์มาแค่เห็นชื่อว่าเป็นคุณนวพลกับเลข4-6 อ่านแค่ชื่อนะประโยคอื่นใดๆไม่อ่านเลย คำถามแรกที่เข้ามาในหัว 'แม่งกูจะอ่านรู้เรื่องมั๊ยเนี๊ยะ'? แต่เอ้อ!!!พออ่านคำโปรยปกหลังแล้วเหมือนยกภูเขาออกจากอก มันเป็นหนังสือสือเล่าเรื่องที่เด็กมัธยมปลายส่วนใหญ่คือเมิงต้องเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มามั่งแหละ เช่น ยืนตากแดดร้อนหน้าเสาธงจนเนื้อจะสุกอยู่แล้ว การวิ่งเก็บรอบวิชาพละ การท่องบทร้อยกรอง การท่องจำเหตุการณ์สำคัญของศาสนาพุทธและประวัติของพระพุทธเจ้าและและเหล่าสาวก และเหตุการณ์อื่นอีกมากมาย...
•
ชอบช่วงเวลาที่อ่านเหมือนหนังสือพาเราย้อนเวลากลับไปม.ปลายอีกครั้ง สำหรับเราช่วงชีวิตที่เราชอบและสนุกกับมันมากที่สุดคือ ม.ปลาย เป็นช่วงที่เราทำอะไรบ้าบอเยอะที่สุดแระ เหตุการณ์ที่พี่เต๋อเขียนเล่าระหว่างที่อ่านมันเหมือนเราไปเจอเพื่อนใหม่แล้วมันเล่าให้เราฟังว่า "เมิงๆม.ปลายเมิงเคยทำแบบนี้ม่ะ" แล้วเราก็ตอบมันกลับไปว่า "เออๆกูเคยทำโรงเรียนกูก็ทำแบบนี้แระ" มีตอนนึงเหตุการณ์หน้าเสาธง เห้ย!!!!ใช่ๆๆๆกูเลยชอบนั่งเขี่ยดินตามร่องอิฐบล๊อคมีหญ้าขึ้นตามร่องกูถอนหมด?? ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปแล้วได้อะไร แล้วเรื่องแดดวันไหนเจอครูเมาน้ำลายนะเมิงเอ้ยยย!!! เนื้อกูจะสุกแล้วจร้าาาาาพร้อมแดกกันเองได้เลย อีกเรื่องวงดนตรีวันปีใหม่ แม่งโคตรจริง ผู้ชายหน้าตาธรรมดา พอเมิงเล่นกีต้าร์ร้องเพลงเท่านั้นแระเมิงเอ้ยยยย!!!! ความหล่อออร่าเมิงจะพุ่งเหมือนชีวิตเมิงตรัสรู้แล้ว สาวๆจะมองเมิงเปลี่ยนไปจริงๆ จากผู้ชายหน้าตาธรรมดา พอเมิงเล่นดนตรีเป็นนักร้องเท่านั้นแระ หน้าเมิงจะกลายเป็นณเดชขึ้นมาเลย... หรือจะเป็นการเขียนเฟรนชิพเป็นอะไรที่กดดันชิบหายสำหรับเรา โดยเฉพาะกับเพื่อนสนิท เขียนยังไงให้พวกมันประทับใจว่ะ แล้วการเขียนเฟรนชิพมันจะมีพวกเพื่อนที่สมองเมิงนี่ช่างครีเอทคำมาจริงๆ เช่น วันเกิด มันก็จะเขียนว่า ออกมาจากช่องคลอดแม่??? กูหล่ะสงสารแม่เมิงจริงๆ เราชอบอ่านเฟรนชิพมากเพราะเราจะได้รู้ว่าตัวเองเป็นคนยังไงในสายตาเพื่อน น่ารัก เรียบร้อย ใจดี มีน้ำใจ ตลก เลว? และอีกหลายเหตุการณ์ ที่คุณได้อ่านแล้วมันจะทำให้คุณยิ้มหัวเราะได้แน่นอน อ่านง่าย เบาสมอง ย้อนวันวาน สมัยวัยหวาน ใส่กระโปรงเอว 24 ที่ตอนนี้ 42แล้ว ชีวิตคนเรามันก็ต้องเติบโตดิว้าาาา?
•
ขอบคุณเพื่อนออยเพื่อนรักม.ปลายของฉันที่ฝ่าดงหนอนหนังสือทั้งหลายหยิบเล่มนี้ใส่ถุงมาให้ ?