ฉันชอบที่จะสร้างกำแพงล้อมตัวเองเอาไว้
ฉันไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งภายใต้กำแพงของฉัน
แต่ไม่รู้ทำไม ..
เวลามีคนพยายามจะปีนมันเข้ามา ฉันถึงพยายามยื่นมือช่วยให้เขาเข้ามาได้สำเร็จ
มันให้ความรู้สึกที่ดี เวลาที่มีคนเข้ามาเยี่ยมฉัน ภายในกำแพง
บางคนที่เข้ามาได้ เขาขีดเขียนเรื่องราวของเขา ติดไว้บนกำแพงของฉัน
บางคนที่เข้ามาได้ เขาถามฉัน ว่าฉันอยู่ในนี้สบายดีไหม?
บางคนที่เข้ามาได้ เขาบอกว่า แม้เขาจะกลับออกไป แต่เขาจะคอยคิดถึงฉันเสมอ
มีหลายคนได้เข้ามาเยี่ยมชมด้านในกำแพงของฉัน
และแน่นอน
พวกเขาเป็นคนที่ฉันไว้ใจ
พ่อและแม่ของฉันเคยอยู่ในกำแพงกับฉัน
จนวันหนึ่ง..
แม่บอกว่า สักวันพ่อกับแม่ก็ต้องออกไป
และไม่ได้กลับมา..
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงพูดแบบนั้น
แต่เหมือนแม่อ่านความคิดฉันออก
"กำแพงที่สร้างไว้ จะหายไปหรือสูงขึ้น มันแล้วแต่เรา"
"คนที่อยู่ในกำแพงกับเรา จะอยู่นานแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับเราเช่นกัน"
"รักษาตัวตนของตัวเองไว้"
ตั้งแต่วันที่แม่พูดแบบนั้น
ฉันเริ่มรู้สึก เหมือนอยู่ข้างในกำแพงแห่งนี้คนเดียว
และพอฉันรู้สึกตัวอีกที ฉันก็ไม่เห็นพวกท่านในกำแพงอีกเลย..
อาจเป็นเพราะ ตอนนี้ฉันได้สร้างโลกในกำแพง ที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะคงอยู่ตลอดไป
ฉันไม่ได้ปิดกั้นกำแพงของฉัน ไปซะทีเดียว
เพียงแต่..
ฉันยังไม่พร้อมที่จะปีนกำแพงของตัวเอง เพื่อออกไปดูข้างนอก
ฉันเปิดให้คนเข้ามาก็จริง
แต่กลับเป็นฉันเอง ที่ไม่เคยออกไป
การเข้าเรียนมหาลัย
ทำให้ฉันสร้างกำแพงที่สูงขึ้นกว่าเดิม
แต่คราวนี้ฉันสร้างหน้าต่างขึ้นมาหนึ่งบาน
เพื่อคนข้างนอกจะได้มองเห็นฉันบ้าง
ฉันยิ้ม ฉันหัวเราะ ฉันทำเหมือนไม่ได้คิดอะไร ผ่านหน้าต่างบานนั้น
ทั้งๆที่ ฉันแอบเข้ามาร้องไห้อีกด้านของกำแพงบ่อยครั้ง
ฉันก็แค่กลัว.. ฉันทั้งคิดมาก ฉันทั้งขี้อาย ฉันแทบไม่รู้เลยว่าควรพูดอะไรกับคนข้างนอกกำแพง
แต่แล้ว.. ฉันก็ตระหนักได้ถึงการเข้าสังคมภายนอก
โดยการ สร้างอีกตัวตนขึ้น
เป็นตัวฉันอีกคน ที่อยู่ด้านนอกกำแพง
ทุกคนจะมองเห็นฉันจากด้านนอก จะเข้าหาฉัน จะรู้จักกับฉัน
แต่ว่า
ฉันขอโทษ..
ขอโทษที่สร้างกำแพงขึ้น
ขอโทษที่สร้างตัวฉันอีกคนที่ต่างออกไปจากตัวตนจริงๆ
ฉันรู้สึกเหมือนกำลังหลอกลวง หลอกทั้งคนอื่น และตัวเอง
หลอกว่าฉันเป็นอย่างที่ใครๆเห็น แต่แท้จริงมันไม่ใช่เลย
..
แต่แล้วฉันก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอเป็นคนสดใส หัวเราะร่าเริง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย พูดเก่ง
เหมือนกับตัวตนที่ฉันสร้างขึ้นด้านนอกกำแพง
ฉันไม่กล้าเข้าหาเธอ
เธอดูเจิดจ้า เธอดูสว่างไสว เธอดูเหมือนคนที่มีความสุขตลอดเวลา
วันหนึ่งเธอเดินเข้ามาทักทายตัวฉันที่อยู่นอกกำแพง
เธอพูดคุย และจากไป
.
.
ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีก
แต่ฉันก็ได้เจอ..
