(โพสต์ครั้งแรกในทวิตเตอร์ 14/03/2017)

จริงๆ เขาก็แค่หยอกเล่น

แค่นึกภาพตอนหลานเหอเห็นลิสต์รายการแล้วอยากจะกลืนคีย์บอร์ดลงคอแล้วนึกสนุกขึ้นมา แต่ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะจริงจังถึงขนาดส่งช็อคโกแลตมาให้จริงๆ

ไม่รู้ว่าด้วยความรักความทุ่มเทที่มีให้กับงานหรือเพราะเขาขอถึงได้ยอมให้กันแน่

เยี่ยซิวขยับเม้าส์ พอดับเบิ้ลคลิกเลขเวลาที่มุมล่างของหน้าจอ หน้าต่างปฏิทินก็ปรากฏขึ้นมา

14 มีนาคม

วันที่ไม่เคยมีความหมายอะไรจนกระทั่งบริษัทขนมเริ่มแคมเปญโฆษณาดึงยอดขายขึ้นมา

วันไวท์เดย์

เยี่ยซิวจุดบุหรี่
เอาละ เขาจะทำอะไรดีนะ

เขาไม่ได้คาดหวัง

รู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายคงตั้งใจหยอกเล่น แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าเขาให้ช็อคโกแลตวาเลนไทน์ไปจริงๆ แล้ววันไวท์เดย์เยี่ยซิวจะให้อะไรกลับมารึเปล่า

ยอมรับว่าคงเพราะความอยากรู้ที่ทำให้เขาตัดสินใจออกไปร้านสะดวกซื้อกลางดึก

หลานเหอเหลือบมองกองการ์ดลายตัวละครกลอรี่บนโต๊ะแล้วหัวเราะเบาๆ

ช็อคโกแลตแถมการ์ดสะสมลายตัวละครกลอรี่ หรือที่รู้จักกันในหมู่แฟนกลอรี่ว่าเป็นการ์ดแถมช็อคโกแลต

ถึงแม้ว่าอยากจะสะสมการ์ดตัวละครระดับออลสตาร์มากแค่ไหน แต่ด้วยรสชาติจืดสนิทจึงขายไม่ค่อยออกหรือถ้าขายออกส่วนใหญ่ก็ดึงการ์ดเก็บแล้วโยนช็อคโกแลตทิ้ง

เขาหาช็อคโกแลตที่รสชาติเหมาะจะเป็นของขวัญได้แค่แท่งเดียวสม จึงตัดสินใจกวาดเจ้าของแถมที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์คิดเงินมาผสมเพิ่มปริมาณ

ถ้าเยี่ยซิวรู้ว่าช็อคโกแลตที่ส่งไปทำจากช็อคโกแลตแถมการ์ดหลอกเด็กนี่คงผิดหวังไม่น้อย

แต่จะว่าไปเขาเองก็ผิดหวังพอกัน

หลานเหอหยิบกองการ์ดขึ้นมาสลับดู

ผู้ใช้ปืนใหญ่ทีมเจียซื่อ
นักเวทจากทีมเว่ยเฉา
นักดาบกับนักอาคมจากทีมหลานอวี่

เหมาทั้งหมดที่เหลืออยู่มาแท้ๆ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีการ์ดอี๋เยี่ยจือชิวเลยแม้เเต่ใบเดียว

"เฮ้อ..."

qqเด้งขึ้นมาเมื่อคืน บอกเขาว่าเยี่ยซิวจะมาหาถึงบ้าน

วันนี้ไม่ใช่วันหยุด แต่งานของหลานเหอก็ไม่ได้มีเวลาประจำที่แน่นอนอยู่แล้ว เขาเลยออกมาเที่ยวเล่นกับเยี่ยซิวทั้งวันจนถึงเวลากลับของอีกฝ่าย

"ว่ากันว่าวันไวท์เดย์ต้องคืนสามเท่า"
"ครับ"
"แต่นายก็รู้ว่าฉันมันพนักงานร้านเน็ตจนๆ จะให้ซื้อของแพงๆ ให้ก็คงไม่ไหว"

หลานเหอพยักหน้า จริงๆ แค่เยี่ยซิวลงทุนซื้อตั๋วมาหาเขาถึงที่นี่ก็เกินสามเท่าแล้ว ถ้ายังซื้ออะไรหรูๆมาได้อีก เขาคงต้องถามว่าท่านเทพไปปล้นใครมารึเปล่า

เยี่ยซิวเกาหัว ล้วงกระเป๋าแล้วส่งของข้างในให้หลานเหอ

ช็อคโกแลตแถมการ์ดตัวละครกลอรี่

หลานเหอหัวเราะ หัวเราะแล้วก็หัวเราะ หัวเราะจนน้ำตาเล็ด จนใบหน้าเนื่อยๆ ชวนง่วงตลอดเวลาของเยี่ยซิวเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีแดงเรื่อๆ เขาถึงหยุดหัวเราะ

"ขอบคุณครับ"

ฉีกซอง ส่งช็อคโกแลตเข้าปาก

น่าแปลกที่ช็อคโกแลตรสชาติไม่ได้เรื่องกลับหวานขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

"ว่ากันว่ารสชาติไม่ได้เรื่อง นายคิดว่ายังไง?"
"ถ้าเป็นการ์ดพร้อมลายเซ็นต์คุณผมคงตื่นเต้นกว่านี้"

เยี่ยซิวหัวเราะ ดึงร่างเล็กเข้ามากอดลา

"แล้วเจอกัน"
"แล้วเจอกันครับ"

เด็กหนุ่มกอดตอบ กระชับวงแขนสัมผัสไออุ่น ฝังจมูกสูดกลิ่นบุหรี่จางๆ

คงอีกนานกว่าจะได้สัมผัสอีกครั้ง

แต่แค่นี้ไวท์เดย์ของเขาก็หวานพอแล้ว

เงาของเยี่ยซิวที่เดินห่างไปไกล หันกลับมาโบกมือให้อีกครั้ง หลานเหอโบกมือตอบจนอีกฝ่ายหายลับไปจากสายตา

ว่าแต่ได้การ์ดใครกันนะ..

"อ๊ะ!!!"