วันนี้อยากจะรีวิวนิยายนอกกระแสสักเรื่องค่ะ เป็นนิยายที่เราไม่ได้รู้จักนักเขียนมาก่อน แล้วก็ไม่เคยเห็นใครรีวิวหรือมาโปรโมตด้วย เรื่องของเรื่องคือ ในกรุ๊ปคุยนิยายวายที่เราอยู่ มีอยู่วันหนึ่งก็มีโพสต์ขึ้นมาบอกว่า นักเขียนกำลังจะเปิดขายนิยายเรื่องนี้รอบสต๊อกซึ่งเหลือเพียงแค่ 10 ชุดเท่านั้น เราเตะตากับหน้าปกที่สวยมากๆ แล้วก็เลยไป search อ่านตัวอย่างหน่อยว่าสำนวนเป็นยังไงบ้าง ซึ่งก็เจอแต่ที่เล้าเป็ดที่เดียว ซึ่งใครที่เคยอ่านนิยายที่เล้าเป็ดจะรู้ว่ามันเป็น Platform ที่ไม่เป็นมิตรกับนักอ่านเอาซะเลย ก็อุตส่าห์จิ้มๆ ไปหน้ากลางๆ ค่ะ เวลาเราเข้าไปชิมลางสำนวนของนักเขียนที่ไม่เคยอ่านมาก่อนเราจะไม่อ่านตั้งแต่ต้น แต่จะจิ้มไปตอนกลางๆ เพราะว่าบางทีตอนต้นมันเกริ่นมากไปจนเรารู้สึกว่าไม่สนุก อาจทำให้พลาดนิยายดีๆ ได้ ก็เลยจะจิ้มไปสักตอนที่ 10 เป็นต้นไปค่ะ ปรากฏว่าพอจิ้มเข้าไปอ่านเรื่องนี้ สำนวนดีใช้ได้ ก็รีบไปกดเว็บเลยค่ะ ใจง่ายสุดๆ พอได้หนังสือมาก็ดองไปยาวๆ จนกระทั่งวันก่อนเห็นว่าเรื่องใหม่ของนักเขียนที่เราพรีฯ ไป ใกล้จะเสร็จเป็นรูปเล่มแล้วก็เลยเอาเรื่องนี้มาอ่านซะทีดีกว่า นี่ก็คือที่มาว่าทำไมเราถึงได้รู้จักนิยายเรื่องนี้นะคะ คือเล่ายาวมาก 555

สำหรับเรื่อง The Feral Master and his Father เรื่องนี้ (ชื่อยาวมาก) ไม่มีชื่อไทยนะคะ แต่มี hashtag ที่เอาไว้พูดถึงว่า #ครับคุณท่าน ซึ่งเราคิดว่ามันเป็นชื่อที่เตะตาและสะกิดใจมากเลยค่ะ เป็นชื่อที่ลงตัวและสรุปภาพรวมของเรื่องได้อย่างเห็นภาพเลย เซ็ตติ้งของเรื่องนี้เป็นประเทศอังกฤษยุคไหนไม่รู้แต่อ่านไปจะรู้สึกว่าเป็นย้อนยุคแหละ มีงานเต้นรำ มีคฤหาสน์ มีนายพรานเข้าป่าล่าสัตว์ ซึ่งปกติเราที่อ่านแต่นิยายจีนมาหลายปีได้มาเปลี่ยนบรรยากาศเป็นแนวยุโรปบ้างก็แก้เบื่อได้ดีเลยค่ะ

ถ้าจะสรุปเรื่อง #ครับคุณท่าน ให้จบในหนึ่งประโยค ก็ต้องบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ "เด็กหนุ่มกำพร้าที่หล่นปุ๊ไปอยู่ตรงกลางระหว่างสองพ่อลูกจอมเอาแต่ใจ" ค่ะ โดยริคกี้ ตัวเอกของเรื่องเป็นลูกชายคนเดียวของ บอดี้การ์ด + แม่นม ของตระกูลไรดัล เปิดเรื่องมาริคกี้ก็เป็นเด็กกำพร้าเลย และ เอริค ไรดัล ผู้นำตระกูลในตอนนี้ (ซึ่งจริงๆ ทั้งตระกูลตอนนี้ก็เหลือฮีอยู่คนเดียวกับลูกน้อยวัยสามขวบ) ก็ได้มารับอุปการะริคกี้ไว้ ริคกี้ได้มาเป็นพ่อบ้านควบตำแหน่งพี่เลี้ยงของ แจสเปอร์ ไรดัล ลูกชายคนเดียวของเอริค วัยสามขวบ ซึ่งทุกอย่างมันจะดูสวยงามแหละ ถ้ายกเว้นเรื่องต่อไปนี้

1. แจสเปอร์ ไรดัล เป็นเด็กแสบ เพราะพ่อเลี้ยงมาแบบไม่เคยให้ความใกล้ชิดเลย โตมากับพี่เลี้ยงล้วนๆ เอาเงินปรนเปรออย่างเดียว ก็เลยเป็นเด็กที่ก้าวร้าวและเรียกร้องความสนใจเสมอ

2. เอริค ไรดัล อายุ 30 กว่าๆ พ่อม่าย ภรรยาไม่ปรากฏ (ซึ่งริคกี้เรียกว่าคุณท่าน) ก็อยากให้ริคกี้มาดูแลด้วยเหมือนกัน !?

