เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#Fictober2017parkw_darkness
DAY 12 Ball #fictober
  • Couple:  Kwon Hyunbin X Hwang Minhyun 
    #parkwfic






    เขาเกลียดลูกบอลโง่ๆนั่น



    ฮวังมินฮยอน กำลังบ่นกับตัวเองภายใต้ความคิด แต่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปยังเด็กหนุ่ม อายุน้อยกว่า
    เขาสองปี กำลังเลี้ยงลูกฟุตบอลอยู่กลางสนาม - ร่างบางดันกรอบแว่นขึ้นตรงสันจมูกก่อนจะหยิบหนังสือ
    วิชาเคมีขึ้นมาอ่านแก้เซ็งเพราะเขาดูบอลไม่เป็น แล้วถ้าดูบอลไม่เป็นจะมาดูทำไมล่ะ



    เป็นเพราะมาดูแฟนหนุ่มของตัวเอง




    ที่เป็นนักกีฬาของโรงเรียนเล่นยังไงล่ะ



    จะว่าไปถ้าไม่เกิดเรื่องร้ายๆกับเขาเมื่อหกเดือนก่อน ก็คงไม่มานั่งเบื่อหรือนั่งระแวงกลัวลูกฟุตบอล
    จะมาโดนหัวเขาหรอก 



    ความจริงแล้ว...มีเรื่องฝังใจกับลูกฟุตบอลน่ะ - ย้อนไปตอนที่ควอน ฮยอนบิน แฟนหนุ่มของเขาเพิ่ง
    ให้ความสนใจกับกีฬานี้ใหม่ๆ ตอนนั้นอะไรๆก็ดูเป็นใจไปซะหมด เว้นแต่ตัวมินฮยอนเท่านั้นแหละ



    จำได้ว่าตอนนั้นฮยอนบินชวนเขาไปดูเพื่อนของเพื่อนเตะบอล ด้วยความที่ไม่อยากปฎิเสธเลยตอบ
    ตกลงไป พอยืนดูอยู่ที่ขอบสนามได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีลูกบอลจากไหนไม่รู้มาโดนเข้าที่หัวของมินฮยอน
    ด้วยแรงอัดและความเร็วเลยทำให้ถึงกับแว่นตาหล่นแตก หัวก็แตกด้วย น่าตลกชะมัด เกือบทำหน้าหล่อๆของมินฮยอนเสียโฉมซะแล้วล่ะ - หลังจากวันนั้นก็ไม่ไปเหยียบที่สนามนั่นอีกเลย 



    จนวันนี้ที่จู่ๆก็ได้มาเชียร์แฟนของตัวเองเตะบอล โลกนี้แม่งตลกร้ายชะมัด




    "พี่มินฮยอน!! ขอน้ำหน่อยครับ ผมเหนื่อย ไม่ไหวแล้ว"



    เสียงแหบแตกหนุ่มของควอน ฮยอนบินที่เข้ามาในโสตประสาทก็จะให้มินฮยอนหลุดจากความคิดของตัวเอง พอเห็นสภาพสะบักสะบอมก็ฮยอนบินก็ยิ่งทำให้อดห่วงไม่ได้ - คนตัวบางรีบหยิบขวดน้ำเย็นก่อนจะยื่นให้ทันที มินฮยอนค่อยๆเอาผ้าเย็นซับที่ใบหน้าของฮยอนบินอย่างนุ่มนวล 



    "แข่งเสร็จแล้วหรอ ตัวเปียกเป็นลูกหมาเลย" - ถึงปากจะบ่นแต่มือก็ยังทำงานได้ดีี

    "ถามแบบนี้คือไม่ได้ดูใช่มั้ย"

    "อือ ไม่อยากดู"


    เด็กโข่งตรงหน้าพูดอย่างรู้ดีก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย เขารู้อยู่แล้วล่ะว่ามินฮยอนต้องไม่ดู
    หนังสือเคมีเป็นหลักฐานอยู่ทนโท่ก็พอจะเดาได้แหละ แต่ถึงยังไงฮยอนบินก็ไม่ได้โกรธ หรืองอนอะไร
    แค่มินฮยอนมานั่งให้กำลังใจ มานั่งให้อยู่ในสายตาเขา แบบนี้ก็ดีมากพอแล้ว



    ความทรงจำที่ไม่ดียิ่งฝังลึกลงไป ยิ่งดำดิ่งยิ่งแก้ไขยาก เพราะฉะนั้นแค่มินฮยอนยอมมาดู
    ฮยอนบินเล่นฟุตบอล ในนามของนักกีฬา แค่นี้ก็ดีมากละ



    "โอ๋ๆเอ๋ๆนะคนดี นี่แข่งเสร็จแล้ว"

    "ชนะหรือเปล่า? "

    "ชนะสิระดับนี้แล้ว ฮ่าๆ"

    "ขี้โม้จริงๆ แล้วต้องไปกินเลี้ยงกับทีมป่ะ"


    ฮยอนบินที่ส่งยิ้มกว้างกลับไปให้ก่อนจะยีไปที่ผมของรุ่นพี่อย่างหมั่นเขี้ยว ถึงจะมีไปกินเลี้ยงต่อ
    แต่เขาก็ไม่ไปหรอก อยากพาพี่มินฮยอนกลับแล้ว 


    หวงน่ะ มีแต่คนมอง



    "มี แต่ไม่ไปอ่ะ"

    "ย่าห์! หัวยุ่งหมดแล้ว" - ถึงจะอย่างนั้นก็ทำให้มินฮยอนพอใจกับคำตอบ

    "ก็พี่น่ารักนี่นา"

    "แล้วจะไม่เสียใจใช่มั้ย ที่ไม่ได้ไปกิน"


    ฮยอนบินที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดคิดสักแปปหนึ่งก่อนจะตอบคำถามกลับไป


    "ไม่อ่ะ พี่น่ากินกว่าเยอะ"

    "ไอ้เด็กทะลึ่ง!!"








    THE END.
    ตัดจบอย่างไว กลัวยาว555555 ฝากเรือมินฮยอนบินด้วยนะคะ
    มาพายเรือกันยาวๆค่ะ ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าจะแต่งคู่ไหน
    ไรท์กะว่าจะแต่งให้หลากหลายคู่ชิป #ออลชิปเปอร์ค่ะ 

    พูดคุยกันหลังไมค์ได้ twt: @_PARKWJ /สกรีม #parkwfic
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in