สำหรับนักอ่านหลายๆ คนที่เวียนวนอยู่กับวายจีนจนเอียนเลี่ยน เราขอแนะนำให้คุณเปลี่ยนบรรยากาศมาอ่านนิยายวายเซตติ้งยุโรปเรื่องนี้ค่ะ "ทาสหัวใจ คุณชายสูงศักดิ์" เปลี่ยนจากฮ่องเต้ ท่านอ๋อง มาเป็นท่านไวเคานท์ ท่านบารอน ดูบ้าง ได้อารมณ์แปลกใหม่ตัดเลี่ยนจากจงหยวนได้ดีมากๆ และเรื่องนี้ก็สนุกเข้มข้นมากๆ ไม่ผิดหวังเลยค่ะ

แต่ก่อนที่ทุกคนจะเข้าไปดื่มด่ำกับเรื่องราวความรักของพวกเขา เราขอแนะนำให้ทุกคนปิดโหมดตรวจจับตัวสะกดในสมองให้เรียบร้อยก่อนนะคะ มิฉะนั้นอาจจะหัวร้อนถึงขั้นระเบิดได้ ให้ปิดโหมดตรวจคำผิดไว้แล้วอ่านเอาอรรถรส ตรงไหนสะดุดก็ใช้โหมดเบลออ่านผ่านไปค่ะ แล้วคุณจะอินกับเนื้อเรื่องจนวางไม่ลงเลยแหละ

เรื่องนี้เป็นแนวตัวเอกตายแล้วเกิดใหม่ในร่างตัวเองในอดีตเพื่อมาแก้แค้นค่ะ ตัวละครเอกของเรื่องนี้คือ โอเวน อีริค ชายหนุ่มหน้าสวยที่เกิดในสลัม ครอบครัวยากจน พ่อหายสาบสูญไป 8 ปี แม่ติดเหล้าไม่ทำงาน โอเวนมีน้องสาวอีกสองคน น้องชายที่ไม่ได้เกิดจากพ่อเดียวกันอีกหนึ่ง ตัวเขาเองเป็นเพียงคนรับใช้ชั้นล่างในแมนเนอร์โมมอนของท่านไวเคานท์ตระกูลบรูซ โอเวนมีใบหน้าที่หล่อเหลา จึงเป็นที่ต้องตาของท่านบารอน ออสการ์ ผู้ซึ่งเป็นญาติของท่านไวเคานต์ ในชาติที่แล้ว โอเวน หลงรักคุณหนูแคทเธอรีน ลูกสาวคนเล็กของท่านไวเคานต์แบบหน้ามืดตามัว จนกระทั่งถูกหลอกใช้ให้ไปหลอกท่านบารอนออสการ์ ออสการ์นั้นหลงรักโอเวนมากจนเชื่อใจทุกอย่าง จนในที่สุด ออสการ์ถูกทำร้ายถึงแก่ความตาย แต่เมื่อสมหวััง แคทเธอรีนกลับถีบหัวส่ง และโอเวนถูกจับข้อหาลักขโมย หลังจากแอบหนีออกมาก็ประสบชะตากรรมเลวร้าย และตายอย่างน่าอนาถ

เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง โอเวนคิดว่าเป็นเพราะสวรรค์ต้องการให้เขากลับมาแก้แค้นตระกูลบรูซผู้ชั่วร้าย เรื่องราวกลับมาเริ่มต้นก่อนที่โอเวนจะได้พบออสการ์เป็นครั้งแรก ในชาติที่แล้วก่อนตาย เขารู้สึกผิดต่อออสการ์มาก ในชาตินี้เขาจึงรู้สึกผิดกับคนคนนี้มากและต้องการที่จะชดเชยความผิดของตัวเอง เมื่อออสการ์เดินทางมาเยือนแมนเนอร์โมมอนและมีอาการป่วยคล้ายจะเป็นไข้ทรพิษ ทุกคนต่างหวาดกลัวไม่ยอมเข้าใกล้ แม้แต่คนใช้ส่วนตัวของออสการ์เองก็ยังหลีกหนี แต่โอเวนกลับเสนอตัวเข้าไปดูแล ไม่ใช่เพราะโอเวนไม่กลัว แต่เป็นเพราะโอเวนรู้ว่าออสการ์ไม่ได้เป็นไข้ทรพิษ ออสการ์เป็นคนที่ไว้ตัวมาก เพราะเขาไม่เคยได้รับความรักจากพ่อแม่ เติบโตมาเพียงลำพังกับพ่อบ้าน และตอนเด็กถูกทิ้งขว้างจนป่วยหนักจนกระดูกคดงอออกมากลายเป็นคนหลังค่อม จึงถูกดูถูกในหมู่ชนชั้นสูง จึงกลายเป็นคนเก็บตัวและเงียบขรึม โอเวนดูแลเขาอย่างดี เมื่อออสการ์หนาวสั่นจนเพ้อ โอเวนจึงเข้าไปนอนกอดให้ความอบอุ่นด้วยอยากจะชดเชยที่ชาติที่แล้วเขาเป็นต้นเหตุให้ออสการ์ต้องตาย แต่การกระทำที่ดูแลเอาใจใส่นี้กลับทำให้ออสการ์เข้าใจผิดว่าโอเวนมีใจให้ตนเอง

ออสการ์นั้นรู้ตัวมาตั้งแต่แรกว่าตนเองมีรสนิยมชอบบุรุษเพศ และถูกใจโอเวน แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก เพราะที่จริงก็ยังไม่แน่ใจว่าที่โอเวนทำดีกับตนเกินปกตินั้นมีจุดประสงค์แอบแฝงหรือไม่ เขาต้องการสิ่งใด เงิน อำนาจ ความสุขสบาย ออสการ์ได้แต่แอบครุ่นคิดอยู่เงียบๆ จนในที่สุดเขาตัดสินใจขอตัวคนรับใช้ผู้นี้จากท่านไวเคานท์บรูซผู้ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงของเขา และพาโอเวนกลับไปเป็นคนรับใช้ส่วนตัวที่แมนเนอร์เดลแมน ฝ่ายโอเวนไม่ได้อยากไปเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาต้องการอยู่ที่แมนเนอร์โมมอนเพื่อหาทางแก้แค้นตระกูลบรูซ ถึงแม้ไปอยู่ที่นั่นจะสบายกว่าเดิมมากเขาก็ไม่สน แต่ถึงอย่างไรคนรับใช้ชั้นล่างอย่างโอเวนก็ไม่มีทางปฏิเสธคำสั่งของเจ้านายได้ โอเวนจึงติดตามออสการ์ไปทำงานอยู่ที่แมนเนอร์เดลแมนแทน

จากนั้นก็เป็นเรื่องราวการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างท่านบารอนออสการ์ และโอเวน คนรับใช้ส่วนตัว ซึ่งถึงจะอยู่ไกล แต่โอเวนก็ยังคงหาทางแก้แค้นตระกูลบรูซอยู่ตลอด ฝ่ายตระกูลบรูซมีปัญหาเพราะถังแตกจึงคิดจะขายลูกสาวให้แต่งงานกับขุนนางรวยๆ แต่ก็ไม่มีสินเดิม จึงคิดจะให้ออสการ์แต่งงานกับใครสักคนในสองพี่น้อง ตระกูลบรูซจึงเดินทางมาเยือนที่แมนเนอร์เดลแมน และแคทเธอรีนก็หาทางหลอกใช้โอเวนเช่นเคย แต่คราวนี้โอเวนไม่หลงกลอีกแล้ว เขารู้ว่าแคทเธอรีนไม่เคยคิดรักคนช้้นต่ำเช่นเขาแต่ก็เออออตามน้ำไป ทำให้ออสการ์ผู้ซึ่งขาดความมั่นใจเกิดอาการหึงหวงและปฏิบัติอย่างเย็นชากับโอเวนด้วยคิดว่าโอเวนมาทำดีกับตนเพราะหวังสมบัติลาภยศและความมั่งคั่ง

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น และโอเวนเข้าตาจน เขากำลังจะถูกส่งตัวไปให้เจ้าพนักงานเทศมณฑล และเขาจะหมดโอกาสแก้แค้นตระกูลบรูซ โอเวนไม่รู้จะทำอย่างไรจึงใช้ทางเลือกสุดท้ายนั่นคือการปีนขึ้นเตียงของออสการ์ นับจากคืนนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และไม่สามารถถอยกลับมาได้อีก

....

