“เสาร์นี้ว่างมั้ย” เธอเป็นคนเริ่มพูด
“ทำไม” ผมตอบ
“อยากเจอสักครั้ง”

ตอนนั้นเธอเป็นคนโทรหาผม หลังจากที่พวกเราเลิกกันไป 5 ปี ผมรับปากกับเธอเรื่องนัดวันเสาร์ ตอนนั้นพวกเราไปกินข้าว และเดินเล่นกันต่อที่สวนสาธารณะ เย็นวันนั้นพวกเราจบวันด้วยการนั่งจ้องตากัน ผมเขินนิดหน่อย ก่อนจะฉุกคิด ถึงสิ่งที่ผมอยากทำมาโดยตลอด “เราอยากลูบหัวเธออ่ะ” พูดจบผมก็ลูบหัวเธอทันที เธอยังไม่ทันได้ตอบอะไรเลยด้วยซ้ำ

คืนแรกที่โทรคุยกัน ผมขอเธอคบ
ยุคนั้นมือถือมีแค่ส่งข้อความกับ MMS การรอคอยเป็นสิ่งที่สำคัญและมีความหมายมาก ผมโทรไปหาเธอก่อน “ฮัลโหล ชื่ออะไรหรอครับ” ผมเริ่มต้นบทสนทนา พวกเราเขินกันนิดหน่อย คุยกันข้ามคืน คืนนั้นคุยกันจนหลับ ผมขอเธอคบ เธอตกลง

พวกเราโทรคุยกันข้ามคืนแบบนี้เป็นปกติ เบอร์ของเธอจึงเป็นเบอร์คนโปรด เป็นเบอร์ที่เอไอเอสให้โทรฟรีเบอร์เดียวตลอด 24 ชั่วโมง ถึงจะไม่เห็นหน้ากันแต่ผมก็มีความสุข ผมพอใจที่ได้ยินเสียงของเธอทุกวัน ผมได้เห็นรูปเธอครั้งแรก หลังจากที่คบกันมาได้สองปี ตอนนั้นผมคิดจริงๆว่า ผมหลงเธอเข้าให้แล้ว (ขำ)

“เพื่อนกับเราอ่ะ เธอเลือกอะไร” ผมถามในวันหนึ่ง
ผมพอจะเดาออก ว่าเธอจะตอบอะไรกลับมา พวกเราทะเลาะกันเรื่องเวลามาโดยตลอด เธอรักการเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนมากกว่าการยอมรับว่าผมหวงเธอ ผมมั่นใจว่าความรู้สึกของผมเป็นเรื่องปกติ ผมหวังว่าเธอจะเข้าใจ หลังจากนั้นเธอจึงตอบผมกลับมา “เพื่อนสิ” พวกเราไม่ได้คุยอะไรกันอีก พวกเราเลิกกันตั้งแต่ตอนนั้น

วันนั้นผมกำลังนั่งโง่ๆอยู่หน้าห้องพักของตัวเอง มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ด้วยความที่ช่วงนั้นผมกำลังสมัครงาน ผมจึงรับสาย เพราะเดาว่าคงเป็นเบอร์จากบริษัท ผมรับสาย และนั่งฟังอย่างตั้งใจ ปลายสายพูดขึ้น เสียงนี้คุ้นมาก ผมร้องไห้ทันที ผมไม่ได้พูดอะไร เพราะผมพูดอะไรไม่ออก ผมวางสาย

เสียงของผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย เสียงหวานหยดที่ผมคิดถึง เสียงที่ผมฟังมาตลอด 6 ปีที่คบกัน “ไง สบายดีมั้ย” เธอพูดมาแบบนั้น ผมทำอะไรต่อไม่ถูก แต่จำได้ว่า ผมรู้สึกคิดถึงเธอก่อนเป็นอย่างแรก ผมเงียบและคิดถึงช่วงเวลา 5 ปีหลังจากพวกเราเลิกกัน ผมมักจะไปส่องหน้าเฟสบุ๊คของเธอเสมอ ผมทำแบบนั้นเสมอมา เธอไม่มีทางรู้หรอก ผมไม่เคยบอก จนวันหนึ่ง เมื่อปีที่แล้ว เธอลงรูปว่าเธอแต่งงาน วันนั้นเป็นวันที่ผมเศร้าที่สุด

ผมวางสายเธอทันที และผมก็ร้องไห้ เธอโทรหาผมอีก โทรติดกันสามสาย ในที่สุดผมจึงยอมรับโทรศัพท์ เธอถามผมว่าวันเสาร์ว่างไหม เธออยากเจอ ผมตกลง

ตอนนั้นเป็นตอนเย็น พวกเรานั่งจ้องตากัน ผมชอบ moment นั้นที่สุด วันนั้นเป็นครั้งแรกที่พวกเราได้เจอกันจริงๆ ตลอดหกปีที่คบกัน พวกเราไม่เคยเจอกันเลยซักครั้ง ตลอดเวลาที่คบกัน ผมเพียงแค่ฟังเสียงของเธอ และมองดูรูปนิ่งของเธอ ผมพอใจกับการได้ฟังเสียงของเธอ แต่ถึงแบบนั้น ถ้าซักวันที่ได้เจอกัน ผมตั้งใจว่าจะลูบหัวของเธอ เย็นวันนั้นผมจึงลูบหัวเธอ ผมไม่รอให้เธอพูดอะไร ผมลูบหัวเธอทันที เพราะเป็นสิ่งเดียวที่ผมอยากทำมาโดยตลอด

สุดท้าย ผมปฏิเสธเธอ ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอแค่เพราะเธอเลิกกับสามีแล้ว ผมไม่สามารถกลับไปเริ่มใหม่กับเธอได้อีกครั้ง ปัจจุบันผมมีความสุขกับแฟนคนที่สองในชีวิตมาก ผมเล่าเรื่องรักแรกของผมให้น้องเค้าฟัง น้องรับรู้ พวกเราคบกันมาครบ 1 ปีแล้ว ผมมีความสุขมากกับรักครั้งใหม่ ถึงแม้เธอคนปัจจุบันจะงี่เง่าและขี้น้อยใจก็เถอะ~

//ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน อายุไม่ใช่อุปสรรค ปัญหาจริงๆคือเวลาต่างหาก! - แพรเขียว

//ถ้าคุณแพรเขียวกำลังอ่านอยู่ ขอบคุณคุณมาก ที่สาธุก่อนจะ comment ^___^ เป็นอันว่ารู้กัน~ อวยพรให้รักครั้งใหม่ดำเนินไปราวกับเวทมนตร์! ขอบคุณอีกครั้งที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟังนะ

//https://www.youtube.com/watch?v=tXp_eT_-1EI

เรากำลังทำเพจงานเขียนอยู่ เป็นเพจที่เต็มไปด้วยบันทึกและเรื่องสั้นต่างๆของเราเอง

บางครั้งอาจมีการรีวิวหนังสือที่ชอบด้วย

สามารถไปติดตามเราได้ทางเพจ 'ทากนุ่มนิ่ม'

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :)