‘มู่เซียงหนิง’ แต่งเข้าจวนแม่ทัพมาหนึ่งปีเต็ม

แต่ไม่มีสักวันที่ได้ใช้ชีวิตเยี่ยงสามีภรรยากับเขา...

แม่ทัพฤทธิ์ขจรผู้ยิ่งใหญ่เกรียงไกรเช่น ‘ฉู่ชิงหยาง’

ในวันที่ความทุกข์ระทมตรอมตรมใจแผดเผานางจนหมองไหม้

เขาก็ได้ถูกลบเลือนออกไปจากหัวใจนาง...

เมื่อในสมองและหัวใจนางไม่มี ‘ฉู่ชิงหยาง’ ผู้เป็น ‘สามี’ อีกต่อไป

นางก็ต้องการได้รับอิสระในการใช้ชีวิตเช่นที่เคยได้รับคืนมาอีกครา

มู่เซียงหนิงต้องการหย่า แต่ฉู่ชิงหยางกลับยืนยันว่า ‘ไม่’

ยามนี้เขาหลงใหลในลักษณะนิสัยและ ‘เรือนร่าง’ แบบบางของนางเสียแล้ว

ทว่าพอเขาไม่ยอมหย่า นางก็หนีจากไป

จะปราบพยศภรรยาผู้นี้ให้ยอมจำนนได้นั้นมิใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ!

เรื่องนี้เป็นสองเล่มจบของมากกว่ารัก เราไม่ได้อ่านแนวนี้ของมากกว่ารักมานานแล้วล่ะค่ะ รู้สึกว่าหลังๆตัวเองอ่านเป็นแบบยาวๆหลายเล่มจบมาตลอดเลยนี่นะ แล้วจริงๆส่วนตัวก็ค่อนข้างชอบแบบนั้นมากกว่าด้วยล่ะ

เรื่องนี้มู่เซียงหนิงแต่งงานกับท่านแม่ทัพ นางเอกชอบพระเอกก่อน พยายามดึงดันแต่งงานกับพระเอกให้ได้ พอแต่งเข้ามาพระเอกไม่ได้รัก พระเอกก็จงใจแต่งอนุสี่คนเข้ามาในบ้านเพื่อหยามนางเอก ไม่ใส่ใจนางเอก จนกระทั่งนางเอกล้มความจำเสื่อม พอฟื้นขึ้นมาก็ลืมที่ตัวเองเคยชอบพระเอกไปหมด ก็พยายามจะหย่ากับพระเอกเพื่อจะได้จบๆกันไปสักที พอทีนี้พระเอกดันไม่อยากหย่า รู้สึกชอบขึ้นมาแล้วซะอย่างนั้น นางเอกก็ดึงดันจะหย่า หนีออกไปนอกจวนไปเจอกับองค์ชายสามแคว้นอื่นที่ชอบนางเอกเหมือนกัน 

เรื่องนี้นางเอกภาคหลังจากความจำเสื่อมออกแนวแก่นๆ เซี้ยวๆ ส่วนพระเอกก็สมกับเป็นพระเอกสไตล์แม่ทัพ ให้พูดตามตรงเราไม่ค่อยชอบตัวละครเท่าไหร่ ไม่ว่าจะนางเอกพระเอกหรือพระรอง(อันที่จริงน่าจะเรียกว่าตัวร้าย แต่เอาเข้าจริงไม่ค่อยมีบทหรอก) แต่ก็เนื้อเรื่องค่อนข้างเบาๆ อ่านได้ชิวๆ แต่เราคิดว่ามีโม่เหยียนเล่มอื่นที่สนุกกว่านี้ค่ะ