ในที่สุด อาชญากรรม<รัก>ในม่านเมฆ นิยายที่เฝ้ารอคอยเล่มต่อมากที่สุดก็มาอยู่ในมือแล้วค่ะ นี่ยอมไปงานหนังสือสองรอบเพื่อไปซื้อหนังสือตั้งแต่วันแรกที่เปิดขายเลยทีเดียว แต่กว่าจะได้อ่านก็อีกหลายวันเพราะว่าติดไปต่างจังหวัดพอดี จะพกไปอ่านด้วยก็กลัวเดี๋ยวจะอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง เลยหาวันหยุดนอนอ่านทั้งวันให้ฉ่ำไปเลย

ท้ายเล่มสองจบค้างช่วงดราม่า เหยียนเสียโดนยิงก็เลยต้องเข้าผ่าตัดฉุกเฉิน แต่ไม่ต้องกังวลแต่อย่างใดเพราะพ่อพระเอกของเราถึกยิ่งกว่าอะไร ผ่าตัดได้ไม่กี่วันก็จะลงจากเตียงแล้ว ไม่ได้ระวังสังขารตัวเองเลย ส่วนสาเหตุที่เหยียนเสียต้องแอบลุกออกจากเตียงนั่นก็เพราะมีคนคนหนึ่งที่เคยมาเยี่ยมทุกวัน อยู่ดี ๆ วันนี้ก็หายไปน่ะสิคะ แล้วหัวหน้าเหยียนของเราจะทนไหวได้ยังไง XD

เล่มนี้ยังไม่เริ่มคดีใหม่ แต่เป็นช่วงของการสืบสวนหาตัวคนร้ายที่ลักพาตัวเหยื่อค่ะ สืบไปสืบมากลายเป็นว่าคดีนี้กับคดีก่อน ๆ มีความเชื่อมโยงไปที่คนร้ายกลุ่มเดียวกัน และแน่นอนว่าเป็นกลุ่มคนที่มีความสัมพันธ์บางอย่างอันซับซ้อนกับเจียงถิง และในเล่มนี้ก็ได้เปิดเผยตัวละครลับอีกตัวหนึ่งนั่นคือ Q โพธิ์แดง หญิงสาวที่อยู่ในแก๊งค์ค้ายาเสพย์ติด ซึ่งยังไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงเป็นใคร และเรื่องราวของแก๊งค์ที่นำโดย K โพธิ์ดำนี้ก็ค่อย ๆ เปิดเผยออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ

ส่วนเรื่องราวในอดีตของเจียงถิงก็ถูกเล่าออกมาโดยปากของเจ้าตัวมากมาย ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ที่เคยอยู่บ้านเด็กกำพร้าจนถึงทำไมถึงได้มาเรียนโรงเรียนตำรวจ รวมถึงเบื้องหลังของคดีโรงงานระเบิดที่ทำให้ลูกน้องของเจียงถิงในตอนนั้นสังเวยชีวิตไปหลายสิบศพ แต่ว่าเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เจียงถิงเล่าออกมานั้นเป็นความจริงทั้งหมดรึเปล่า และยังแอบซ่อนความลับอะไรอยู่อีกไหม เพราะก็ยังมีบางฉากที่เจียงถิงทำตัวน่าสงสัยและปิดบังเหยียนเสียอยู่

ในส่วนของความสัมพันธ์ เล่มนี้บอกเลยว่าคืบหน้าแบบก้าวกระโดดเลยค่ะ ดูจากที่เปรยไว้ข้างบนได้ เฮียเหยียน มะเร็งชายแท้ พอรู้ความรู้สึกตัวเองแล้วคราวนี้เลยบุกไม่ยั้งแบบไม่ให้เจียงถิงตั้งตัวได้เลยทีเดียว เฮียเหยียนสายรุก หยอดเช้า หยอดเย็น หยอดทุกจังหวะที่มีโอกาส ไม่ใช่แค่หยอด แต่ปากว่ามือถึงด้วย เพราะเจียงถิงเล่นตัว //ผิด เพราะเจียงถิงเอาแต่ปฏิเสธ ทำไม่รู้ไม่ชี้ตลอด จนเฮียก็ชักจะทนไม่ไหว มีใช้กำลังบังคับบ้างเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วยังเป็นการขอโอกาสเสียมากกว่า ฝ่ายเจียงถิงเองก็มีหวั่นไหวบ้าง ถึงปากจะปฏิเสธแต่ก็แอบชอบอยู่แหละ ดูออก

ถ้าถามความเห็นเรา เราค่อนข้างจะ Surprise เลยนะ เพราะไม่คิดว่าเจียงถิงจะโอนอ่อนขนาดนี้ คิดว่าจะต้องปฏิเสธหัวชนฝากว่านี้ ต่อต้านกว่านี้ อันนี้หวั่นไหวมากไปหน่อย แต่ก็ฟินค่ะ ถึงตอนนี้ก็ผ่านไปถึงกลางเรื่องแล้ว พระนายเค้าก็ควรจะเริ่มรักกันได้แล้วแหละ

มาพูดถึงบรรดาตัวประกอบผู้น่ารักกันบ้าง คนแรก น้องหานเสี่ยวเหมย หลังจากเล่มสองหายไปเลย แทบไม่มีบทบาท ในเล่มสามนี้น้องกลับมาแล้วค่ะ กลับมาเป็นเบ๊รับใช้เช่นเคย T v T ขนาดลาปวดประจำเดือนยังโดนเฮียเรียกมาทำงานเลย แล้วก็เป็นตัวละครที่น่าสงสารเพราะมีหัวหน้าอย่างเฮียเหยียนที่เอาใจเป็นแค่เจียงถิงคนเดียว ส่วนคนอื่นดูแลตัวเองไปนะ ข้าวเย็นไม่ต้องกิน ไป! ทำ! งาน! แต่จริง ๆ เราว่าน้องหานเนี่ยเท่มาก ๆ เลยนะ ถึงเวลาก็ทำหน้าที่ได้ดีเลย ช่วยพระนายเราหลายหนแล้ว นางบู๊เก่งพอตัวเลยแหละ รักนะจ๊ะ น้องหาน

ส่วนอีกคน หม่าเสียง คนนี้ก็น่าเอ็นดู เป็นคนที่อยู่เป็นสุด ๆ อะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด ไว้ใจน้องหม่าได้เลย แล้วเราก็จำไม่ได้แล้วว่าน้องหม่ากับน้องหานรู้ตัวตนที่แท้จริงของที่ปรึกษาลู่ตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนรู้แล้ว แล้วก็ช่วยปกปิดตัวตนเจียงถิงกับพวกบิ๊ก ๆ อยู่ ถ้าไม่มีน้องหม่ากับน้องหาน เฮียเหยียนกับเจียงถิงก็น่าจะลำบากกว่านี้เยอะ แล้วต่อหน้าหนู ๆ ทั้งสอง เฮียเหยียนก็ไม่ได้ปิดบังความรักที่มีต่อที่ปรึกษาลู่เลยแม้แต่น้อย น่าหมั่นไส้ที่สุดค่ะ XD

ไม่รู้ว่าเล่มต่อไปจะยังมีคดีใหม่มาอีกไหม หรือว่าจะเข้าเส้นเรื่องหลักเกี่ยวกับการต่อสู้กับแก๊งค์ค้ายาแล้ว แต่แอบอ่านเจอในทวิตว่า เล่ม 4 ต้นเล่ม NC ก็จะมาแล้วค่าคุณ กรี๊ดๆๆๆๆๆ