เราพูดคุยกัน เธอเล่าหลายเรื่องที่ฉันไม่เคยมองเห็น
เป็นมุมมองของเธอ ซึ่งมันแตกต่างจากมุมมองของฉันเสียเหลือเกิน
ฉันบอกเธอ ว่าฉันรับรู้และเข้าใจ
ฉันเข้าใจ ถึงมุมมองที่แตกต่าง
ฉันเข้าใจ การที่อยากจะเล่าเรื่องสนุกๆ ที่พึ่งได้พบมา ให้กับใครสักคน
และฉันก็เข้าใจ หากเธอจะเล่าเรื่องเศร้า หรือเรื่องที่เธออยากปลดปล่อย ให้กับใครสักคน
และเธอเลือกฉัน
ฉันจะไม่ทรยศหรือหักหลังเธอโดยการนำมันไปพูดต่อ
การมีคนรับฟัง บางครั้งมันเป็นการปลดปล่อยที่ดี ดีกว่าการร้องไห้ในมุมมืดคนเดียว
ฉันเข้าใจ เพราะฉันเองก็ไม่ต่างจากเธอ
ฉันเล่าสิ่งที่ฉันเป็น และมุมมองของฉันให้เธอฟังบ้าง
เราคุยกันอยู่นานสองนาน
มันทำให้ฉันรู้สึกดี
และเธอ
เธอพาฉันไปยังกำแพงของเธอ
กำแพงของเธอสูง มีแม่น้ำล้อมรอบ มีหนามขึ้นเต็มไปหมด
เธอถามฉันว่า
"อยากเข้ามาไหม?"
ฉันคิดว่าคงไม่ดี ถ้าฉันได้เข้าไป
แต่เธอบอกว่า
"เข้ามาเถอะ"
เธอพาฉันเดินผ่านเข้าไปในกำแพงของเธอ
ฉันเจอเธออีกคน อยู่ข้างใน
'น้ำตา ความเศร้า ความเจ็บปวด'
เธอบอกว่า ภายในกำแพงของเธอไม่ได้มีอะไร
มีเพียงแต่สิ่งที่เธอไม่อยากให้ใครเห็น
เธอไล่ตามคนอื่นมากมาย
เธอไล่ตามเพื่อน
เธอไล่ตามความฝัน
บางครั้งเธอเหนื่อย เธอเลยเข้ามาหยุดพักด้านใน
ปลดปล่อยอารมณ์ที่แสนเศร้า ไว้ภายในกำแพง
แล้วแสดงอาการสดใส ด้านนอกกำแพง
เธอแค่อยากเปิดเผยด้านในของเธอ
ให้กับใครสักคน ที่เข้าใจ
แม้เธอจะเล่าให้ฉันฟัง แต่เธอบอกว่ามันคงเทียบไม่ได้กับการที่ฉันได้เข้ามา
เห็นด้วยตาของฉันเอง
และนั่น
ทำให้ฉันตระหนักได้ในวันนั้นว่า
ทุกคนมีกำแพงเป็นของตัวเอง
และฉันเอง ก็เล่าเรื่องกำแพงของฉันให้เธอฟัง
พาเธอเข้ามาดู
เราไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่
แม้ว่าด้านนอกกำแพงเราจะใส่หน้ากากไว้ตลอด
และซ่อนความอ่อนแอของตัวเองไว้ภายใน
เรามักจะคิดถึงแต่มุมของตัวเอง
มองแต่มุมที่เราเห็น
ยอมให้คนอื่นเข้ามา
แต่ไม่เคยคิดจะออกไป
และสร้างกำแพงขึ้นเพื่อป้องกันความรู้สึกของตัวเอง
แต่แท้จริง
เราทุกคนเลือกที่จะสร้างกำแพงไว้ และสวมหน้ากากอยู่ด้านนอก
ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่สร้างกำแพง
เพราะฉันเชื่อว่ายังคงมีอีกหลายคน
ฉันไม่ได้จะแนะนำให้ใครพังกำแพงที่สร้างขึ้นมา
เพียงแต่ อยากให้ลองพาตัวเองในกำแพง
พาความรู้สึกของเราเหล่านั้น
ออกมาพบปะผู้คนด้านนอกบ้าง
บางคนกักขังความเศร้าไว้ด้านใน
บางคนกักขังความโกรธไว้ด้านใน
บางคนกักขังความเหงาและแสดงด้านร่าเริงออกมากลบเกลื่อน
และใครอีกหลายคน เลือกจะพาคนที่ตัวเองไว้ใจเท่านั้นเข้าไปพบปะตัวตนด้านในกำแพง
ในตอนนี้
ฉันยังไม่เจอคนที่เข้ามาทะลายกำแพงของฉัน
หรือคนที่หักหลังโดยการเล่าเรื่องด้านในกำแพงของฉันให้คนภายนอกรับรู้
ฉันไม่รู้ว่ากำแพงของแต่ละคนจะเป็นยังไงบ้าง
ฉันไม่รู้ว่ากำแพงของแต่ละคนเคยถูกใครเข้ามาทำลายบ้าง
'การรักษาตัวตนภายใต้กำแพง' มันช่างแตกต่างจาก 'การซ่อนตัวตนภายใต้กำแพง'
และ
กำแพงที่สร้างขึ้นมา สักวันต้องมีใครสักคนเข้ามา ไม่ว่าจะเข้ามาด้วยความปราถนาดีหรือร้าย
แต่เราจะจดจำเขา
.
.
'ตลอดไป'
จาโร-สุข
ดีใจที่ได้อ่านนะจ๊ะ :)