เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ReviewPeanut Butter Jelly
ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน (รีวิว)
  • "ขนมปังเพียงแค่สองก้อน แต่อบอุ่นราวกับได้อุ้มแมวมีชีวิตเอาไว้ในอ้อมกอดทั้งตัว..."
    -ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน,น.25-
    .
    นิยายญี่ปุ่นที่มีกลิ่นอายของ "วันที่เหมาะกับขนมปัง ซุปและแมว" และ "ปาฏิหาริย์ร้านชำของคุณนามิยะ" หนังสือเล่มนี้คือส่วนผสมที่ลงตัวจากทั้งสองเล่มรวมกัน มีความเบาสบายและอบอุ่น แต่ก็มีความน่าค้นหาแฝงอยู่ที่ทำให้แม้อยากจะวางหนังสือก็วางไม่ลง
    .
    "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" คือหนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวของคนกลุ่มหนึ่งที่ยึดโยงความสัมพันธ์อยู่ด้วยการจากไปของบุคคลอันเป็นที่รักอย่าง "คาซึกิ" คาซึกิเป็นลูกชายของ "ป๊า" เป็นสามีของ "เท็ตสึโกะ" เป็นเพื่อนรักของสาวแอร์โฮสเตส "ทาคาระ" เป็นญาติผู้พี่ของเด็กหนุ่มที่มีคาซึกิเป็นไอดอด "โทราโอะ" หลังจากคาซึกิจากไป แม้ภายนอกของบุคคลเหล่านั้นจะดูเป็นปกติ ยิ้มแย้ม และใช้ชีวิตไปตามครรลองธรรมดา แต่แท้จริงแล้วทุกคนกลับมีส่วนเว้าแหว่งภายในจิตใจที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็กลบหลุมที่เว้าแหว่งนั้นไม่ได้ หนังสือเล่มนี้จะค่อยๆ พาผู้อ่านเดินลึกเข้าไปในจิตใจของพวกเขา ค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ในจิตใจ ได้มองเห็นความรู้สึกที่แตกสลายโดยไม่ทันรู้ตัว ได้เห็นความสวยงามของชีวิตที่ดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อย ได้กลิ่นโชยมาของขนมปังที่อบใหม่ยามเช้า และได้กลิ่นแกงกะหรี่ในยามดึก เห็นภาพความทรงจำที่ค่อยเคลื่อนคล้อยไปจนกลายเป็นเพียงสีจางๆ เท่านั้น 
    .
    แม้ว่าจะชื่อเรื่องว่า "ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวันวาน" แต่หนังสือเล่มนี้ก็ไม่ใช่หนังสือที่เกี่ยวกับการทำอาหารแต่อย่างใด แต่หากกำลังพูดถึง "กลิ่น" ที่แค่อ่านถึงก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงรสชาติของชีวิตและความทรงจำที่ดำเนินเรื่อยมา บางบทอาจรู้สึกเบาสบาย บางบทอาจรู้สึกหนักอึ้ง บางบทอาจรู้สึกอาลัยหา และบางบทอาจทำให้รู้สึกโล่งเหมือนได้กลิ่นดอกไม้ยามเช้า ถ้าจะว่าไปแล้ว สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในเล่มนี้ก็คงจะเป็นเรื่องการพาให้ผู้อ่านได้ดื่มด่ำไปกับความคิดและความรู้สึกที่ซุกซ่อนอยู่ในจิตใจของตัวเอง โดยไม่ละทิ้งความงดงามในการดำเนินเรื่องเลยแม้แต่น้อย

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
pieofbooks (@pieofbooks)
แค่อ่านชื่อหนังสือก็มีกลิ่นลอยมาเลยค่ะ ชอบที่คุณบอกว่าไม่ได้เกี่ยวกับอาหารแต่เป็นรสชาติของชีวิตและความทรงจำมากๆเลย