เรื่องราวของฉันเริ่มต้นขึ้นจากการนั่งดื่มด่ำ หลงรักกับการลิ้มรสชาติของเมล็ดกาแฟ และได้รับฟังเรื่องราว “
“ ของกลุ่มหญิงสาวที่มากพร้อมไปด้วยประสบการณ์ พูดคุยอย่างออกอรรถรส สำหรับใครบางคนอาจบอกได้ว่า เธอคือผู้ที่หมดพันธะ หลุดพ้นจากเรื่องราวที่คิดว่ามันคือความสุข และความทุกข์ แต่ในขณะที่มีผู้คนคิดว่าพวกเราต่างก็จะหลุดพ้นแล้วนั้น อีกฟากหนึ่งของความคิดนั้นกับมีคนพบว่าความสุข ความเคยชิน และความเป็นตัวฉันกำลังจะจากไป เหมือนฉันได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง มองแล้วก็ย้อนกลับมามองตัวเอง ถ้าเราได้อยู่ในช่วงของเวลานี้ เราจะมีรูปแบบของตัวเองเป็นยังไงกันนะ....
พวกเธอต่างก็กำลังลำลึกถึงเรื่่องในวัยที่พวกเธออยู่ร่วมกัน เรียกว่า การย้อนความหลัง คำนี้คือคำที่ฉันนึกถึงเช่นเดียวกับพวกเธอ เรื่องราวของเธอฉันรับฟัง และรับรู้ เรื่องราวของฉันก็ย้อนกลับมาในเวลาเดียวกัน บางก็ได้รับฟังความเงียบ แต่กลับอบอุ่นใจ ....ก่อนที่พวกเธอจะเริ่มและคิดหัวข้อบทสนทนาขึ้นมาใหม่ นั้นถึงเป็นความธรรมดาของบทสนทนาทั่วไปที่เกิดขึ้น
พวกเธอทำให้ฉันเหมือนลืมเรื่องการเกษียณไปเลยหล่ะ นั้นถือเป็นประเด็นหลักที่ฉันเริ่มจับปากกาขึ้นมาเลยนะ ฉันหัวเราะกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง และคำพูดของเธอ หนึ่งในกลุ่มหญิงวัยเกษียณก็เริ่มต้นขึ้น
.
.
.
การเกษียณสำหรับเธอ เธอบอกเพื่อนๆ ของเธอว่า วินาที, นาที, ชั่วโมง, วัน, สัปดาห์ หรือเดือน ก่อนหน้าที่เธอจะเกษียณ ทุกย่างก้าวของเธอล้วนเหมือนกับการนับถ้อยหลังแบบกะทันหันไปเสียหมด
เธอเองก็รู้ว่าวันนี้จะมาถึง แต่ไม่ได้คิดว่าการได้เข้าใกล้ การเกษียณ จะทำให้เธอรู้สึกได้มากขนาดนี้ ทุกครั้งที่เธอก้าวลงบันได ใจเธอก็ร่วงหล่นตามจำนวนของขั้นบันได การเกษียณสำหรับเธอแล้วนั้นทำให้เธอได้เริ่มต้น การย้อนความหลัง คิดถึงเรื่องราวของวันวานที่ไม่มีทางหวนกลับมาได้อีก แต่ยังคงตกตะกอนอยู่ในก้อนความทรงจำของเธอ อาจมีเรื่ิองที่เธอจดจำได้ เผลอลืมเลือนมันไปบ้าง และอาจมีสักวันที่เธอนึกขึ้นได้อีกครั้งว่าเรื่องราวนี้เคยเกิดขึ้นกับตัวของเธอเอง ดังนั้นขั้นบันไดในทุกๆ ขั้นตอนนี้สำหรับเธอจึงมีความหมายเหลือเกิน บางก้าวของเธอก็ ช้า - ช้า. ช้า - เร็ว. เร็ว - เร็ว. ตามความรู้สึกของเธอ
วันสุดท้ายของบทบาทหน้าที่ก็มาถึง
“ เธอเริ่มต้นด้วยการกล่าวถึงผู้คนที่เข้ามาในชีวิตของเธอด้วยน้ำเสียงของความคิดถึงและปิติในเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น และวินาทีที่คำพูดสุดท้ายลงท้ายด้วยการกล่าวลาหน้าที่นี้จบลง เธอได้รับเสียงปรบมือจากพวกเขาแทนคำขอบคุณ คำพูดที่ออกมาจากใจแต่กลับพูดออกมาตอนนี้ไม่ได้เสียแล้ว จุดสุดท้ายของบทบาทหน้าที่ก็มาพร้อมกับ ...การเริ่มต้นของเรื่องราวและบทบาทใหม่ที่กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว ขั้นบันได สำหรับบทบาทนี้คงมาพร้อมกับความฝันที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง “
“ ความคิดถึง ความสุข ความทุกข์ ความเคยชิน การจากลา ความเป็นตัวเธอกำลังจะจบลงก้าวที่หนึ่ง ก้าวที่สอง และต่อเนื่องอย่างไม่มีวันจบลง “
ปล. ทุกการจากลา การเริ่มต้นจึงเริ่มทำงาน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in