May 19, 2015
ฉันรู้และเชื่อมาแสนนาน
ฉันเป็นนักโกหก
ดังเช่นใครบ้างบางคนได้กล่าวไว้
ฉันพกสายลมเอาไว้ในกำมือ
ปัดเป่าปล่อยผ่านถ้อยอักษร
ราวกับผู้เฒ่าเล่าเรื่อง
มาซี มานั่งล้อมวง
รอบกองไฟอันเย้ายวนนี้
จักสะท้อนเงามายา
วูบไหว สงบงัน ร้อยรัด ปลดปล่อย
วาดหวามบนใบหน้าเธอนั้น
เป็นกวี เป็นนิยาย เป็นเรื่องราวรายร้อยพัน
มาซี มานั่งที่ตรงนี้
เอนกายผ่อนพัก ฉันจะเล่าให้เธอฟัง
ร้อยเรื่องราวโลดโผนดั่งความฝัน
ฤาหวานอุ่นละมุนดังเธอปรารถนา
เรียกกัมปนาทแห่งหัวเราะ เรียกธารแห่งน้ำตา
มาเถิด มา... ฉันจะเล่าให้เธอฟัง
ทว่าเธอเอ๋ย ฉันมันคนโฉด
หลอกลวงต่อมิใครเช่นนี้มาแต่หนหลัง
เธออาจใจสลาย ภินท์พัง
แท้จริงทั้งหมดล้วนกลวงเปล่า
เบื้องหลังตัวอักษรที่ฉันประดิษฐ์เล่า
ฉันเพียงวาดรอยเงา
... เพื่อมิให้สูญเธอไปในบรรทัดระหว่างทาง