ภาพยนตร์ที่บอกเล่าเรื่องราวของไมค์ โอดอนเนล เด็กหนุ่มไฮสคูลวัย 17ที่ละทิ้งชีวิตวัยรุ่นที่กำลังรุ่งโรจน์ในฐานะนักบาสไฮสคูลตัวเต็งเพื่อรับผิดชอบแฟนสาวและลูกในท้องที่กำลังจะเกิดมา เรื่องราวความรักดูเหมือนจะไปได้สวยถ้าไม่ใช่เพราะหลังจากนั้นชีวิตไมค์ในสิบปีให้หลังเละเทะไม่มีชิ้นดี ไปกับภรรยาไม่รอด กับลูกๆ ก็ไม่สวยจนต้องย้ายตัวเองออกจากบ้านเตรียมหย่ากับภรรยา แถมที่ทำงานก็ไม่ก้าวหน้าสักที จนกระทั่งเขามีโอกาสได้ย้อนกลับไปเป็นเด็กอายุ 17 อีกครั้ง! หรือนี่จะเป็นพรที่พระเจ้าให้เพื่อให้เขาได้เริ่มต้นตัดสินใจใหม่อีกครั้งกันนะ

ต้องบอกเลยว่า 17 Again เป็นภาพยนตร์ที่ทำออกมาดีมากในแง่ของความเป็นหนังครอบครัว มีครบทุกรส คอเมดี้ก็ได้ ดราม่าก็ดึงอารมณ์ได้ แถมยังมีมุกตลกๆ ที่ใส่เข้ามาแล้วดูลงตัวสุดๆ เช่นการกระทำของไมค์ที่ข้างในเป็นหนุ่มใหญ่วัย 37 แต่ภายนอกเป็นหนุ่ม 17 ไมค์ในร่างวัยรุ่นชอบพร่ำสอนเพื่อนนักเรียนวัยรุ่นคนอื่นเพราะข้างในตัวเองเป็นผู้ใหญ่ ไมค์ได้เข้ามาเรียนรู้ชีวิตของลูกๆ ตัวเองจริงๆ ว่าที่จริงแล้วลูกๆ มีนิสัยใจคอยังไง ทุกอย่างช่างตรงข้ามกับที่ตัวเองเคยรู้ ไมค์คิดว่าลูกชายเป็นตัวเต็งตัวเจ๋งในทีมบาส แต่ไม่ใช่เลย ลูกชายไมค์เป็นเด็กที่โดนแกล้งและไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักนิด

ในขณะเดียวกันไมค์ในร่างวัยรุ่นก็ได้เข้าไปเรียนรู้ตัวตนของภรรยาอีกครั้ง (แม้ว่าจะแสดงออกมากไปจนเกือบจะโป๊ะแตกหลายรอบ) ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ไมค์เอาแต่พร่ำบ่นต่อว่าอดีตว่าไม่น่าทำอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่น่าลาออก น่าจะเรียนมหาลัย ไม่น่าจะแต่งงานตั้งแต่ตอนนัั้น ไม่งั้นชีวิตคงจะดีกว่านี้ นี่คือสิ่งที่ทำให้ภรรยาของไมค์ไม่เคยมีความสุขกับชีวิตรักเลยแม้ทั้งสองคนจะรักกันมาก ไมค์คิดว่าการได้ย้อนวัยจะเป็นการทำให้ตัวเองได้ชีวิตใหม่ ได้ตัดสินใจใหม่ แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่เลย

17 Again ได้นำเสนอมุมมองอันแสนล้ำค่าในฉากที่ไมค์ในร่างวัยรุ่นที่กำลังแข่งบาสโดยที่มีแมวมองมาดูฝีมือวิ่งตามภรรยาออกไปจากสนาม เขาละทิ้งโอกาสที่จะฉายแววรุ่งอีกครั้งเหมือนกับฉากแรกของหนังที่เขาได้ทำไปเมื่อวัย 17 นี่คือโอกาสครั้งที่สองที่ได้แต่ไมค์เลือกจะทำแบบเดิมคือตามภรรยาไป นี่คือจุดที่เราชอบมากในหนัง เพราะมันสอนให้เรารู้ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วย่อมดีเสมอ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นคือการตัดสินใจของเรา ขอให้จดจำวันที่เรามีความสุขในวันนั้น อย่าหันหลังมองอดีตแล้วเอาแต่ฟูมฟาย แต่จงลงมือแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด ไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะเอาแต่จมกับความคิดเดิมๆ ไมค์เองก็ได้เรียนรู้เรื่องนี้ในท้ายที่สุดเช่นกัน :)