เหมือนเคยได้ยินคนพูดว่า "เมื่อหนึ่งตำนานจบลง ตำนานบทใหม่ก็จะเริ่มขึ้น..."
หลังจากโบรุโตะออกอากาศได้ 3 ตอน ก็เกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า "อา...ยุคของพวกนารุโตะมันจบลงแล้วสินะ" ทั้งหมู่บ้านที่ดูเจริญขึ้นผิดหูผิดตา ไหนจะเรื่องของเทคโนโลยีที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตของพวกเด็กนิวเจน ดูสิ ! สมัยนี้มีรถไฟตัดผ่านหมู่บ้านแล้วนะ !!
คิดแล้วใจหายนะ สมัยนารูโตะสิ่งที่คิดว่าทันสมัยที่สุดเห็นจะเป็นวิทยุสื่อสารที่ใช้กันในทีม นินจาสมัยนี้มีทั้งโทรศัพท์ ทั้งเกมเพลย์ คอมพิวเตอร์...โอ้โหแฮะ หงุดหงิดขึ้นมานิด ๆ เลย
จำได้ว่าตอนที่ดูนารูโตะครั้งแรกคือปิดเทอมก่อนขึ้นมัธยมต้น ตอนสอบจูนินที่ซาสึเกะมาสาย เราพูดขึ้นว่า "โทรตามเร็ว ทำไมไม่โทรตามซาสึเกะอ่ะ" พี่ชายที่นั่งอยู่ด้วยกันก็หัวเราะแล้วบอกว่า "ก็มันไม่มี"...พอมาคิด ๆ ดูแล้วก็รู้สึกตลกดีเหมือนกัน
กลิ่นอายแบบนินจาที่ค่อย ๆ หายไปกลับถูกแทนที่ด้วยเทคโลโนยี...อย่างกับว่าเรื่องนี้สะท้อนโลกแห่งความจริงอยู่แหนะ
...ไม่ได้จะมาบ่นเรื่องนี้สักหน่อย ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี่ย? อย่างกับคนแก่ที่ชอบพูดว่า "เด็กสมัยนี้" ยังไงยังนั้น...เริ่มเข้าใจผู้ใหญ่ขึ้นมาเลยล่ะ
สำหรับเราแล้วพวกนารุโตะเหมือน "เพื่อน" ที่โตมาด้วยกันนั่นแหละ แน่นอนว่าพวกโบรุโตะคงเหมือนกันลูกหลาน (เหมือนคนแก่จริง ๆ ด้วย) เรารู้สึกแบบนั้นจริง ๆ พอคิดว่าพวกโบรุโตะอยู่ในยุคที่ใกล้เคียงกับเราจนเกินไป ก็หงุดหงิดแทนพวกนารุโตะขึ้นมา 555
เรื่องตลกที่คิดเล่น ๆ คือ ถ้ายุคนารุโตะมีเทคโนโลยีที่เจริญเหมือนรุ่นลูกล่ะก็นะ การตามหารังลับของโอโรจิมารุคงใช้เวลาไม่กี่วัน แสงอุษาที่อยู่ไกลกันเวลาประชุมก็ไม่ต้องใช้โทรจิตแต่ใช้วิดีโอคอลแทนแน่นอนว่าการประชุมของห้าคาเงะก็เช่นกัน นินจาตรวจจับจักระอาจต้องตกงานเพราะใช้จีพีเอสตามหาจากเครื่องติดตาม ...มีอะไรอีกน้าาาา ที่ยังคิดไม่ออก
เหมือนคนแก่จริง ๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in