spoiler alert!!!
5 ตอนจบ ตอนแรกคิดว่าจะ10ตอนขึ้น เอ้า!! 5 ตอนจบ หรือมีซีซั่น2 (ไม่ได้ตามข่าวเลย) แต่ดูเพราะเสียงลือเสียงเล่าอ้าง พอดูไป ผมนี่ลุกขึ้นยืนปรบมือให้เลยคร้าบ ขึ้นแท่นอันดับ1ไปเลยจร้าสำหรับซีรีส์วายไทยทั้งหมดที่เคยดู
เจอep.4อีพีที่ใจเจ็บอีกแล้ว เลยมารีบเขียนรีวิว คือดีมาก ดีหมด บท นักแสดง รายละเอียดยิบย่อยในซีรีส์เก็บหมด ชอบความเด็กใต้แหลงกลางในเรื่อง(เรื่องเกิดที่ภูเก็ต) ความคุมโทนของซีรีส์ การแสดงออกเป็นพฤติกรรมที่สื่อถึงความรู้สึกสับสนข้างใน ทำให้นึกถึงCall me by your name อันนี้มะพร้าวไม่ใช่ลูกพีช?
เรื่องย่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสนิท(เต๋กับโอ้เอ๋ว)ที่กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากมีเหตุการณ์ที่ทำให้ผิดใจกัน เมื่อได้กลับมา
สนิทกันอีกครั้ง อีกฝ่ายชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองกับอีกฝ่ายที่รู้สึกสับสนกับความรู้สึกตัวเองตามข้อความบนรูปโปรโมตซีรีส์ "เรื่องของเด็กชายที่ไม่รู้ใจตัวเอง"
ep.ก่อนหน้าคือชั้นรำคานกับความหมาห่วงก้างของเต๋ ความไม่ชัดเจนกับความรู้สึกของเต๋ แต่พอมาep.4ชั้นเข้าใจเธอแล้วเต๋!!!?หยิบทิชชู่ซับน้ำตาตัวเองแล้วยื่นให้เต๋!!!???
ชอบหลายฉากมากep.นี้ ฉากใต้น้ำคือเอ้อ!!คงจะชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองแล้วแระให้คนดูได้คลายเส้นบ้าง เดี๋ยวตอนต่อไปต้องมีซีนบอกคนที่ชอบว่า"เรารู้ใจตัวเองแล้ว" สรุปขึ้นมาจากน้ำฮาโรยยยยย!!!เจ็บหัวเหม็ด!!! ยังอีกทำร้ายจิตใจน้องเอ๋วชั้นเกินไปแล้ว!!!
ฉากที่บ้านตาลอันนี้ก็ดี 'เค้าไม่มองดอกชบาสีม่วงแกแล้วเว้ยเค้าชอบดอกชบาสีแดงแล้ว' หึ!!เหล่ตามองแล้วยิ้มมุมปาก? แล้วเต๋ก็โดนไล่ให้กลับไปสำรวจหัวใจตัวเอง ชอบการเดินวนไปมาของเต๋แล้วทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้าไปเลย มันให้ความรู้สึกว่า 'กูไม่เข้าใจตัวเอง กูสับสน กูจะจัดการกับความรู้สึกที่เป็นปัญหายังไงว่ะ คิดไม่ออกทิ้งตัวลงนอนแม่มเลย'
สำหรับฉากพีคสุดสำหรับเราในep.4เลยคือฉากที่เต๋ยอมสละสิทธ์คณะนิเทศที่เป็นความฝันของตัวเองเพื่อให้โอ้เอ๋วที่ติดตัวสำรองอันดับ1ได้เข้าเรียน สุดท้ายทุ่มเทให้แต่เค้าไม่อยากได้เชี้ยใจร้าวไปหมด? ประชดกันผ่านไอจีสตอรี่ไปอี๊ก!! ใจเธอมันได้ผู้กำกับและคนเขียนบท!! เห้ย!!!แต่ดีนะมันทำให้เราคิดได้ว่าบางทีเราเห็นเพื่อนโพสไอจีสตอรี่หรือโซเชียลใดๆก็แล้วแต่เรามักจะคิดว่า"แม่งเศร้าจริงป่าวว่ะเรียกร้องความสนใจหรือป่าวเราอ่ะ แม่งเอ้ย!!ใครจะไปรู้ว่าคนโพสแม่งโคตรพัง"
ยัง!!ยังไม่พอย่ำยีกันเข้าไปแม่งพอเค้าบอกไม่อยากได้ ทำไงอ่ะสละสิทธ์ไปแล้วต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบแอดมิชชั่นใหม่เปิดหนังสือมาเชี้ย!!!!ตัดให้เค้าไปหมดแล้ว ทำพรืออ่ะ!!!?น้องเต๋ชั้นร้องไห้หนักไปอี๊กเล่มนี้ไม่มีขายแล้วนะเอ๋ว? หยอกๆ?
