เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
me : 2020panpanmeme
Forget it, God’s creating a new way.
  • “Forget what happened long ago! Don't think about the past. I am creating something new. There it is! Do you see it? I have put roads in deserts, streams in thirsty lands.”
    ‭‭Isaiah‬ ‭43:18-19‬


    สมุดนับสิบเล่มถูกจับลงกล่อง ในนั้นบรรจุความทรงจำแบบอัดแน่น ยังไม่นับตัวอักษรแบบดิจิตอล ที่เขียนไว้ตามที่ต่างๆ

    ฉันไม่เปิดสมุดพวกนั้นดูแล้ว เพราะไม่ได้ชอบตัวเองตอนนั้นเลย จริงๆแล้ว มันไม่ได้เป็นความทรงจำอะไร
    แต่มันเป็นความรู้สึกเสียมากกว่า ความรู้สึกที่ถูกบันทึกเอาไว้ ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นฉันรู้สึกอะไร ,พบเจออะไรมา


    บางช่วงดี บางช่วงเจ็บปวด แต่ส่วนใหญ่ฉันมักจะร้องไห้ถึงเปิดอ่านซ้ำก็ยังร้องไห้อยู่นั่น จนรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง


    เมื่อนึกดู 
    ฉันก็พบว่า ตัวฉันเองได้เรียกร้องเสียงดังลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือพวกนั้น — ฉันผิดหวังซ้ำๆ กับชีวิต เรียกร้องสิ่งที่ต้องการได้เพียงแค่ในกระดาษ — สิ่งที่น่าแปลกใจคือแม้ ไม่มีใครได้ยิน

    ; แต่มีคนหนึ่งที่ได้ยินฉันเสมอ
    คนนั้นคือพระเจ้า

    ตั้งแต่เด็กฉันเขียนบันทึกมาตลอด แล้วก็อธิษฐานก็ด้วย ... แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สิ่งที่ฉันเรียกร้องมันยังคงสภาพเดิม เหมือนไม่มีใครได้ยิน เหมือนไม่มีใครฟัง บางครั้งราวกับการอธิษฐานกับพระเจ้านั้นเป็นเรื่องลมๆแล้งๆ

    แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ยังอธิษฐาน แม้ฉันไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการเพื่อชีวิตตัวเอง แต่การอธิษฐานเป็นเหมือนการที่ฉันได้สนทนากับพระเจ้า และพูดสิ่งที่รู้สึก นึกคิดออกมา — พูดในสิ่งที่ เราไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้

    และการเขียนเป็นหนึ่งในวิธีการที่ฉันใช้เพื่ออธิษฐานอ้อนวอนจากพระเจ้าในตอนที่พูดไม่ไหวอีกแล้ว ฉันร้องไห้ไปเขียนไปตัวหนังสือขยุกขยิก กระดาษย่นเข้าเพราะความชื้นจากน้ำตา ที่ระบายความในใจออกมา

    พระเจ้าไม่จำเป็นต้องอ่านสมุดบันทึกของฉัน ไม่จำเป็นต้องทำตามใจที่ฉันอยากให้เป็น แต่พระเจ้าก็น่ารักและใส่ใจฉันเหลือเกิน แม้ว่าพระองค์ไม่ได้เสกสรรให้ชีวิตฉันงดงามราบรื่นอย่างที่ใจปรารถนา แต่พระองค์รู้ว่าอะไรจำเป็นสำหรับฉันที่สุดในตอนนี้


    ยิ่งเขียน
    ยิ่งอ่านซ้ำ
    ก็ยิ่งพบว่า
    ชีวิตของฉันมันเศร้าแบบวนลูป

    ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ — 
    ไบเบิ้ลในพระธรรมอิสยาห์ (เป็นเล่มที่ฉันชอบที่สุดในบรรดาพระคัมภีร์ทุกเล่ม) ได้ย้ำเตือนฉันอีกครั้งว่า ให้ลืมสิ่งที่ผ่านพ้นมา อดีต ที่เคยเจ็บปวดหรือแม้แต่ที่เคยสุขสม เพราะต่อจากนี้พระเจ้าจะสร้างหนทางใหม่ จากทางที่แห้งแล้งและกันดารเป็นหนทางที่มีสายน้ำไหลผ่าน

