ฉันไม่เคยเชื่อในความรักของมนุษย์
เพราะฉันเจ็บปวด
และไม่เคยเข้าใจมาก่อน
ฉันไม่เชื่อสิ่งที่มนุษย์พูดกับฉัน
ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คนอื่นบอกว่าความรัก — คืออะไร

---

แต่เมื่อหัวใจฉัน
ได้สัมผัสสิ่งที่เรียกว่าความรัก
หัวใจฉันเบิกบาน
ชุ่มชื้นหัวใจ
มีความรู้สึกบางอย่างเคลื่อนไหวภายในใจ

ไม่ใช่เพราะถ้อยคำหวานใดใด
แต่เพราะการกระทำอันจริงจากใจที่สัมผัสได้

ฉันพบว่า
ตัวเองมีความหมาย
มีค่าในสายตาของใครสักคน
เป็นที่ต้องการของใครสักคน
ฉันมีตัวตนขึ้น
ฉันได้พบกับคนที่ทำให้ฉันอยากจะดีขึ้น
คนที่ทำให้มีเรี่ยวแรงที่จะทำสิ่งที่ดีมากขึ้น
มีสายตาที่ออกไปมอง คนอื่นมากขึ้น 
นอกจากตัวฉันเอง

ตั้งแต่เด็กจนโต
ฉันเฝ้าถามว่า
ความรักคืออะไร
ฉันจะหาความรักได้ที่ไหน...

พ่อแม่ไม่เคยมีความรักให้ฉันเห็น
ยิ่งคนอื่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

...เราจะรักใครสักคนมากๆ ได้ขนาดไหน?
จะเป็นไปได้ยังไง?

ในตอนนั้น
ฉันไม่ได้คำตอบ
และฉันผิดหวังกับชีวิตนี้

...
 
ในตอนนี้
ฉันได้พบว่า
ความรัก 
ไม่ใช่การถูกรัก 
สองอย่างนั้นมันเป็นคนละเรื่องกัน 

ความรัก
คือการได้มอบให้
เราอาจจะไม่ได้รักใครสักคนสุดหัวใจ
แต่การได้เริ่มรัก
และได้รู้สึกถึงความรัก
เมื่อเราเลิกเรียกร้อง
และเริ่มให้ก่อน
อย่างไม่มีเงื่อนไขใด ไม่มี Benefit ต่อกัน
ให้เพราะอยากให้ 
ให้เพราะอยากเห็นอีกฝ่ายมีความสุข
ดูแล เอาใจใส่
ให้กำลังใจ
ให้คำพูดที่ดี
และให้อภัย,

ฉันไม่รู้ว่าความรักเริ่มขึ้นตรงไหน
แต่เหมือนกับว่าตอนนี้
ฉันได้ตัดสินใจที่จะมอบชีวิตของฉันเพื่อรักคนอื่นบ้าง
มีชีวิตอยู่เพื่อที่จะรักคนอื่น 
ไม่ได้รักและทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว
...มันอาจจะเริ่มที่ตรงนั้นหรือตรงอื่น
แต่มาถึงตอนนี้ 
มันไม่สำคัญเลยว่าจะเริ่มตอนไหน ตรงไหน

แต่ฉัน...ได้รู้สึกถึงความรักในชีวิต
มากขึ้น
และมากขึ้นเรื่อยๆ

---

สำหรับเขาที่เข้ามา
เริ่มต้นความสัมพันธ์ด้วยกัน
ฉันไม่อาจปฏิเสธการพูดถึงเขา

เขาที่เห็นค่าในตัวฉัน
ยอมรับในสิ่งที่ฉันเป็น

แม้ตลอดระยะทาง ไม่ราบรื่นอย่างที่ฉันคาดหวัง
ไม่สวยงามอย่างที่ฉันคิดเอาไว้
แต่ตลอดระยะทาง เราช่วยแก้ไขกันและกัน
เราเติมเต็มกันและกัน ในขณะที่เราทั้งคู่เองก็ยังคงเว้าแหว่ง ไม่สวยงาม
เราไม่อาจจะปกปิดร่องรอยบางอย่างในชีวิตของตัวเองได้จนหมด
เหมือนกับบางครั้ง
เวลาที่เราอาบน้ำ เราก็เอื้อมมือไปขัดหลังบางจุด ไม่ถึง...

แต่เราเชื่อในความรักแบบเดียวกัน
เห็นคุณค่ากันและกัน
ยอมรับซึ่งกันและกัน
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราค่อยค่อยเดินไปด้วยกันได้


อืม...จริงๆแล้ว 
ความรักอาจจะเกิด ในตอนที่เรา ยอมรับตัวเอง
และกล้าที่จะเปิดเผยตัวตนจริงๆของเรา
ต่อใครสักคนก็ได้นะ 
ใครสักคน...เมื่อได้รู้ว่าเราเลวร้าย
และน่ารังเกียจแค่ไหน
แต่ก็ยังอยู่ข้างเรา 
และอยากจะช่วยให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น ...  
อดทนในการพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นของเรา

---

:)


1 Corinthians Chapter 13 ,
...
Love is patient,
Love is kind
It does not envy,
It is not proud.


It does not dishonor others,
It is not self-seeking,
It is not easily angered,
It keeps no record of wrongs.


