สูดหายใจเข้าลึกๆ
แล้วหลับตาลง
หยุดคิดถึงสิ่งต่างๆ’

---

คำพูดลักษณะนี้
ทำให้ฉันปิดหูตัวเองแทบจะทันที
แล้วคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกไร้สาระ ของพวกไม่จริงจัง

แต่...
ฉันกลับพบว่าตัวเองต้องการมัน...

ต้องการการหยุดนิ่ง
แล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ
หลับตาลง
แล้ววางทุกอย่างไว้

หยุดทุกอย่าง
หยุดคิด
หยุดทำ
หยุด ...

ฉันคิดและดิ้นรนพาตัวเองไปข้างหน้าเสมอ
อืม อย่างที่หลายคนบอก
ฉันคิดมาก ไปหน่อย
และใจร้ายกับตัวเอง
ลักษณะของฉัน ง่ายต่อการ 
จม ดิ่ง ลง สู่ห้วงความคิด 
แม้ว่าฉันจะอยู่ท่ามกลางคนมากมาย
หรือแม้กระทั่งกำลังทำบางอย่างอยู่

---

ค่ำคืนที่ผ่านมา
ฉันรู้สึกเหมือนคนที่หัวใจหลอมแหลกสลาย
ไม่ได้แตกสลาย
แต่มันค่อยๆ มลายหายไป

ฉันไม่เห็น ไม่รู้ เกี่ยวกับตัวเอง
แต่แน่นอนว่า 
ฉันก็กำลังเป็นบางอย่างอยู่ ในแบบที่ตัวเองไม่เข้าใจ
และฉันใจสลายเพราะ เมื่อฉันไม่เข้าใจตัวเอง
คนรอบข้าง ก็พากันนิยามตัวฉัน
บอกเกี่ยวกับตัวฉัน 
ว่าฉันเป็นอย่างนั้น ฉันเป็นอย่างนี้
ทันทีที่ได้ยิน ฉันปฏิเสธ ต่อต้าน และประท้วงในใจ
ฉันไม่ได้เป็น ไม่ต้องการจะเป็นด้วย

ฉันวางสายจากแม่
หลังจากที่เราคุยกันไม่เข้าใจสักเรื่อง
แม่พูดในสิ่งที่ฉันไม่ได้อยากฟัง
แต่ฉันก็ไม่บอก ว่าฉันอยากได้ยินอะไร
...เพราะฉันไม่รู้ ว่าตัวเองต้องการอะไร

ความแหลกสลายค่อยค่อยถาโถมเข้ามา
ความเจ็บปวดเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ 
ค่อยๆ คลืบคลานเข้ามา

ฉันไม่อยากโกรธ
ไม่อยากผลักไสแม่
ฉันต้องการแม่ แม่คนเดิม 

สิ่งที่ฉันเป็นตอนนี้
ฉันไม่เข้าใจเกี่ยวกับตัวเอง
ฉันจึงบอกให้แม่เข้าใจเกี่ยวกับฉันไม่ได้
แม่จึงไม่ผิด

หน้าที่ของฉันตอนนี้
คงทำได้แค่นิ่งเงียบ
เป็นเวลาหลายชั่วโมง
ฉันหยุดคิดเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้
และตัดสินใจกินยาที่หมอให้มา
และพาตัวเองให้หลับไปในที่สุด
ฉันหลับไปนานราว 15 ชั่วโมง
และตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกใหม่
และมีแรงตื่นขึ้นมาทำอาหาร
หลังจากที่ไม่ได้แตะขวดเครื่องปรุงมาหลายเดือน 
 

---

ฉันนึกถึงเรื่องของเอลียาห์ 
ที่กำลังหดหู่ใจ จนต้องหนีเข้าไปในป่า 
เพราะโดนขู่ไล่ฆ่า ที่อ่านไปเมื่อวันก่อน 
พระเจ้าปลอบประโลมเอลียาห์
ด้วยการนอนหลับและอาหาร

ฉันอยากให้พระเจ้าปลอบประโลมฉันเช่นนั้น

จริงๆแล้ว
พระเจ้าก็ปรารถนาจะทำเช่นนั้นกับฉัน
แต่ที่ผ่านมา
ฉันไม่เคยหยุดนิ่งเลย
เหมือนลูกแมวที่มอมแมวกลัวน้ำ 
และกระเสือกกระสนจะเอาตัวรอด
ไม่ยอมให้ฉันทำความสะอาดให้มัน
ฉันรู้ว่ามันทำเองได้
สภาพของฉันกับมันก็ไม่ต่างกัน
เราทำบางเรื่องเองได้
แต่มันก็อาจจะดีกว่า ถ้ายอมรับการดูแลจากคนอื่นบ้าง      


ในตอนนี้ ฉันหยุดนิ่ง
อาจจะไม่ใช่เพราะฉันยอมเสียทีเดียว
แต่เป็นเพราะฉันหมดแรงจะต่อต้านแต่ไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหน
ตอนนี้ฉันเป็นเหมือนลูกแมวตัวจ๋อย
ยินยอม ไม่ขัดขืนสักอย่าง ต่อชีวิต

ฉันนอนแน่นิ่ง
หลับใหลไปในห่วงเวลา
ฉันอยากหลับไปตลอดกาล
แต่ ฉันรู้ว่า มันยังไม่ถึงเวลา
และชีวิตของฉันมีความหมายบางอย่าง 
ที่รอคอยให้ฉันได้ตามหา
และลงมือทำมัน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย
ฉันก็ขอให้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่มีความหมาย
ฉันหวังว่า การผจญภัย
และแสวงหาความหมายของชีวิตนี้
จะคุ้มค่า กับการมีชีวิตอยู่ของฉัน



ฉันรู้ตัวว่า ตัวเองหลงทางและแหลกสลาย                 แต่ฉันเชื่อ ว่าสิ่งดีมากมายรอคอยอยู่แม้ฉันยังไปไม่ถึง 
และไม่สามารถโอบรับสิ่งดีไว้ได้ในตอนนี้
ในตอนนี้ฉันรู้ว่า ...
ฉันต้อง เงียบ สงบ — เพื่อได้ยินเสียงตัวเอง
ฉันอาจ แหลก สลาย — แต่เพื่อรับการก่อร่างสร้างใหม่ 

ระหว่างนี้ ฉันกำลังเดินทาง เพื่อฉันจะได้พบบางสิ่ง

ระหว่างนี้ ฉันเจ็บปวด แหลกสลาย 
เพื่อได้รับการซ่อมแซม และเข้าอกเข้าใจชีิวิต
ไม่เพียงแต่ชีวิตฉัน
แต่ชีวิตคนอื่นด้วย

ขอให้ความเงียบนี้
ทำให้ฉันได้ยินเสียงตัวเองอย่างถนัดชัดเจน
ขอพระเจ้าปลอบโยนหัวใจและวิญญาณที่แหลกสลาย
ขอให้มีวันคืนที่สดชื่น
ท่ามกลางโลกที่แหลกสลายนี้

ก่อนที่ฉันจะต้องตายไปนิรันดร์ [ ? ]