Title: X- Dame
Category: Humor
Pairing: Takki-Tsuba
Rating: PG
Spoilers: MV-X Dame & Crazy Rainbow
Summary: รักเล็กๆในโฮสต์คลับแห่งหนึ่ง



""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

"สึบาสะ ข้างหน้าทำแบบนี้โอเคแล้วใช่ไหม ?"

"อ่ะ ใช่ ดีมากเลย คราวนี้ทาคิซาว่าซังช่วยหันหลังหน่อยครับ เดี๋ยวผมทำให้บ้าง"

"อืม ค่อยๆนะ"

เจ้าของเสียงนุ่มแลสุภาพพยักหน้าก่อนจะหันแผ่นหลังให้กับผู้ที่นั่งอยู่บนโซฟา ชายผิวสีเข้มกว่าโน้มตัวลงไปใกล้จนกรุ่นกลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากซอกคอขาว มือเรียวค่อยๆบรรจงเอาโรลม้วนผมไฟฟ้าจัดผมสีอ่อนตรงหน้าให้เข้ารูปเป็นลอนสวย เพื่อเตรียมตัวไปทำงานในโฮสต์คลับคืนนี้

ครับ อิมาอิ สึบาสะครับ วันนี้ก็เนียนมาฝากเนื้อฝากตัวเข้าไปนอนบ้านเจ้าของเรือนผมนุ่มให้จับเล่นตามเคย แล้วประโยคเมื่อครู่ถ้าหลับตาทัน ก็อิโรติกให้กระชุ่มกระชวยหัวใจได้นิดหนึ่ง

"เสร็จแล้วครับ"

"ขอบคุณมากนะ มีนายอยู่ด้วยช่วยได้เยอะเลย"

ว่าจบทาคิซาว่าซังก็รีบวิ่งไปยังที่วางรองเท้าหนัง ที่วันนี้มันก็ส่องประกายวิบวับเพราะการมาของผม อา...ผู้ชายคนนั้นช่างเหมาะกับรองเท้าเสริมส้นที่ผมแอบเก็บเงินซื้อเสียเหลือเกิน น่าเสียดายที่เขาไม่ยอมใส่ต่างหูคู่ที่ผมซื้อให้พร้อมกันแล้วซ่อนไว้ในรองเท้าด้วย 

"รีบๆ หน่อยสิ"

ทาคิซาว่าพูดเร่งให้ผมที่เพิ่งเก็บของ รีบใส่รองเท้าออกมาขึ้นแท็กซี่ไปทำงานด้วยกัน โฮสต์คลับที่ผมและเขาได้เป็นนัมเบอร์วันทั้งคู่ เขาน่ะ...เบอร์หนึ่งด้านการรับแขก แต่ส่วนผมน่ะเบอร์หนึ่งด้านตลกแดก คืนนึงดวดเหล้าลูกค้าไม่ต่ำกว่าสิบขวด คาดว่าอีกสัก 5 ปี ผมอาจตับแข็งตัวเหลืองได้ แต่ไม่สนหรอก ก็เพราะทำแบบนี้เลยมีภาพผมติดอยู่คู่กับเขาเคียงข้างกันบนผนังร้านอย่างกับคู่รัก คุณต้องดู มันโมเอ้ใจชะมัด

ผมไม่เคยนึกว่าตัวเองจะทำงานเป็นโฮสต์มาก่อน แต่คนเรามันก็มีจุดหักเหในชีวิตเป็นธรรมดา ถ้าวันนั้นเพื่อนไม่ลากผมไปเดินย่านคนกลางคืนหลังจากอกหัก ถ้าไม่เห็นเขาผู้มีแสงสว่างรอบตัวราวกับแลมป์ตั้น เดินออกมาส่งแขกรุ่นป้านอกร้าน วิญญาณสตอล์กเกอร์ของผมคงไม่ถูกปลุกให้ตื่น จนแอบมองอยู่ห่างๆแอบตามอย่างหื่นๆร่วมสามเดือน ก่อนจะอาศัยความกล้า เดินไปสมัครงานในร้านและถูกโยนออกมาร่วมสิบครั้ง กระทั่งสวรรค์โปรดให้องค์ฮิเดอากิเยื้องย่างลงมาสัมภาษณ์งานด้วยองค์เอง

"ทำไมถึงอยากทำงานที่นี่ล่ะ ?"

"เพราะผมตกหลุมดักวัวของคุณจนถอนตัวไม่ขึ้นครับ"

..........

