(Yamashita Toru's view)

.

.

.

".............."

"คือยังไงนะ"

"ผมจะต้องเลี้ยงหลานตัวเองไปตลอด1ปี?"

"คุณน้าล้อผมเล่นปะเนี่ย"

.

.

"ทั้งฮิโรกิทั้งรุกินี่....เด็กซนสุดๆเลยนะ"

.

.

"ลุงโทรุ" เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยอนุบาลที่นั่งอยู่ข้างๆเบาะคนขับดังขึ้น

"บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ลุงอ่ะ" ผมพูดพลางขยี้หัวเจ้าหลานตัวแสบ

"ลุงโทรู้วววววว"

ยัง... ยังไม่หยุดอีก

"เฮ้อออออ... ไหน... มีอะไร.."

"เมื่อวานนี้อ่ะ พิรุกิบอกว่าจะมีเรื่องเซอร์ไพรซ์ลุงโทรุล่ะ" ฮิโรกิหันมาพูดพร้อมยิ้มตาหยี

"เรื่องเซอร์ไพรซ์...?" ผมหันไปหาเด็กน้อยที่กำลังก้มหน้าก้มตาวาดสีเทียนใส่สมุดวาดภาพ

"พี่บอกว่า เค้าได้เก็บของสำคัญของลุงไปอ่ะ เอ้อ!ใช่!... วันนี้วิชาภาษาอังกฤษ ผมเรียนศัพท์ใหม่ๆมาด้วยล่ะ"ฮิโรกิพูด

ก่อนสังเกตว่า ข้างหน้ามีด่านตรวจอยู่

คุณตำรวจโบกแท่งไฟให้ผมจอดรถ และขอตรวจเอกสารรถ

.... เด็กมหาลัย... ขับรถ แปลกหรอ.....

"เฮ้ย... กระเป๋าตัง...."

ผมพยายามคลำหา... จำได้ว่าหยิบออกมานะ..

ถึงช่วงนี้จะมีสอบ แต่ก็ไม่น่าเบลอขนาดนั้น....

หรือไปลืมไว้กัน...

"งั้นช่วยลงจากรถด้วยครับ"

ผมลงจากรถตามคำขอของคุณตำรวจ ในขณะเดียวกัน ผมหัวไปเห็นเด็กน้อยในรถเขียนหันกระดาษฝั่งที่มีคำศัพท์มาทางฝั่งผม พร้อมสีหน้าตื่นตะหนก

อา... เด็กอายุแค่นี้ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้... ไม่แปลกหรอก....

แต่พอสังเกตดีๆ คำที่เขียนนั่นมัน....

"H   E   L   P"

........

...

"ตอนนี้ทำการจับกุมตัวผู้ต้องสงสัยลักพาตัวเด็กไว้ได้ รบกวนส่งรถและเจ้าหน้าที่มาที่จุดตรวจด้วย"

.......

หรือว่ากระเป๋าตัง...

....

ไอพวกเด็กแสบ!!!!

.

.

หลังจากผ่านเหตุการณ์นรก(?) ที่ทำผมสะเทือนใจมา...

ผมยังต้องดูแลเจ้าเด็กมือเบา(รุกิ)และเจ้าเด็กแสบ(ฮิโรกิ)ต่อไป...

เลือกได้มั๊ย ก็ไม่..

....

"นี่ๆลุงโทรุ วันนี้น่ะ ไปเจอเด็กตัวเล็กๆคนนึงมาด้วยล่ะ" ฮิโรกิเริ่มพูดเจื้อยแจ้วให้ผมฟัง

"บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ลุงอ่ะ แล้วเด็กคนนั้นมีอะไรพิเศษล่ะ..." ผมถอนหายใจก่อนับฟังเรื่องของหลานตัวแสบของผมต่อ

"เขาชื่อฮิโรกิเหมือนผมล่ะ" ฮิโรกิพูดด้วยสายตาเป็นประกาย

"อ่าฮะ"ผมตอบรับ

"แต่ว่านะ... พอเข้าไปเล่นด้วย ก็เริ่มร้องไห้ทันทีเลยล่ะ แถมเรียกหาแต่เด็กที่ชื่อเทรุกิคุงตลอดเลย" ฮิโรกิพูด

"เล่นของนายน่ะ มันแบบไหนกัน"รุกิที่เดินมาจากครัวเริ่มถาม

"ก็เแบบนี้ไง" ฮิโรกิพูด พร้อมหยิบตุ๊กตาหมีตัวเท่าตัวเอง กอดคอแน่นแล้วลากไปลากมา

เดี๋ยว...ลากอย่างงี้จริงหรอ...

"นายมั่นใจนะว่าเด็กคนนั้นร้องไห้ เค้าอาจจะหัวเราะจนน้ำตาไหลก็ได้นะ" รุกิเริ่มพูดต่อ

"หัวเราะ?" ฮิโรกิเอียงคอถาม

"ใช่ๆ คนเราอ่ะ จะมีอารมณ์นึง ที่ดีใจจนน้ำตาไหล พี่ว่าต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ" รุกิตอบ

"ดังนั้น เด็กคนนั้นน่าจะชอบวิธีการแสดงความรักแบบนี้ของนายแน่ๆ" รุกิพูดต่อ

เห้ย....เดี๋ยว...

"แล้วที่เค้าเรียกหาเทรุกิคุงล่ะ"ฮิโรกิถามต่อ

"ก็หมายถึงว่า เค้าอยากให้คนอื่นมารับความรักจากนายด้วยไง ดังนั้นนายต้องทำอย่างนี้กับเทรุกิคุงด้วยนะ... ฉันไปทำการบ้านต่อก่อนล่ะ..." รุกิพูดอย่างมั่นใจก่อนเดินขึ้นบันไดไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"อย่างนี้นี่เอง... งั้นผมเริ่มแสดงความรักกับลุงก่อนดีกว่า!!"ฮิโรกิพูด ก่อนกระโจนเข้ามากอดคอผมแน่น

.

.

คุณน้าครับ...

เด็กพวกนี้...

ขออนุญาตลงวันละตอนสองตอนนะคะ...

เดี๋ยวหมดมุก...