    พระธรรมตอนนี้แตะต้องใจฉัน
    เพราะหลายวันที่ผ่านมา ฉันพยายามจะเขียน dairy log แต่ก็เขียนแล้วลบ เขียนแล้วลบ อยู่แบบนั้น ยิ่งสมุดจดก็ยิ่งแล้วใหญ่ไม่มีการจดบันทึกอะไรนอกจาก to do list ของงานที่ต้องส่ง หรือแม้แต่ review หนังสือที่พยายามจะทำ ก็ยังค้างเติ่งอยู่แบบนั้น ฉันติดชะงักอยู่แบบนั้น จนหงุดหงิดหัวใจ และตอนนี้ฉันพบว่าตัวเองกำลังติดอยู่กับ ‘อดีต’ อดีตที่เรียกว่าเมื่อวานนี้ —


    ฉันติดอยู่ในเมื่อวานนี้ของวันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความวกวนของตัวอักษรเป็นหลักฐานชั้นดีในการย้ำเตือนว่า ...
    ‘แม่หนู~ เธอควรออกมาจากอดีตได้แล้ว เลิกยึดติดนะ...เดินหน้าต่อไปสิ’ 

    ฟังดูง่ายเนอะ
    ฉันมองดูคนที่ปล่อยวางแล้วเดินต่อไปข้างหน้า หลายๆคนด้วยความนับถือ เพราะฉันวางอะไรลงไม่ค่อยได้เลย
    มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันในวัย 26 ปี เติบโตขึ้นมาด้วยธรรมชาติแห่งการ คิด ตัดสินใจ และลงมือทำด้วยตัวเอง

    ความเหนื่อยเพราะทำจนสุดกำลังก็ยังเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ หรือไม่มีอะไรดีขึ้นมา

    การร้องขอสิ่งที่ต้องการจากพระเจ้า แต่ไร้ซึ่งคำตอบเพราะสิ่งนั้นไม่เหมาะสม หรือ อาจไม่ใช่เวลา

    สิ่งหนึ่งที่พระเจ้าตอบฉันทันทีคือ
    ‘ได้โปรดนำลูกออกจากความมืดมิดที่ครอบงำปกคลุมจิตใจ’ ทุกครั้งที่เศร้าจนสุดขีด ทุกครั้งที่ร้องขอการช่วยเหลือ และนี่คือเรื่องด่วนสำคัญที่พระเจ้ามอบให้ฉันทันทีซ้ำแล้วซ้ำเล่า

    สิ่งนี้ทำให้ฉันเรียนรู้ 2 สิ่ง คือ
    • ชีวิตสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
    • เมื่อได้มีชีวิตอยู่ จะอยู่อย่างไรต่อไป?
    อยู่เพื่อโศกเศร้า เดินวนเข้าไปในความมืด ขอพระเจ้าให้ช่วยซ้ำๆ อย่างนั้นหรือเปล่า?


    ไม่เลย ;
    เมื่อ ออกจากความมืดมิดแล้ว
    เมื่อพ้นความตาย (ทางจิตใจและวิญญาณมาแล้ว)
    แล้วขอเปลี่ยนคำอธิษฐานที่ขอให้พ้นจากความมืดมิด
    เป็น ขอเปิดตา ใจ จิตวิญญาณ ที่จะได้เห็นหนทางที่จะก้าวไป ให้สมกับที่ได้รับการช่วยเหลือให้มีชีวิตขึ้นจากความตายอีกครั้ง ?

    เพราะคงไม่มีประโยชน์อะไร
    หากฉันจะเป็นเพียงคนตาบอด
    ที่ยืนอยู่ ในความสว่าง


    และบางที
    หากฉันมีอาการตาสว่าง
    ฉันคงมองเห็นของขวัญชิ้นเล็กๆ ที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นที่ชีวิตของฉันก็ได้ ของขวัญที่ฉันมองข้าม ของขวัญที่ฉันได้รับมาเสมอ ;








Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in