เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
me : 2020panpanmeme
moved out from the darkness



  • • อยากทำอะไรที่สุดในตอนนี้



    • อยากหายไปจากตรงนี้



    • แค่หลับตาแล้วหายไป
    แล้วจะกลับมาใหม่ ในตอนที่แข็งแรง




    • อย่าถามว่าฉันเป็นอะไรไป

    • มันเหมือนความมืดในใจ
    ทำงานอย่างหนักแน่นแข็งแรง

    เหนื่อยอ่อน ไร้แรงต้านทาน
    เกินจะสู้ไหว

    ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

    นอกจากหายไป หายไปจากตรงนี้ก่อน

    หรืออาจจะตลอดกาล
    นั่นคือสิ่งที่ต้องการ






    เพราะการมีชีิวิตอยู่มันเจ็บปวด
    เจ็บปวดเสียจนไม่อยากมีชีวิตร่วมกับใคร
    ...






    • ข้อความที่เขียนค้างเอาไว้
    แล้วฉันก็ทิ้งมันไว้หลายวันเป็น draft อยู่ใน log นี้
    ผ่านไป 3 วันแล้ว ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ!? หรอ

    น่าแปลก ที่ความรู้สึกนี้มันซัดเข้ามา
    และตอนนี้มันหายไปแล้ว 
    หายไปเฉยๆเลยนั่นหล่ะ

    สิ่งที่ฉันรู้สึกคือ
    ต่อให้อยากตาย หรือหายไป คงไม่แปลกหรือไม่ผิด ที่ความคิดพวกนี้มันจะบินเข้ามาในหัวของเรา

    เพียงแต่ต้องพูดมันออกมา
    หรือบอกใครสักคน 
    ต่อให้ไม่มีใครฟัง ก็จำเป็นต้องบอกตัวเอง
    เหมือนเทมันออกมาจากหัวเราก่อน 
    แล้วยอมรับว่า มีความคิดนี้อยู่
    ยอมรับว่ามันกำลังมีบางอย่างไม่ปกติเกี่ยวกับตัวเรา




    [ อย่าพึ่งลงมือทำอะไร
    เรื่องแบบนี้ ช้าๆก็ได้
    ถ้าจะตายยังไงก็ได้ตาย 
    ; รอก่อน ]



    ไปกินของอร่อยก่อน
    ไปทำเรื่องที่ชอบก่อน
    ทำอะไรตามใจตัวเองก่อน
    ลองวางลงให้หมดก่อน
    โยนเรื่องบ้าๆ ที่ทำให้เราเศร้าออกไปก่อน 
    เถอะนะ


    แล้วถ้ายังอยากตายจริงๆ
    เราควรตายอย่างถูกต้องสิ

    ถูกต้องคืออะไรหน่ะหรือ : สำหรับฉันมันอาจจะเป็นการตายที่เกิดขึ้น ในเวลาที่เหมาะสม กล่าวคือ ‘รอ’

    รอเวลาที่ลมหายใจไม่ได้รับอนุญาตให้ถูกป้อนเข้าสู่ร่างกายของเราอีกต่อไปแล้ว

    แม้แต่ตายก็ต้องรอ
    หลายคนอาจจะคิดว่า
    เราเป็นเจ้าของชีวิต
    เรามีสิทธิ์เลือก

    จริง!
    เรามีสิทธิ์
    สิทธิ์ที่จะทำยังไงกับชีวิตเราก็ได้
    จะ ทำให้มันดีสุดขีด หรือดิ่งสุดขั้วก็ได้

    ตราบใดที่ลมหายใจ (สิ่งซึ่งเรามอบให้ตัวเองไม่ได้นั้น) ยังถูกป้อนเข้าสู่ร่างกายเราอยู่ไม่หยุดหย่อน 
    เราก็ยังมีชีวิตอยู่

    อืม เคยลองกลั้นหายใจมั้ย
    ลองตั้งใจปฏิเสธออกซิเจนดู
    เราทำได้แค่ประมาณหนึ่งเท่านั้น
    แต่สุดท้ายเราก็ไม่อาจต้านทานร่างกายได้
    จมูกเปิดกว้างกว่าเก่าเพื่อชดเชยออกซิเจนที่ขาดไป
    แม้แต่ร่างกายก็ไม่อาจฝืนธรรมชาติข้อนี้ได้

    เรากำหนดสิ่งต่างๆในชีวิตได้
    ตั้งเป้าหมายได้
    แต่ ส่วนมันจะสำเร็จหรือไม่นั้น 
    ก็คงไม่เป็นไร

    ยากเหมือนกัน
    ที่คนอย่างฉันจะพูดคำว่า ‘ไม่เป็นไร’ กับตัวเอง

    แต่แล้วมันจะยังไงล่ะ
    ระหว่างการได้ทำตามสิ่งที่หวัง สิ่งที่คิด สิ่งที่เชื่อ หรือแม้แต่สิ่งที่รัก กับความสำเร็จที่ก็ไม่รู้ว่าแบบไหนคือสำเร็จ