เล่าแค่นี้พอนะคะ หลังจากจุดที่เล่าไปก็ยังมีเรื่องราวอีกมากมายค่ะ เรื่องนี้จะเล่าผ่านมุมมองของบุคคลที่หนึ่งซึ่งก็คือโอเวน เวลาอ่านก็จะอินไปกับตัวละครมากหน่อย ในเรื่องนี้เราชอบทั้งตัวโอเวนและออสการ์เลยค่ะ โอเวนนั้นเป็นคนที่สู้ชีวิตมากๆ ได้เงินมาก็ส่งให้แม่และน้องหมด เป็นคนที่เข้าอกเข้าใจคนอื่นและมีน้ำใจ พอตอนหลังที่โอเวนกับออสการ์รักกันแล้ว จะมีหลายฉากที่แสดงให้เห็นว่าโอเวนเป็นคนที่อยู่เป็นมากๆ รู้ว่าควรจะต้องเอาใจคนรักยังไง ทำแบบไหนถึงจะพอใจ กับมิตรสหายก็มีน้ำใจมาก และก็เป็นคนฉลาด มีไหวพริบ และก็มีศักดิ์ศรี (ถึงแม้ตอนหลังจะต้องโยนศักดิ์ศรีทิ้งไปบ่อยๆ เพราะท่านออสการ์ก็เถอะ > _ <  ) ส่วนออสการ์เป็นคนรวยที่น่าสงสารค่ะ เขาเป็นคนขี้เหงามากๆ พ่อตาย แม่ไม่รักแถมมีชู้ แถมผลาญสมบัติอีก โชคดีที่ออสการ์เป็นคนฉลาดและมีหัวการค้าถึงสามารถฟื้นฟูอาณาจักรของตัวเองขึ้นมาใหม่ได้ ออสการ์มีปมที่หลังค่อมจึงคิดอยู่เสมอว่าไม่มีใครต้องการและรักเขาจริง คนที่มาประจบประแจงก็คือสนใจแต่เงินและทรัพย์สมบัติ แม้แต่ตัวโอเวนเองก็เช่นกัน แต่สำหรับโอเวน เขาไม่สามารถปล่อยวางได้ จนยอมแหกกฎของตัวเองหลายครั้งเพื่อชายคนรัก แม้จะรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักเขาเลย

ถึงแม้เรื่องราวจะเล่าผ่านมุมมองของโอเวน แต่เรากลับได้รับรู้ถึงความรู้สึกของออสการ์มาตลอด ผ่านการกระทำ การพูดจาต่างๆ ซึ่งด้วยความที่ออสการ์เป็นคนสูงศักดิ์ บางอย่างก็ไม่สามารถที่จะแสดงออกมาตรงๆ ได้ ฝ่ายโอเวนก็เป็นแค่คนรับใช้บางอย่างก็ไม่สามารถพูดออกไปตรงๆ ได้เช่นกัน ทำให้เราเห็นออสการ์เหมือนคนไบโพลาร์อยู่บ่อยๆ คือเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย โอเวนก็เดาใจไม่ค่อยถูก ไม่รู้ว่าออสการ์โกรธอะไรอยู่ สำหรับสายหน่วงน่าจะชอบนะคะ เพราะเราชอบมากค่ะ

เรื่องราวการแก้แค้นของโอเวนยังดำเนินต่อไป เหตุการณ์หลักๆ ที่เกิดในชาติที่แล้วยังเหมือนเดิม แต่รายละเอียดเปลี่ยนไป และผลลัพธ์ก็เปลี่ยนไป เอาเป็นว่าไม่มีอะไรง่ายสำหรับโอเวน แล้วเราก็ลุ้นมากว่าโอเวนจะบอกความจริงเรื่องกลับมาเกิดใหม่กับออสการ์มั้ย ซึ่งเราจะไม่สปอยล์ตรงนี้หรอกค่ะ อยากให้ไปติดตามกันเอง นอกจากเรื่องการแก้แค้นตระกูลบรูซก็ยังมีเรื่องพ่อที่หายไปอีก ตัวละครในเรื่องนี้ไม่มีใครขาวสะอาด ทุกตัวเป็นตัวละครสีเทาๆ ค่ะ ดีบ้างร้ายบ้าง แต่แบบร้ายไปเลยก็มีหลายคนอยู่

นอกจากความสนุกเข้มข้นของเนื้อเรื่อง และการดำเนินเรื่องที่ร้อยเรียงเหตุการณ์ได้อย่างลงตัว ทุกเหตุการณ์มีความสำคัญเชื่อมโยงไปยังเหตุการณ์ต่อไปแล้ว สิ่งที่เราชอบอีกอย่างก็คือภาษาค่ะ เนื่องจากเป็นเซตติ้งยุโรปโบราณ ภาษาที่คุยกันก็จะทางการๆ อ่านๆ ไปก็รู้สึกว่าไพเราะดี มีพร่ำเพ้อถึงบทกวีนู่นนี่ ออสการ์เรียกโอเวนว่า "เธอ" ส่วนโอเวนเรียกออสการ์ "คุณ" บ้าง "ท่าน" บ้าง แล้วเวลาด่ากันก็จะขำๆ หน่อย