Love does not delight in evil but rejoices with the truth.
It always protects,
always trusts,
always hopes,
always perseveres.

Love never fails. 
But where there are prophecies,
they will cease;
where there are tongues,
they will be stilled;
where there is knowledge,
It will pass away.     

---

นั่นคือข้อความจากไบเบิ้ลที่ฉันไม่เคยเข้าใจลึกซึ้ง
และฉันก็ปฏิเสธมาตลอด
แต่เวลานี้ ตอนนี้ 
ฉันต้องการความรัก
ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อด้วยความรัก

---

ฉันขอบคุณพระเจ้า 
ที่ช่วยเหลือฉันแล้ว
ให้ฉันมีความรอดผ่านชีวิตของพระเยซูคริสต์

ฉันเหมือนคนที่ตายไปแล้ว
จิตใจและชีวิตของฉันได้ตายไปแล้ว
อยู่อย่างคนที่ไร้เป้าหมาย สิ้นหวัง 
และไร้ซึ่งความรัก 
ไม่แม้แต่ จะรักตัวเอง
ไร้ค่าและไร้ความหมาย

เพียงแต่ฉันยังไม่ทอดทิ้งร่างกายนี้ไปเท่านั้น
ฉันรู้ดีว่า 
จิตใจ ของฉัน มันกำลังเปื่อยเน่าและรอวันที่มันจะพรากจากร่างกายนี้ไป

ไม่วันใดก็วันหนึ่ง...

---

ฉันขอบคุณพระเจ้า
ไม่ใช่ขอบคุณที่เกิดมา


เพราะฉันไม่ได้เลือกที่จะเกิดมา

แต่การเกิดมาแล้วต้องพบเจอกับความทุกข์มากมาย
และฉันไม่สามารถเลือกความตายด้วยตัวเองเป็นทางออกได้
มันทำให้ชีวิตของฉัน ทรมาน สุดสาหัส
แต่ฉันขอบคุณจริงๆ 
ที่พระเจ้า
ส่งพระเยซูพระบุครองค์เดียวของพระองค์
มายังโลกใบนี้...

เพื่อช่วยฉัน และทำให้ฉันรู้ว่า
ฉันเป็นคนบาปที่เกิดจากมรดกแห่งบาป
ที่ถูกส่งต่อกันมา
ความบาปที่ถูกปั่นรวมใน DNA
ก่อร่างสร้างตัวเป็นคนอย่างฉันขึ้นมา
ฉันทำบาป อย่างตั้งใจ และ ไม่ตั้งใจ

ฉันไม่อาจดิ้นให้หลุดพ้นความบาปเหล่านั้นได้ด้วยตัวเอง
ฉันไม่เลวร้ายทางใดก็ทางหนึ่ง เสมอ
แต่การหลุดพ้นจากบาปนั้น 
คือการยอมรับให้พระเยซูเข้ามาให้ชีวิตของฉัน
ยอมให้พระเจ้าเปลี่ยนแปลงหัวใจที่สิ้นหวัง
ให้กลับมีความหวังขึ้น

ด้วยการยอมรับว่า
พระเยซูตายเพื่อเราไปแล้วในขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้น...เพราะฉะนั้น การมีชีวิตอยู่ของฉันไม่ใช่อยู่เพื่อทำดีแล้ว — แต่ฉันอยู่เพื่ออยากทำสิ่งที่ดี อยู่เพื่อจะรัก เพราะฉันได้รับความรักมาแล้ว และใครๆ ก็สามารถรับความรักนั้นได้

ฉันขอบคุณพระเจ้า
ที่ทำให้ฉันกล้าที่จะยอมรับตัวเอง
ขอบคุณพระเจ้าที่เยียวยาจิตใจของฉัน
ผ่านช่วงเวลาการอธิษฐานและใช้เวลากับการอ่านไบเบิ้ล

ในไบเบิ้ลเองก็เต็มไปด้วยคนที่ไม่สมบูรณ์แบบ
และเป็นเหมือนกันกับฉันในบางเรื่อง

---

การยอมรับตัวเองในแบบที่ฉันเป็น
ทำให้ฉันได้รู้ว่า
ใครที่รักฉันจริงๆ
ฉันไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องพิสูจน์
เพราะวันนี้ เขา...ที่ได้รักฉัน 
แม้ในวันที่ฉันไม่สมบูรณ์แบบ
ไม่งดงาม
แม้จะมีเพียงหนึ่งคนที่รักฉัน
นั่นก็มีความหมายมากมายสำหรับฉัน
ที่ยังมีชีวิตอยู่มากมากแล้ว

ฉันคิดว่ามีคนมากมายที่ต้องการความรัก
ฉันไม่รู้ว่า สำหรับคนอื่น
ขับเคลื่อนชีวิตด้วยอะไร
แต่สำหรับฉัน สิ่งต่างต่างบนโลกนี้ 
ไม่อาจจูงใจให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่

แต่ในวันนี้ ตอนนี้ 
ความรัก   เป็นสิ่งเดียว 
ที่ทำให้ฉัน 
ตั้งใจจะมีชีวิตอยู่ต่อไป

?