    — ชัยชนะในวันนี้ ไม่นานก็หายไป ไม่นานก็ถูกลืม (ความพ่ายแพ้ก็เช่นกัน) 

    — มีเพียงความจริงในใจที่เราหยอดหยดลงไปในชีวิตเราเท่านั้นแหละ ที่จะงอกงามขึ้น ในทุกๆวัน 
    ฉันยังอยากอยู่ต่อไป เพื่อได้รัก เพื่อทำสิ่งที่รัก เพื่อถูกรัก ใช้ร่างกายนี้ทำสิ่งต่างๆร่วมกับลมหายใจที่ได้มาเปล่าๆ 

    — เพื่อบอกกับคนที่อยากตายเหมือนกันกับฉันว่า อยู่ต่อเถอะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน รู้ว่าเหนื่อย รู้ว่ายาก แต่ถ้าอะไรที่มันมากไป หนักไป เราก็ถอดออก วางลงก่อน ถอยกลับไปใหม่ ยังไม่แข็งแรงเหรอ? ไม่เป็นไร เราอ่อนแอกันก่อนก็ได้ มาอ่อนแอกันเถอะ ไม่ต้องสนอะไรก่อน รักษาตัวเองให้แข็งแรงขึ้น 

    โลกนี้มันแย่ขึ้นทุกวัน
    ถ้าเราทุกคนต่างก็แข็งแรง ทัั้งกายใจและจิตวิญญาณ

    โลกนี้มันจะเป็นยังไงล่ะ?

    ฉันอยากให้โลกนี้หายดีนะ
    ไม่อยากให้โลกป่วยอีกแล้ว

    แต่สิ่งแรกที่ต้องทำคือ
    ฉันต้องดูแลตัวเองก่อน
    แล้วก็กระซิบบอกคนที่เป็นเหมือนกันกับฉันว่า 

    ‘คุณไม่ได้โดดเดี่ยวนะ คุณมีฉันที่เป็นเหมือนคุณ เราหน่ะแปลกหน้าต่อกัน แต่ถ้าคุณรู้สึกเหมือนฉัน เราก็เหมือนกันได้โดยที่ไม่ต้องเอ่ยชื่อเลยใช่มั้ยล่ะ’ 

    เหมือนเวลาที่คนบอกว่าหลงรักนิยายของมูราคามิแล้วคุณก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนแบบไหน หรือคนที่ชอบดื่มอเมริกาโน่ไม่ใส่ไซรัปคุณก็จะเกทได้ทันทีว่าคนนั้นหน่ะชอบความถึงใจของเรื่องชีวิตเป็นที่สุด 

    เพราะงั้น พวกเราที่ดูเหมือนแพ้หน่ะ
    จะเข้มแข็งขึ้นได้นะ
    มันจะมีวันนั้น

    ค่อยๆเดินไปด้วยกันเถอะ

    note to you : ฉันรู้ว่า ฉันพูดเรื่องพระเยซูมาหลายต่อหลายครั้ง เยซูหน่ะเคยเป็นเพียงศาสนาสำหรับฉันแต่ตอนนี้มันไม่ใช่ พระองค์เป็นมากกว่านั้นสำหรับชีวิตฉัน 

    และครั้งนี้ฉันก็คงพูดอีกว่า ถ้ามันหนักเหนื่อยเกินไปและแบกไม่ไหว ลองขอให้พระเยซูช่วยคุณได้นะ เพราะฉันที่บอกว่าเป็นเหมือนคุณก็มีวันที่อ่อนแอ และคุณเองก็อาจจะรู้สึกว่าโลกนี้ ‘ไม่มีใครเข้าใจ’ หรือวันนี้อาจจะไม่จำเป็น คุณอาจจะไม่เป็นอะไร แต่ถ้าวันนึงที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วขอให้คุณนึกถึง พระเยซู เพราะพระองค์พร้อมจะช่วยคุณ ให้ออกจากหลุมมืดๆ เหมือนที่พระองค์ช่วยฉันอยู่เสมอๆ 

    พระเยซูบอกว่า 


    ‘บรรดาผู้เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา เราจะให้ท่านทั้งหลาย หายเหนื่อยและเป็นสุข’ 

    ไม่ว่าจะเหนื่อยแบบไหน เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เหนื่อยอยู่ลึกๆ ข้างใน พระเยซูก็ช่วยเราได้ ถ้าเราเอ่ยปากบอกพระองค์ ฉันเชื่อเช่นนั้น 

    ขอให้มีค่ำคืนวันศุกร์ที่แสนชุ่มช่ำนะ
    และขอให้มีวันหยุดที่หัวใจของคุณจะได้พักผ่อน

    กู้ดไนท์จ่ะ :-)



    อึ๊ยๆๆ ปอลอ ขอ note to my playlist ไว้ตรงนี้ว่า : วันนี้พบว่าเพลงของวง LANDOKMAI น่ารักม๊ากกกก พึ่งเคยฟังแหละ !!! ???

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in