แต่ฉากนี้ทำให้เราเข้าใจเต๋และเต๋ก็น่าจะชัดเจนกับความรู้สึกในใจตัวเองแล้วว่าการที่เราสามารถเสียสละในสิ่งที่ตัวเองต้องพยายามมากเพื่อให้ได้มันมาเพื่อใครสักคนหนึ่งแสดงว่าเค้าต้องรักคนๆนั้นมาก
เพราะตอนฉากที่ม๊ารู้ว่าเต๋สละสิทธ์แล้วพูดว่า"ม๊าไม่อยากเห็นเต๋ต้องกลับไปเรียนพิเศษกลับบ้านดึกๆ กินข้าวก็ไม่ตรงเวลาปวดท้อง รู้มั๊ยว่ากินยามากกว่ากินข้าวแล้วนะ แล้วม๊าก็ยังไม่ลืมทิ้งท้ายว่า"ไหนบอกจะทำให้ม๊าภูมิใจทำไมไม่เอาอย่างโก๊หุ้นเค้า" สะเทือนใจซิคร้าบรอไร?
ประโยคหลังนี่แระที่ทำให้เราคิดว่านิสัยอยากเอาชนะของเต๋มันเกิดจากการที่ตัวเองโดนคาดหวังและเอาไปเปรียบเทียบกับพี่ชาย แต่ชั้นซึ้งตอนโก๊หุ้นเช็ดน้ำมูกให้เต๋นะ แง้!!!!โก๊!!!!!?
ขอย้อนกลับไปฉากเปิดหนังสือ ฉากนี้แระคะคุณหมอขาที่เค้าทำอิชั้นใจเจ็บไปหมดแบบเห้ย!!!ยิ่งกว่าอกหักหนักจนวัดค่าความเจ็บปวดไม่ได้ ทุกอย่างพังทลายหัวใจแหลกสลาย รู้ใจตัวเองในวันที่สาย ทุ่มเทเสียสละให้ยอมทิ้งความหวังของครอบครัว ทิ้งสิ่งที่ตัวเองพยายามเพื่อให้ได้มันมา สุดท้ายเค้าไม่เอา เจ็บปวดเบอร์แรงมากแม่!!! แล้วความนาดาว ความนฤเบศ กูโนและทีมเขียนบท หนังสือหน้าที่เปิดค้างไว้ตอนจบep.เขียนว่า "ได้ไม่คุ้มเสีย" ถ้าตาเราไม่ฝาดนะ แล้วตัดจบฉับ!!! แม่ง!!!เล่นเอาชั้นเหม่อมองฟ้าไปเลยจ๊ะ??
สุดท้ายนี้สำหรับep.4ชั้นอยากจะทุบอิแก็งค์เพื่อน เมิ๊งก็นะอุตส่าห์ตื่นเช้ามาดักรอ ขยันตื่นเก่ง!!! ให้เต๋ยืนยันให้เสร็จก๊อน นี่ลุ้นตั้งแต่หน้าบ้านแระว่าอย่านะไม่ไปบ้านเอ้วนะไปหน้าม.อีกอย่านะเข้าไปนะ เล่นกับความรู้สึกชั้นดีจริงๆคุณผู้กำกับและคนเขียนบท? โว๊ย!!!จ่ายยาคลายกล้ามเนื้อให้ด่วนค่ะหมอต้นคอบ่าไหลนุเกร็งไปหมดแล๊วว?
และสุดท้ายจริงๆ ขอร้องเถอะว่าตอนจบ(ที่ไม่รู้ว่าจบซีซั่นนี้หรือเปล่าหรือมีซีซั่น2 ห้าตอนมันน้อยจริงๆนะ)อย่าให้ใครเป็นอะไรเลย แยกย้ายกันไปชั้นทำใจรับได้แต่ถ้าตายจากนี้ชั้นเป็นเศร้าเลยนะ I told sunset about you หวังว่าจะไม่ใช่ใครที่มานั่งพูดถึงอีกคนที่ไม่อยู่แล้วตรงแหลมพรหมเทพนะ ถ้าน้องเต๋ชั้นเครียดจนสอบไม่ติดคิดสั้นเดินหายไปในทะเลนี่ชั้นไม่เอาน่ะขนาดฉากหนังสือชั้นยังนั่งเหม่อเป็นชั่วโมง ถ้ามีใครตายตอนจบชั้นโทร1323สายด่วนสุขภาพจิตเลยนะ ชั้นเศร้า ชั้นอิน ชั้นสงสารพวกเค้า ? ถ้าเป็นตามเนื้อเพลงกีดกันนะ
ในตอนจบสุดท้ายนิยายรัก
มักให้คนห่างไกลได้ย้อนกลับ
กลับมาเพื่อพบเจอ
บอกรักเธออีกครั้ง
แต่ความจริงของฉัน
รักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้
พยายามแค่ไหนไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กัน
เนี๊ยะกูว่ากูเริ่มหลอนแระ?? ไปกินยาก่อนนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in