เด็กหนุ่มร่างเล็กที่เดินวนหน้าร้านบาร์มากว่าสิบนาทีด้วยความลังเลจนสุดท้ายก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในบาร์ที่เขาไม่ได้มาเป็นเวลาเกือบสองเดือนเพราะเรื่องใน"วันนั้น" เมื่อเดินเข้ามาแล้วกีฮยอนเลือกที่จะนั่งลงที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ก่อนจะสั่งเครื่องดื่ม เหตุผลที่กีฮยอนตัดสินใจกลับมาที่บาร์แห่งนี้เพราะคิดว่าคงไม่เจอ'ผู้ชายคนนั้น'แล้วและช่วงนี้ตัวเขาเองก็เครียดๆเลยอยากมาผ่อนคลายบ้าง

"ไม่เจอกันนานเลยนะ"

เสียงนุ่มคุ้นหูนั้นทำให้กีฮยอนตกใจก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงที่เอ่ยทักทายเขา

"พี่ฮยอนอู"

"ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะ"

"ผมไม่คิดว่าพี่ยังมาที่นี้อยู่เพราะมันไม่ใช่ร้านประจำของพี่นี่ครับ"

"แต่ตอนนี้เป็นแล้ว"

จบประโยคนั้นฮยอนอูก็สั่งเครื่องดื่มและทักทายบาร์เทนเดอร์อย่างสนิทสนม หลังจากนั้นฮยอนอูและกีฮยอนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกทั้งสองคนต่างก็เงียบใส่กันเป็นเวลานานพอสมควรก่อนที่ฮยอนอูจะเป็นฝ่ายทำลายกำแพงแห่งความเงียบนี้

"กีฮยอนนายหายไปไหนมา พี่มาหานายที่ร้านนี้ทุกวันแต่ก็ไม่เคยเจอนายเลย"

"...."

"พี่คิดถึงนาย กีฮยอน"

คำพูดของฮยอนอูทำให้กีฮยอนชะงัก

"พี่ควรจะลืมผมไปซะ"

"ไม่กีฮยอน พี่ลืมนายไม่ได้"

"วันนั้นเราก็พลาดกันทั้งคู่เพราะฉะนั้นลืมมันไปเถอะนะครับ"

"กีฮยอน"

"...."

"พี่ไม่ได้พลาด"

"แต่ผมพลาดและผมก็ลืมพี่ได้แล้ว"

ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่กีฮยอนรู้ดีว่าใจของเขามันเจ็บปวดแค่ไหน ตั้งแต่วันแรกที่เจอกับฮยอนอูจนถึงตอนนี้เขาไม่เคยลืมฮยอนอูได้สักครั้งไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม

"พี่รู้ว่านายก็ยังลืมพี่ไม่ได้กีฮยอน"

"...."

"พี่รู้ว่าตอนที่เรามีอะไรกันนายเองก็มีความสุขมากเหมือนกันถึงปากนายจะปฏฺิเสธพี่แต่ร่างกายนายไม่เคยปฏฺิเสธพี่ ร่างกายเราเข้ากันได้ดีเกินกว่าที่จะปฏิเสธได้นะกีฮยอน"

จบคำพูดนั้นฮยอนอูก็ดึงร่างเล็กตรงหน้าเข้ามาหาก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากของอีกคนอย่างโหยหา แต่เพียงไม่นานนักกีฮยอนก็ผลักฮยอนอูออกไป

"แต่พี่มีแฟนแล้วนะพี่ฮยอนอู พี่ไม่รู้สึกผิดบ้างหรือไง"

พูดจบกีฮยอนก็รีบลุกเดินออกไปโดยที่มีฮยอนอูเดินตามไปติดๆ เมื่อทั้งคู่ออกมาถึงหน้าร้านฮยอนอูก็รีบดึงข้อมือของกีฮยอนไว้

"กีฮยอนฟังพี่ก่อน"

"ปล่อยผม พี่ไม่รู้สึกผิดแต่ผมรู้สึกผิด"

"พี่เลิกกับโฮซอกแล้ว"

"....."

"หลังจากวันนั้นพี่คิดถึงแต่นายจนพี่คิดว่าพี่ควรจะเลิกกับโฮซอก พี่ต้องการนายนะกีฮยอน"

"...."

"พี่ชอบนายจริงๆตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันที่นี้จนถึงวันนี้ ถึงนายจะหายไปเกือบสองเดือนแต่พี่ไม่เคยลืมนายได้เลย"

คำพูดของฮยอนอูทำให้ใจที่เจ็บปวดของกีฮยอนกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

"ผมก็ชอบพี่ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเหมือนกัน พี่ฮยอนอู"

ฮยอนอูยิ้มให้กีฮยอนอย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงร่างของกีฮยอนเข้ามากอดและประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางอย่างโหยหาเหมือนก่อนหน้านี้เพียงแต่ครั้งนี้กีฮยอนจะไม่ผลักเขาออกไปอีกแล้ว ทั้งสองจูบกันอยู่นานก่อนที่ฮยอนอูจะค่อยๆผละริมฝีปากออก

