ก็เหมือนจะจำได้ว่าหลังจากกลับจากโกเบกลับโรงแรมมาเราก็แช่เท้า นั่งอ่านสถานที่น่าไปแล้วก็ตกลงกันได้ว่าพรุ่งนี้จะไป วากายะมะ คือเราก็ก็ไม่รู้หรอกว่าแต่ละที่ที่จะไปเนี้ย มันไกลกันไหม หรืออะไรยังไง พูดง่ายๆ คือง่าวอะคะ ไปแต่ละที่นั่งรถเกือบ 2 ชั่วโมง คนไม่วางแผนก้จะเสียเวลาประมาณนี้ เราเลยต้องใช้เวลาอยู่บนรถซะส่วนใหญ่แต่เอาจริงก็ชอบอยู่แหละ

เรารู้สึกว่า วากายะมะมันไกลมาก จุดมุ่งหมายแรกที่จะไปคืออยากไปตลาดปลา คือเรานั่งรถมาหลายต่อพอสมควร แค่หลงก็ปาไปเกือบชั่วโมงแล้ว คือมันนานมากกกกก จริงๆ หลังจากเรามาถึงแล้ว ความรู้สึกแรกมันดูแบบเออน่ารักดีอ่ะ ดูเป็นเมืองท่องเที่ยว แค่ในสถานนี้รถไฟที่เห็นอะนะ มีคนบริการภาษาอังกฤษ มีเด็กน้อยวิ่งไปวิ่งมา เท่าที่เห็นส่วนใหญ่ก็มีแค่เด็กน้อยแหละ 

เด็กน้อยเพิ่งลงมาจากรถไฟแมวน่าจะอะนะ พอพวกเราทักก็พาวิ่งวิ่งหนีแล้วก็หัวเราะ เอ้าอยู่ดีก็ตลกเฉย เราชอบการแต่งตัวของเด็กญี่ปุ่นมาก ทุกโรงเรียนจะต้องมีหมวกให้เหมือนการเตรียมการที่จะออกนอกสถานที่อยู่ตลอดเวลา หรือก็คงเป็นการป้องกันแดดและฝนเบื้องต้นด้วยแหละ แถมเด็กทุกคนยังดูช่วยเหลือตัวเองได้เยอะมาก คือไปไหนมาไหนแบบไม่ต้องกลัวแก๊งลักเด็ก บางทีเห็นแล้วก็คิดนะมัน ไม่มีเลยหรออะไรแบบนั้น

เรานั่งรอรถบัสเกือบชั่วโมงได้ คือนานมากกก จนคิดว่าตลาดปลาที่จะไปนี่ยังมีอยู่จริงไหม ระหว่างนั้นเราก็ถามผู้ชายคนนึงเห็นมาคนเดียว ละก็น่าจะเป็นคนญี่ปุ่นเอารูปให้ดูเค้าก็โบกมือ สายหัว แล้วก็ไม่พูดอะไรเลย เอ้าสุดท้ายเป็นคนจีน เห็นจากโทรศัพท์ เราเลยลองเดินเข้าไปในสถานนีใหม่ให้พี่ผู้หญิงที่มีป้ายชื่อติดว่า English มาช่วยบอกทางสรุปรถผ่านครึ่งชั่วโมงต่อครั้งแม่เจ้าา สถานที่ท่องเที่ยวจริงหรอจ๊ะนายจ๋า

จนในที่สุดเราก็มาถึง และผิดหวังในเวลาเดียวกัน มันเหมือนตลาดวายอะแกกก เงียบเว่อๆ ละสรุปผู้ชายคนนั้นก็มาที่เดียวกันนี่แหละ เดินวนเจอกันไปสิบรอบคือมันไม่มีอะไรเลย เงียบมากแบบมากกกจริง เลยลองเดินไปนั่งร้านกาแฟ Tully ที่เหมือนมีสวนสนุกอยู่ตรงข้าม คือสวนสนุกนั้นก็ดูร้างอยู่ดี ทั้งร้านมีแค่เราโต๊ะเดียวแต่เรารับรู้ได้นะ ว่าที่ตรงนี้มันต้องเคยพีค ดูจากบรรยากาศรอบๆ แต่พอเรามาแล้วมันดูไม่พีคไม่มีอะไรเลย ดีอย่างได้ซูชิสดมากและถูกมากแถมไอติมอร่อย อย่างน้อยก็ได้กินของอร่อยแม้จะยอมรับว่าผิดหวังก็เถอะ 

