fear not — comes to his arms - me : 2020

“Don't be afraid. I am with you...”
ไม่เคยมีใครบอกกับฉันว่า ‘ไม่ต้องกลัว’
หลายคนอาจจะมีพ่อแม่
หรือใครที่แข็งแกร่งกว่าคอยปกป้อง

ฉันเองก็มีพ่อแม่
ไม่ใช่ไม่มี —
แต่การมีอยู่ของพวกเขา
ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึก ‘อุ่นใจ’

หลายครั้ง ที่ฉันต้องเก็บเอาความกลัวไว้ในใจ
เก็บความกังวลไว้ในใจ
แล้วแสดงออกเหมือนว่าไม่เป็นไร
แอบร้องไห้ตอนกลางคืนเวลานอน
และหัวเราะร่าเริงในตอนกลางวัน

ฉันที่เป็นเด็กนั้นไม่เข้าใจหรอก
ว่าตัวเองกำลัง ‘กลัว’ หรือรู้สึกอะไร

สิ่งที่เกิดซับซ้อนเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะเข้าใจ
ฉันในตอนนั้นก็รู้แค่ว่า ต้องตื่น ต้องกิน ต้องไปโรงเรียน ต้องทำการบ้าน ช่วยงานบ้าน และเข้านอน เพื่อตื่นขึ้นมา ชีวิตเหมือนมีเท่านั้น — ไม่มีใครบอกว่า ชีวิตคนเรา
มันมีเรื่องการจัดการความรู้สึกด้วยนะ เราวางแผนได้นะ มีความต้องการได้นะ เวลาโกรธ เวลามีความสุข เวลาเสียใจ ผิดหวัง หรือตื่นเต้น เราต้องเรียนรู้ที่จะรับมือกับมันด้วย

เราไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อทำให้ใครพอใจอย่่างเดียว
แม้แต่พ่อหรือแม่ — ไม่ได้หมายความว่่า ไม่นึกถึงคนอื่นเลย ; แต่การซื่อสัตย์และรับรู้สิ่งที่ตัวเองเป็น มันจำเป็นต่อการดำรงชีวิตอยู่ของเราที่สุดหรือเปล่า

เพราะสุดท้าย ทุกคนก็จะค่อยๆ ถยอยจากเราไป
เหมือนตอนนี้ ... สุดท้าย คนที่บอกว่าเข้าใจ ก็ไม่ได้เข้าใจจริงๆ แล้วเราก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องให้ใครมาเข้าใจด้วย เช่นนั้นแล้ว เราควรมีชีวิตอยู่แบบไหนกันล่ะ ?

ที่ผ่านมาฉันใช้ชีวิตแบบเปล่าๆ
ทิ้งความรู้สึกที่เกิดขึ้นไปแบบเปล่าๆ — ไม่ได้จัดการอะไร เหมือนฝุ่นที่พัดเข้ามาในบ้าน ก็ปล่อยไว้แบบนั้น ไม่ได้กวาดออกหรือจัดการอะไร ไม่ได้คิดจะรับมืออะไรด้วย มีชีวิตแบบพัดไปทางโน้นทีทางนี้ทีตามแต่ความต้องการของคนในครอบครัว หรือ ตามแต่ความคาดหวังและความน่าจะเป็นไปได้ที่แม่จะไม่ผิดหวัง

โดยทิ้งความจริงใจต่อตัวเองไปสิ้น
เพราะความกลัว ...

เปลือกชีวิตภายนอก
ตอกย้ำว่าเราโชคดีกว่าคนอื่นหลายๆคน
ทำให้เราไม่จัดการอะไรกับความรู้สึกตัวเอง
ทั้งเรื่องดีและแย่ ทั้งๆที่เนื้อแท้ภายใน โหยหา ไม่สิ้นสุด — โหยหาการเติมเต็ม ความเข้าอกเข้าใจ ความรักและปรารถนาจะเป็นสิ่งที่มีค่า •

แท้จริงเราต้องการเพียงความรัก ความอุ่นใจ

•••

‘เราร้องไห้ได้นะ’
หลายครั้งที่ได้ยินคนพูดแบบนี้
ฉันก็จะน้ำตาไหลออกมา
บางครั้งไม่มีเหตุเลย

ราวกับข้างในจิตใจกักตุนน้ำตามาทั้งชีวิต
ตอนที่ฉันนอนร้องไห้ไปเรื่อยๆ ฉันก็คิดว่า ...
น้ำตาคนเราจะมีวันหมดไหม
พิลึก ที่ฉันคิดแบบนั้น
แต่ก็ไม่เคยได้พบว่าตัวเองน้ำตาหมดไปจากดวงตา
...อาจจะเพราะหลับไปซะก่อน