ข้อแรกนั้นไม่ยากสำหรับริคกี้ เพราะริคกี้เป็นเด็กหนุ่มผู้อ่อนโยน เอาอกเอาใจดูแลไม่นาน แจสเปอร์ก็หันกลับมาติดเขาแจแล้ว แต่ข้อสองนี่ริคกี้ได้แต่มึนงงทุกครั้งไปที่ถูกเรียกใช้แบบถึงเนื้อถึงตัว

ใช่ค่ะ ทุกคนเข้าใจไม่ผิด นายท่านเอริคนั้นรับริคกี้มาเลี้ยงล้วนมีจุดประสงค์แอบแฝง //แค่กๆ

ตอนแรก ริคกี้ไม่เข้าใจอะไรเลย เป็นเด็กหนุ่มที่ใช้ชีวิตอยู่แค่บ้านพักกับโรงเรียน ไร้เดียงสาเรื่องโลกภายนอกมากๆ จนกระทั่งได้รู้จักกับ ชาลี เพื่อนร่วมชั้นที่มีนายท่านเหมือนกัน เขาถึงค่อยๆ เข้าใจว่าหน้าที่รับใช้คุณท่านนั้นมันไม่ใช่แค่การดูแลบ้านอาหารการกินแค่นั้น

......

เรื่องราวความยาว 600 กว่าหน้าเรื่องนี้ เล่ายาวตั้งแต่ริคกี้เริ่มเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ไรดัล ผ่านวันเวลายาวนานจากเด็กหนุ่มอายุ 15 กลายเป็นชายหนุ่มอายุ 25 คุณหนูแจสเปอร์จากที่เป็นเด็กชายตัวน้อยก็กลายเป็นเด็กหนุ่ม ส่วนคุณท่านที่เริ่มเรื่องมาก็อายุ 30 กว่าแล้ว ท้ายเรื่องเขากลายเป็นหนุ่มใหญ่ค่ะ (และแน่นอนทุกคนแซวว่าเขา "แก่แล้ว" 555) ตัวละครทุกตัวมีพัฒนาการทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นริคกี้ เอริค แจสเปอร์ หรือแม้แต่ชาลี จากต้นเรื่องที่ทุกอย่างดูวุ่นวาย มีแต่ความไม่เข้าใจกันและปัญหาเต็มไปหมด แต่พวกเขาค่อยๆ ใช้เวลาในการเติบโตผ่านการเรียนรู้และแก้ปัญหาไปเรื่อยๆ

ใช่ค่ะ เพราะว่าตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ล้วนเป็นคนมีปัญหา 5555

ริคกี้ เขาบริสุทธิ์เกินไป เกิดมาในครอบครัวที่ต่ำต้อย จึงมักกดตัวเองลงเสมอ เจียมเนื้อเจียมตัว ใจอ่อน

แจสเปอร์ เขาขาดความอบอุ่นจากพ่อ จึงกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจและก้าวร้าว

เอริค คนนี้อาจจะมีปัญหาหนักที่สุดเลยก็ได้ เพราะเหตุการณ์ในอดีตทำให้เขากลายเป็นคนไร้หัวใจ และแสดงความรักกับใครไม่เป็น

นอกจากตัวละครสามตัวหลักนี้ ตัวประกอบอื่นๆ ก็ล้วนมีปมของตัวเองค่ะ อ้อ ยกเว้นคุณพ่อบ้านนอร์แมนไว้คน คนนี้ชีวิตดี ราบเรียบ สงบสุข (น่าอิจฉา)

......

ถ้าถามว่าเราชอบอะไรในเรื่องนี้ ต้องบอกว่าชอบหลายอย่างมากค่ะ 

อย่างแรกเลย ชอบโมเมนต์ของครอบครัว เรื่องนี้ครอบครัวเด่นมากๆ ค่ะ เราชอบโมเมนต์ของริคกี้กับแจสเปอร์ช่วงที่ยังเป็นเด็กน้อยมากๆ เด็กน้อยจอมวอแวอ้อนไม่เป็นทำเป็นแต่สั่ง แต่ริคกี้ของเราอ่อนโยนมากๆ มีลูกล่อลูกชน ทั้งดุ (มีมั้ยนะ) ทั้งปลอบ ดูแลใส่ใจที่สุด อยากได้ริคกี้เป็นคุณแม่เลยค่ะ T v T โมเมนต์ช่วงดูแลเด็กทำให้นึกถึงการ์ตูนเรื่อง พี่น้องคู่วุ่น เลยค่ะ (นักอ่านบอกคือเรื่องอะไรคะ ไม่รู้จัก ใช่ค่ะ ฉันคือคนที่ชอบอ่านการ์ตูนที่ไม่แมส) พอตอนหลังกลายเป็นครอบครัวแสนสุขแล้ว โมเมนต์ พ่อ แม่(?) ลูก ก็ยิ่งน่ารักมากๆ