"พี่ว่าเราไปที่ห้องพี่กันดีกว่านะครับ"

กีฮยอนไม่ได้ตอบออกไปเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น

เมื่อมาถึงคอนโดของฮยอนอูแล้ว มือหนาก็รีบดึงคนตัวเล็กเข้าไปในลิฟท์ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากของร่างบางอีกครั้งลิ้นร้อนค่อยๆแทรกเข้าไปในโพรงปากฉ่ำของอีกคนพร้อมกับเก็บเกี่ยวความหอมหวานที่เขาคิดถึง สันจมูกคมค่อยๆเลื่อนลงมาขบเม้มซอกคอขาวส่วนมือหนาก็เลื่อนไปเล่นซนกับเอวบางอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนที่ลิฟท์จะมาถึงชั้นที่ต้องการ

หลังจากที่เข้าไปในห้องแล้ว ฮยอนอูค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นมัดกล้ามแน่นน่ามองก่อนที่จะถอดเสื้อให้กับร่างเล็กตรงหน้า ทั้งคู่จูบกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้ให้ความรู้สึกร้อนแรงกว่าครั้งก่อนๆเพราะความต้องการที่มากขึ้น ร่างหนาขบเม้มซอกคอขาวก่อนจะค่อยๆก้มลงมาหยอกเย้ากับยอดอกสีสวยทำให้ร่างบางร้องเสียงหวานออกมาด้วยความเสียวซ่าน

"อ๊ะ...อ้าห์พี่ฮยอนอู"

มือเล็กค่อยๆถอดกางเกงและชั้นในของร่างหนาออกก่อนที่จะคุกเข่าลงและใช้ปากกอบกุมแก่นกายใหญ่ตรงหน้าพร้อมกับขยับเข้าออกเป็นจังหวะทำให้ร่างหนาส่งเสียงออกมาด้วยความพอใจ

"อื้มมม"

ปากเล็กยังคงทำหน้าที่อย่างดีก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆจนทำให้ร่างหนาปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มปากของคนตัวเล็ก

"อ่าาาาห์"

ฮยอนอูอุ้มร่างของกีฮยอนขึ้นมาก่อนจะพาไปที่ริมหน้าต่างคอนโดมือหนาจับร่างบางให้หันหน้าเข้ากระจกและค่อยๆพรมจูบลงบนหลังคอและหลังขาวๆของกีฮยอนจนเผยให้เห็นรอยช้ำสีกุหลาบ มือหนาปลดซิปกางเกงยีนส์และถอดชั้นในของร่างบางออกก่อนจะใช้มือกอบกำส่วนอ่อนไหวของร่างบางและรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ฮยอนอูค่อยๆสอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางหลังของกีฮยอนพร้อมกับขยับไปมาก่อนที่จะแทนนิ้วเรียวนั้นด้วยแก่นกายใหญ่ที่แข็งตัวขึ้นอีกครั้งก่อนจะขยับช้าๆ

"อื้อออ อ๊ะๆๆๆ"

ร่างบางครางออกมาเสียงหวาน 

"อ๊ะๆๆๆพี่ฮยอนอู"

ร่างหนาค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นทำให้คนตัวเล็กต้องหาที่พึ่งด้วยการเอามือดันกระจกเอาไว้ มือหนาเปลี่ยนจากการรูดรั้งแก่นกายของร่างเล็กมาจับที่คอของร่างเล็กและเอานิ้วชี้สอดเข้าไปในปากของร่างบางแทนเพื่อให้ขยับได้ถนัดขึ้น

"อื้อๆๆๆอ๊ะๆๆๆๆ"

ร่างหนาสอบสโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆจนคนตัวเล็กครางไม่เป็นจังหวะ 

"อ๊ะๆๆๆๆพี่ฮยอนอู ผะ..ผมจะ อื้ออ เสร็จแล้ว"

ร่างหนาได้ยินดังนั้นก็สอบสโพกเร็วขึ้นอีกจนทำให้ร่างบางปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา

"อ๊ะๆๆๆอื้อๆๆอ้าาาาห์"

ร่างหนากระแทกแรงๆหนึ่งทีก่อนจะปลดปล่อยตามร่างเล็กไป

"อื้มมมเด็กดีของพี่"

ฮยอนอูค่อยๆถอดแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางหลังของกีฮยอนก่อนจะอุ้มกีฮยอนเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ ร่างหนาค่อยๆนอนลงบนเตียงและกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมอกแกร่ง

"กีฮยอนครับ"

"อะไรครับ"

"เป็นแฟนกับพี่นะครับ"

"อื้อเป็นสิ ขนาดนี้แล้ว"

ฮยอนอูค่อยๆจูบหน้าผากมนของอีกคนอย่างเอ็นดู

"นอนกันดีกว่าครับ นี่ก็ดึกแล้ว"

ร่างหนาก้มมองร่างบางในอ้อมกอดที่ผลอยหลับไปก่อนแล้วด้วยความเหนื่อย ก่อนจะค่อยๆหลับตามร่างเล็กไป

-Talk-

ติชมและสกรีมแท็กได้ที่ #ฟิคของหมีน้อย