เวลาเธอเดินแล้วเมื่อยขา เธอสามารถนั่งพักได้

ผ่านไปสักหน่อย ขาที่เมื่อยล้า อ่อนแรง ก็พยุงร่างกายของเธอเดินต่อไปได้

เวลาเธอเหนื่อยใจจากความคิดของเธอเอง เธอจะพักได้จริง ๆ ก็ต่อเมื่อเธอหลับ 

แต่พอตื่นขึ้นมา ความคิด ความรู้สึกต่าง ๆ ที่ทำให้เหนื่อยล้า มันจะกลับเข้ามาอีก 

ตื่นมาเธอจะรับรู้มันอีก

แต่ตอนหลับกลับไม่เป็นอย่างนั้น 

การนอนหลับมันมีประโยชน์มากแบบนี้นี่เอง 

ใช่ ฉันเพิ่งตื่นนอน

และฉันรู้ว่ามันเป็นยังไง

ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาอาจเปรียบได้กับใจที่แห้งเหี่ยว--ใจฉัน ใจเธอ

พอเขียนมาถึงตรงนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกเข้าใจใครมากขึ้น ใครที่ทุกข์ทรมานจากความคิดของตัวเอง 

จริงอยู่ว่าคนที่กุมความรู้สึกนึกคิดทั้งหมดก็คือเธอเอง เธออาจต้องประคองจิตใจของเธอเอง เธอใช้พลังใจของเธอเอง เยียวยาความรู้สึกหลายเฉดสี ทั้งหม่นหมองไปจนถึงมืดมิด และตอนนี้พลังใจของเธอมันอาจเหลืออยู่น้อยไปเท่านั้นเอง 

เพราะเธอได้พยายาม 

เธอพยายามแล้ว ที่จะเยียวยาตัวเอง 

ฉันจะไม่บอกให้เธอสู้ เพราะเธออาจจะสู้มามากพอแล้ว 

เธออาจแค่ต้องการพักเติมพลังเท่านั้นเอง 

เธออาจนอนพักก่อน เพราะความคิดได้พรากพลังกายจากเธอไปด้วย

ดอกไม้อาจเหี่ยวเฉาเพราะเผชิญกับแดดแรงกล้า แต่เมื่อได้รับน้ำก็กลับมาสดชื่น มีพลังยืนหยัดต่อไปได้ พลังใจของเธอก็เช่นกัน 

ในยามที่ใจของเธอเหนื่อยล้า 

เธออาจนอนพักก่อน เพราะความคิดได้พรากพลังกายจากเธอไปด้วย

แล้วตื่นขึ้นมาเพื่อเติมพลังใจ ในตอนนี้ วินาทีนี้ ที่เธอกำลังอ่านอยู่

แด่เธอ

23 พ.ย. 2562