แต่พอเริ่มร้องไห้ครั้งต่อไป
น้ำตาก็ไหลล้นอีก เหมือนมีการผลิตน้ำตาเพื่อเวลานี้มาตลอดทั้งวัน

เพราะความเศร้าขนาดนั้นที่ทับถมอยู่ในจิตใจ
เหมือนพายุดินโคลนแห้งกรังที่ซ้อนทับมาเรื่อยๆ
ของเก่าไม่ได้แงะ ของใหม่ก็โปะทับเป็นชั้นๆ

[ ความอบอุ่นเท่าไหร่จึงจะหลอมละลายความแข็งกระด้างที่ก่อตัวขึ้นปิดทับหัวใจของฉัน? ]

ไม่มีใครเติมจนเต็ม
ไม่มีใครหลอมละลายมันได้

// ฉันรู้ ฉันรู้ ว่ามีคนที่รักฉันมากๆ อยู่ //

แต่คนอย่างฉัน
ไม่เคยพอ
ปิศาจในตัว
ที่กลัวจนตัวสั่น
ว่าจะมีคนพบเจอตัว
กลัวจะพบว่าตัวเองอ่อนแอ
มันจึงซ่อนตัวเอาไว้

และมันก็ดูดกลืนความรัก ความห่วงใย ความอบอุ่น
เป็นอาหาร — กลืนกิน อย่่างโหยกระหาย

หรือบางที มันอาจจะได้รับมากเกินไป
จนอ่อนแอขนาดนี้ เมื่อต้องถึงเวลา อด!

•••

ความกลัว : ที่พระเจ้าบอกกับฉันในตอนนี้ (อย่่างที่ไม่เคยมีใครบอก) คือ — ไม่ต้องกลัว ว่าใครจะมอง ว่าเธออ่อนแอ เธอพ่ายแพ้ เธอล้มเหลว เธอไม่ได้เรื่อง ไม่ต้องกลัว ...

ความกลัวนี้ ทำให้ฉัน
ซ่อนตัวนานขึ้น
ไกลขึ้น
ลึกขึ้น

แล้วฉันก็เริ่มโดดเดี่ยว
มากขึ้น
มากขึิ้น
และมากขึ้น

กลายเป็นใคร
กลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้

ฉันปรารถนา ความรัก ความเข้าใจ และการมีคุณค่่า
แต่เพราะความกลัว ว่าจะผิดหวัง ทำให้ฉันเลือกที่จะซ่อนความต้องการที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ — สุดท้าย ฉันก็ดูเหมือนคนที่ไม่ต้องการคนอื่น

เหน็ดเหนื่อยกับชีวิต
เมื่ออยู่ท่ามกลางคนที่ไม่เข้าใจ

ในยามตกต่ำ ทั้งร่างกาย จิตใจ และวิญญาณ
ฉันพบพระเจ้าที่นั่น ... ที่ซึ่งลึกลงไป ราวหุบเหว

ท่ามกลางความโดดเดี่ยว
อ้างว้าง ...
และเดียวดาย

ไม่มีมนุษย์คนใด ตามตัวฉันพบ
แต่พระเจ้าพบเจอฉัน
เพราะพระองค์รักฉัน
และฉันมีค่าสำหรับพระองค์

ความรักของพระเยซู
อบอุ่นมากพอ พระองค์เข้าใจฉันอย่างลึกซึ้ง
ความรักของพระองค์มากพอ
ที่จะทำให้ฉันขยับเขยื่อนเคลื่อนไหว
และได้รู้สึกถึงชีวิตมากขึ้น
ฉันเหมือนกระดูกแห้งที่ตายไปแล้ว
แต่กลับฟื้นคืนชีวิต — แตกสลายแต่หลอมรวมขึ้นใหม่

รู้สึกถึงรักมากขึ้น
ทีละนิด ?

ค่ำคืนของฉันแปรเปลี่ยนจากการนอนร้องไห้
เป็นการอธิษฐานต่อพระเจ้า — ฉันปรารถนา
ที่จะพบพระองค์ รู้สึกถึงความรักพระองค์
ความอบอุ่นของพระองค์ ปรารถนาที่จะพบเจอกับความสงบ เมื่อพระองค์บอกกับฉันว่า

‘ไม่ต้องกลัวนะ...เราอยู่ตรงนี้
ในอ้อมแขนของเรา ... ’

“Don't be afraid. I am with you...
... Don't tremble with fear. I am your God.
I will make you strong, as I protect you with my arm and give you victories.”
‭‭Isaiah‬ ‭41:10‬ ‭CEV‬‬

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น