What??? 55555 อ่านๆ อยู่มีขำค่ะ

แต่พออ่านไปถึงสองหน้าสุดท้าย น้ำตาซึมเฉยเลย กระซิบตรงนี้ว่าเรื่องนี้ปิดท้ายด้วยบั้นปลายชีวิตของตัวละครนะคะ ใครไม่ชอบเห็นวาระสุดท้ายของตัวละครให้เริ่มข้ามไปตั้งแต่ตอนที่เล่าถึง 40 ปีต่อมาค่ะ T . T

เรื่องหลักจบลงแถวๆ ครึ่งเล่มสอง ที่เหลืออีกครึ่งเล่มคือตอนพิเศษที่อ่านอย่างจุใจ ซึ่งอยากจะบอกว่าจากเรื่องหลักที่เป็นดราม่าเข้มข้น ในตอนพิเศษนี้ นอกจากตอนของแอนนี่แล้ว ที่เหลือแทบจะกลายเป็นเรื่องตลก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคุณพ่อบ้านฮิลตัน เรื่องของบิลลี่ คนรับใช้ส่วนตัวอีกคนของออสการ์ หรือสารพัดเรื่องเข้าใจผิดและความเอาแต่ใจของออสการ์ มันตลกจริงๆ และสองคนนี้เร่าร้อนและหวานหยดกันสุดขีดในตอนพิเศษค่ะ 

ขอยกตัวอย่างตอนที่เราชอบ

เนื่องจากท่านบารอนเป็นคนเก็บตัวและไม่นิยมสตรีจึงไม่เคยมีประสบการณ์กับใครเลย กับโอเวนคือคนแรกซึ่งในตอนแรกนั้นออสการ์ไม่เก่งเลย ตอนหลังเขาเลยไปแอบอ่านหนังสือประโลมโลกแล้วเอามาใช้กับโอเวนทุกคืน แถมกระซิบถ้อยคำน่าอายแบบที่คนสูงศักดิ์เขาไม่พูดกันอีกด้วย โอเวนไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะคำพวกนี้เขาคุ้นเคยดีอยู่แล้ว แต่แค่สงสัยว่าออสการ์ไปเอามาจากไหน หลังจากรู้ความจริงว่าออสการ์แอบหาความรู้ (?) ก็เลยพูดคำที่น่าอายยิ่งกว่าออกไปบ้าง ผลคือ วันต่อมาโดนเรียกไปอบรมค่ะ 555555

นั่นล่ะค่ะ ท่านออสการ์ บุรุษผู้สูงศักดิ์ซึ่งขี้งอน ขี้น้อยใจ เอาแต่ใจ และหลงตัวเองแบบงงๆ  ^ __ ^

...

ในส่วนของคำผิดในเรื่องนี้ เราขอฟันธงตรงนี้เลยนะคะ ว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้ผ่านการพิสูจน์อักษรมาอย่างแน่นอน ผิดแบบไม่น่าอภัยในหลายๆ จุดมากค่ะ เช่น "กินข้าว" กลายเป็น "กินเข้า" คำว่า "อย่า" กลายเป็น "อย่าง" เยอะมากๆ คำว่า "ต่างๆ นานา" ก็เป็น "ต่างๆ นาๆ" อันนี้มันเป็นคำยกเว้นที่ใครเรียนเรื่องการใช้ไม้ยมกก็ต้องมีพูดถึงคำนี้แน่ๆ อะค่ะ "ตะไคร้น้ำ" "เตาพิง" "ผมสีแดงดกดำ" "แซ่บังคับรถม้า" "กรอกตา" "โน๊ต" "ปากของเขาสั่นเครือ" "ดิ้นขรุขระ (ขลุกขลัก)" "พรหม (พรม)" "ช้อนซ้อม (ส้อม)" โดยเฉพาะหน้าคำนำและหน้าส่งท้ายค่ะ ผิดแบบอิหยังวะมาก ใช้ คะ ค่ะ ผิดด้วย ถ้าใช้ภาษาแบบท่านออสการ์ก็ต้องบอกว่า ผิดแบบ "บัดซบ" เลยทีเดียว....

เอาเป็นว่าเราทั้งรักทั้งชังหนังสือเรื่องนี้ค่ะ รักในเนื้อเรื่อง ตัวละคร และการบรรยาย แต่ไม่ไหวกับคำผิดแบบมหาศาลขนาดนี้ แต่ก็ยังอยากแนะนำให้คนอื่นได้อ่านนะคะ เพราะว่ามันสนุกจริงๆ แต่ถ้าใครไม่ไหวกับคำผิดก็อย่าฝืนค่ะ เดี๋ยวจะหัวร้อนไปเปล่าๆ