#parkwfic

ฮวังมินฮยอน กำลังบ่นกับตัวเองภายใต้ความคิด แต่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปยังเด็กหนุ่ม อายุน้อยกว่า

เขาสองปี กำลังเลี้ยงลูกฟุตบอลอยู่กลางสนาม - ร่างบางดันกรอบแว่นขึ้นตรงสันจมูกก่อนจะหยิบหนังสือ

วิชาเคมีขึ้นมาอ่านแก้เซ็งเพราะเขาดูบอลไม่เป็น แล้วถ้าดูบอลไม่เป็นจะมาดูทำไมล่ะ

ที่เป็นนักกีฬาของโรงเรียนเล่นยังไงล่ะ

จะว่าไปถ้าไม่เกิดเรื่องร้ายๆกับเขาเมื่อหกเดือนก่อน ก็คงไม่มานั่งเบื่อหรือนั่งระแวงกลัวลูกฟุตบอล

จะมาโดนหัวเขาหรอก 

ความจริงแล้ว...มีเรื่องฝังใจกับลูกฟุตบอลน่ะ - ย้อนไปตอนที่ควอน ฮยอนบิน แฟนหนุ่มของเขาเพิ่ง

ให้ความสนใจกับกีฬานี้ใหม่ๆ ตอนนั้นอะไรๆก็ดูเป็นใจไปซะหมด เว้นแต่ตัวมินฮยอนเท่านั้นแหละ

จำได้ว่าตอนนั้นฮยอนบินชวนเขาไปดูเพื่อนของเพื่อนเตะบอล ด้วยความที่ไม่อยากปฎิเสธเลยตอบ

ตกลงไป พอยืนดูอยู่ที่ขอบสนามได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีลูกบอลจากไหนไม่รู้มาโดนเข้าที่หัวของมินฮยอน

ด้วยแรงอัดและความเร็วเลยทำให้ถึงกับแว่นตาหล่นแตก หัวก็แตกด้วย น่าตลกชะมัด เกือบทำหน้าหล่อๆของมินฮยอนเสียโฉมซะแล้วล่ะ - หลังจากวันนั้นก็ไม่ไปเหยียบที่สนามนั่นอีกเลย 

จนวันนี้ที่จู่ๆก็ได้มาเชียร์แฟนของตัวเองเตะบอล โลกนี้แม่งตลกร้ายชะมัด

"พี่มินฮยอน!! ขอน้ำหน่อยครับ ผมเหนื่อย ไม่ไหวแล้ว"

เสียงแหบแตกหนุ่มของควอน ฮยอนบินที่เข้ามาในโสตประสาทก็จะให้มินฮยอนหลุดจากความคิดของตัวเอง พอเห็นสภาพสะบักสะบอมก็ฮยอนบินก็ยิ่งทำให้อดห่วงไม่ได้ - คนตัวบางรีบหยิบขวดน้ำเย็นก่อนจะยื่นให้ทันที มินฮยอนค่อยๆเอาผ้าเย็นซับที่ใบหน้าของฮยอนบินอย่างนุ่มนวล 

"แข่งเสร็จแล้วหรอ ตัวเปียกเป็นลูกหมาเลย" - ถึงปากจะบ่นแต่มือก็ยังทำงานได้ดีี

"ถามแบบนี้คือไม่ได้ดูใช่มั้ย"

"อือ ไม่อยากดู"

เด็กโข่งตรงหน้าพูดอย่างรู้ดีก่อนจะหัวเราะออกมาเล็กน้อย เขารู้อยู่แล้วล่ะว่ามินฮยอนต้องไม่ดู

หนังสือเคมีเป็นหลักฐานอยู่ทนโท่ก็พอจะเดาได้แหละ แต่ถึงยังไงฮยอนบินก็ไม่ได้โกรธ หรืองอนอะไร

แค่มินฮยอนมานั่งให้กำลังใจ มานั่งให้อยู่ในสายตาเขา แบบนี้ก็ดีมากพอแล้ว

ความทรงจำที่ไม่ดียิ่งฝังลึกลงไป ยิ่งดำดิ่งยิ่งแก้ไขยาก เพราะฉะนั้นแค่มินฮยอนยอมมาดู

ฮยอนบินเล่นฟุตบอล ในนามของนักกีฬา แค่นี้ก็ดีมากละ

"โอ๋ๆเอ๋ๆนะคนดี นี่แข่งเสร็จแล้ว"

"ชนะหรือเปล่า? "

"ชนะสิระดับนี้แล้ว ฮ่าๆ"

"ขี้โม้จริงๆ แล้วต้องไปกินเลี้ยงกับทีมป่ะ"

ฮยอนบินที่ส่งยิ้มกว้างกลับไปให้ก่อนจะยีไปที่ผมของรุ่นพี่อย่างหมั่นเขี้ยว ถึงจะมีไปกินเลี้ยงต่อ

แต่เขาก็ไม่ไปหรอก อยากพาพี่มินฮยอนกลับแล้ว 

"มี แต่ไม่ไปอ่ะ"

"ย่าห์! หัวยุ่งหมดแล้ว" - ถึงจะอย่างนั้นก็ทำให้มินฮยอนพอใจกับคำตอบ

"ก็พี่น่ารักนี่นา"

"แล้วจะไม่เสียใจใช่มั้ย ที่ไม่ได้ไปกิน"

ฮยอนบินที่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดคิดสักแปปหนึ่งก่อนจะตอบคำถามกลับไป

"ไม่อ่ะ พี่น่ากินกว่าเยอะ"

"ไอ้เด็กทะลึ่ง!!"

THE END.

ตัดจบอย่างไว กลัวยาว555555 ฝากเรือมินฮยอนบินด้วยนะคะ

มาพายเรือกันยาวๆค่ะ ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าจะแต่งคู่ไหน

ไรท์กะว่าจะแต่งให้หลากหลายคู่ชิป #ออลชิปเปอร์ค่ะ 

พูดคุยกันหลังไมค์ได้ twt: @_PARKWJ /สกรีม #parkwfic