ต่อมา เราชอบนิสัยของริคกี้มากๆ ค่ะ คือริคกี้ต้องทำงานสองกะ กะกลางวันดูแลคุณหนู กะกลางคืนดูแลคุณท่าน แล้วคุณท่านก็ชอบสั่งๆๆๆ ขู่ๆๆๆ มาสายโหด หน้าดุ ยิ้มไม่เป็น สั่งอะไรเอาแต่ใจ ริคกี้ต่อหน้าก็ #ครับคุณท่าน แต่ในความคิดก็คือ หมั่นไส้ อยากข่วนหน้า 55555 น่ารัก ริคกี้เป็นประเภทถ้ารักแล้วก็จะดูแลอย่างดีที่สุด คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นและมีเหตุผลค่ะ แล้วก็เป็นคนที่ซื่อตรงจนน่ารักเลย มีอยู่ช่วงหนึ่ง ริคกี้มีชายหนุ่มมาพัวพันแบบแปลกๆ ไม่รู้จะมาไม้ไหน แต่ริคกี้ชิงดักคอก่อนเลย "ไม่รู้ว่ามาจีบหรือเปล่า แต่ผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ว่าห้ามจีบ" ความดีของริคกี้สาธยายไม่หมดค่ะ กับเพื่อน กับคนรู้จัก ถ้ามาดี ริคกี้ก็พร้อมที่จะช่วยเหลือทุกคน ยิ่งอ่านยิ่งอยากได้ริคกี้เป็นของตัวเองสักคนเลยละ

อีกเรื่องที่ชอบมากก็คือเรื่องนี้มีการใช้สัญลักษณ์เปรียบเปรยตัวละครตลอดทั้งเรื่องค่ะ ดูจากภาพปกก็จะเห็นว่าริคกี้ของเราคือแม่กว้างน้อยที่ดูเชื่องไม่มีพิษภัย แต่จริงๆ แล้วริคกี้มีร่าง "กวางป่า" อยู่ข้างใน ที่จะพยศและมีแรงปรารถนาสูง ส่วนเอริคนั้นก็คือสิงโตเจ้าป่าที่ดุร้ายและจ้องแต่จะจับแม่กวางกินอยู่เสมอ ส่วนแจสเปอร์ก็คือลูกกวางที่ดื้อรั้น ซึ่งยิ่งอ่านไปก็จะยิ่งเห็นภาพครอบครัว สิงโต แม่กวาง และลูกกวาง อย่างชัดเจน เราว่านักเขียนเขียนเก่งมากๆ เลย

......

อ่านคุยกับนักเขียนท้ายเล่มแล้วถึงทราบว่าที่จริงแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนแยกออกมาจากเรื่อง The Feral Pet ผมเลี้ยงมนุษย์หมาป่า ซึ่งเป็นเรื่องของแจสเปอร์กับพ่อหนุ่มหมาป่าของเขา ซึ่งทั้งสองตัวละครก็มีบทโดดเด่นอยู่ในเล่มนี้ทั้งคู่ค่ะ และก็มีช่วงเวลาที่ทับซ้อนกันเยอะพอควร ตอนที่อ่านๆ ไปเราก็รู้สึกได้เลยว่าคู่นี้จะต้องมีเรื่องของตัวเองแน่เพราะมีการกล่าวถึงเหตุการณ์แบบรวบรัดและไม่มีที่มาที่ไป แต่ถึงจะไม่ได้อ่านเรื่องนั้นมาก็อ่านรู้เรื่องและสนุกค่ะ

......

สำหรับรีวิวนี้จะเรียกว่าอวยก็ว่าได้ เพราะว่าชอบจริงๆ อ่านแบบไม่อยากวางเลย หลักๆ ก็คือหลงรักยัยริคกี้ แม่กวางป่าจอมยั่วคนนี้นี่แหละค่ะ

.......

มาค่ะ เดี๋ยวจะว่าเราอวยสุดลิ่มทิ่มประตู สำหรับในเรื่องนี้ก็มีคำผิดอยู่พอสมควร แต่จริงๆ มันไม่ได้เยอะเท่านี้หรอกนะคะ เพราะว่ามันมีกรณี คำว่า จรด-จด ที่มันไม่ถึงกับผิดแต่เราก็มาร์กเอาไว้ แล้วเผอิญคำนี้มันมีใช้หลายที่ก็เลยทำให้ดูเยอะกว่าความเป็นจริงนะคะ แต่ถึงจะมีจุดผิดแต่เวลาอ่านจริงก็พอมองข้ามได้ไม่สะดุดเท่าไหร่ค่ะ ก็เรื่องมันสนุกแล้วก็แทบไม่มีพวกคำสลับ เอ้อ สุดท้ายก็ยังอวยแหละ เพราะว่าหลงรักตัวละครไง ทำอะไรก็ดีไปหมด 5555