กินเสร็จก็ไปรอรถกลับ พร้อมกับผู้ชายคนเดียวคนเดิมที่มาด้วยกัน ฮา ยอมรับอย่างนึงว่าตรงที่ยืนอยู่ที่ตั้งของตลาดปลาติดทะเล อากาศดีมากไม่หนาวและไม่ร้อนเป็นเหมือนที่คล้ายๆ พัทยาในเวอร์ชั่นสะอาด 10 เท่าและไม่แออัดเท่าไหร หลังจากขึ้นรถกลับด้วยความที่เรานั่งต้นทางเลยมีที่นั่ง พอไปเรื่อยๆ ทั้งรถก็เต็มไปด้วยคนญี่ปุ่นวัยเรียน และ วัยทำงาน ทั้งรถก็เสียงดังนะเค้าก็ไม่ได้เงียบอะไรกันมาก เพราะคนแน่นมากแต่แปลกที่ไม่ค่อยมีกลิ่น นี่พูดเรื่องอะไร ไปเรื่อยจริงๆ 55 

หลังจากเรากลับไปนั่งรถไฟ ระหว่างทางเราว่าวันนี้เราโดยสารเยอะไปหน่อย อยู่แต่บนรถแล้วไม่ค่อยได้ทำอะไร เหมือนยังไม่เต็มที่เลยนั่งรถกลับไปโกเบ เพื่อปลอบใจตัวเองด้วยอาหาร และเราก็ไม่ผิดหวัง โกเบเป็นเมืองท่าที่อาหารโคตรอร่อย ร้านเดินเล่นดูคนเมาและคนเลิกงานมานั่งทานข้าวและดื่มกัน ร้านยืนทานในโกเบมีค่อยข้างเยอะ บางคนต้องรีบกลับบ้าน ก็มายืนทานไม่ถึง 10 นาทีก็เสร็จแล้วเราก็ดูวนไปบางคนหลับคาโต๊ะก็มี อาจจะเพราะค่อยข้างค่ำ เราเลยได้เห็นบรรยากาศแบบนี้สนุกดีเหมือนกัน 

ร้านแรกที่เราทานเรียกน้ำย่อยคือร้านเกี๊ยวทอด เราเป็นคนชอบกินเกี๊ยวมากกกกกกกกก แบบร้านนี้แบบเห็นติดว่าชนะรางวัลหลายปีซ้อน แล้วเป็นร้านเก่าแก่ที่อยู่มานานเลยจัดซะหน่อย ความฉ่ำลิ้นเวลาที่กินเกี๊ยวนี้แบบฟินขึ้นสวรรค์ไปเลยอ่ะ คือมันอร่อยมากแบบไม่สามารถจะให้คะแนนติดลบอะไรได้ทั้งนั้น บรรยากาศรอบๆ ก็มีคนทำงานที่มานั่งกินเบียร์พร้อมเกี๊ยวที่เป็นกับแกล้ม หืิอความสุขหลังเลิกงานที่แท้

พอกินเกี๊ยวเสร็จเลยไปต่อสเต๊กแลนด์ตอนแรกจะไม่กินนะ เพราะเห็นเค้าฮิตกันเกินอะ แต่เดินไปเดินมาหาอะไรกินไม่ได้เลยตกลงกินเพราะเริ่มหิวอีกรอบบ 

เราเข้าไปสั่งและเขาจะถามว่าเอาสุกประมาณไหน ก่อนที่จะเริ่มแนะนำตัวและ เอาเนื้อย่างบนเตา กลิ่นเนื้อตอนนั้นนี่คือถ้านั่งอ้าปากน้ำลายสามารถไหลออกมาจากปากได้แน่นอน แค่กลิ่นน้ำย่อยในกระเพาะก็ทำงานหนักแล้ว สุดท้ายปลายทางมันก็ไม่พ้นคำว่าอร่อยอ่ะ เนื้อที่ตอนแรกเราคิดว่าทำไมให้น้อยจังวะ กลายเป็นเกือบกินไม่หมดคือมันอิ่ม และ อร่อยจนยอม 

หลังจากกินเสร็จก็เดินเล่นสักพักแล้วก็นั่งรถกลับที่พัก แช่เท้าแล้วพักผ่อน นอนคิดว่าความสุขของวันนี้ไม่ได้มีอะไรมากเลย นอกจากได้กินของอร่อยจริงๆ เวลามาเที่ยวแล้วผิดหวังจากอะไรเล็กๆ หรือใหญ่ๆ เวลาได้กินนี้มัน ความสุขอ่ะ เราว่าบางทีก็ไม่ใช่แค่เที่ยวหรอก อาหารนี้มันปลอบใจคนเก่งจริงๆ