อยากจะตอบอย่างนี้นะ แต่ดูท่ามันจะเร็วไปหน่อย แหะ แหะ
แต่คิดอย่างอื่นไม่ออก เลยตอบไปว่า
ผมอยากลองแข่งกับคุณครับ

เขาคนนั้นดูตกใจเล็กน้อย ตากลมโตที่มีดอลลี่อายนั้นเบิกกว้าง ก่อนจะส่งยิ้มละไมละลายหัวใจให้ แล้วบอกว่า

"งั้นพยายามเข้านะ"

"ฮิเดะจัง ค่ำคืนนี้นายดูเหมาะกับวิสกี้นะ"

"เพราะอะไรเหรอ ?"

"เพราะวันนี้นายใส่กางเกงในลายเสือดาว แล้วฉันก็คิดถึงแมว แล้วมันก็เลยทำให้นึกถึงอาหารแมววิสกัส...ที่คล้องจองกับวิสกี้"

"อย่างนั้นเหรอ...ก็ดีนะ หรือว่ายังไงครับ ?"

เหตุผลอีเดียทไร้การเชื่อมโยงลอยจากปากคนเมา แต่คุณชายฮิเดอากิก็ไม่ถือสา หันไปยิ้มสุภาพถามออร์เดอร์จากลูกค้าอีกครั้ง หลังเห็นผมดวดเหล้าหมดไปเป็นขวดที่หกของค่ำคืน พอจับคู่กันแล้วช่างเป็นคู่หูนักสูบเงินหญิงที่ไร้เทียมทาน หารู้ไม่ว่านี่เป็นแผนไล่ลูกค้าของผม ให้รีบหมดตูดแล้วรีบกลับบ้านไป

อีกทางหนึ่ง ผมจะได้ให้ทาคิซาว่าซังหิ้วกลับบ้านอีก เหอ เหอ

เอิ๊ก

ความจริงผมก็ไม่อยากรบกวนเขาหรอกนะ แต่ช่วงนี้ยังหาห้องเช่าไม่ได้ ก่อนหน้าก็มีบ้านกับเขาดีๆหรอก แต่ว่าช่วงหลังมัวแต่แอบซื้อของนู่นนี่ให้อีกฝ่ายใช้ จนลืมเก็บเงินส่วนหนึ่งไปจ่ายค่าเช่าบ้าน เขาถึงว่าหลงรักโฮสต์นี่ไม่ต่างจากมีโจรปล้นทุกวัน แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมยังมีสติพอ ทาคิซาว่าซังคร๊าบ อดทนรออีกเดือนนึงนะครับ ไว้ผมเช่าห้องใหม่ได้แล้ว จะไปถอยเข็มขัดหนังที่คุณบ่นอยากได้ตอนไปเดินกินซ่ามาให้

...สู้ตาย...ถวาย...ตับ...

"เอากับเขาสิ...เมาไม่รู้เรื่องอีกแล้ว..."

ทาคิซาว่ายิ้มขำให้กับพ่อคนเก่งที่ทำให้กระเป๋าลูกค้าฉีกเป็นรายที่ร้อย ปิดยอดได้มากกว่าคนอื่นเช่นเคย ก่อนจะยกอีกฝ่ายแบกใส่หลัง   "เพราะอะไรถึงได้อยากมาทำงานแบบนี้กันน๊า"

"...เพราะรักคุณครับ..."

คนเมางึมงำตอบคำถามทั้งที่ยังไม่ได้สติ ทำให้คนถามชะงักตัวเล็กน้อย ก่อนจะเอียงคอหัวเราะขำ ใบหน้าหวานเอียงมามองคนที่นอนอยู่บนหลัง แล้วกระซิบเบา

"ถ้าอย่างนั้นก็พยายามเข้านะ"

...คืนนี้ ก็เป็นค่ำคืนที่มีความสุขอีกวัน....

-แถมท้าย-

"เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

อิมาอิ สึบาสะครับ

เที่ยงวันนี้ ผมตื่นขึ้นมาร้องเสียงหลงเพราะตื่นขึ้นมาแล้วเสื้อผ้าบนตัวหายไป ของผมยังไม่พอ ของคนข้างๆ ที่กำลังงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยนี่สิ

"สวัสดีตอนกลางวัน สึบาสะคุง"

"ค...ครับ...ฮิเดะ เอ้ย ทาคิซาว่าซัง....ม...เมื่อคืน what's happen หรือครับ...?"

"อะไรกัน นายจำไม่ได้เหรอ ?"

คนผมสีอ่อนถามพร้อมอ้าปากหาว มองอีกฝ่ายส่ายหน้าถี่จนหัวจะหลุด เจ้าของบ้านยิ้มอ่อนพลางยักไหล่ขึ้นน้อยๆเหมือนช่วยไม่ได้ จากนั้นจึงเอื้อมหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ตอบคำถามใด

ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง เสียงร้องไม่นะอย่างเสียดายแทบขาดใจของสึบาสะก็ดังขึ้นลั่นห้องราววันนี้เป็นวันสิ้นโลก

dame dame dame

............................

end