"จินถงหรุ่ยได้ข้ามมิติมาถึงสมัยต้าฉีซึ่งสถาปนาแคว้นด้วยอาหารอย่างไม่คาดฝัน โชคดีที่ปะป๊าผู้เป็นเชฟชื่อดังในยุคปัจจุบันเคี่ยวเข็ญให้เธอมีฝีมือทำอาหารเลิศล้ำ ทำให้เปิดกิจการขายของกินที่นี่หาเงินได้มากมายจนแม้แต่ญาติชั้นดีของพ่อแม่ในยุคนี้ยังอยากจะมาขอแบ่งกำไร แต่ด้วยหัวคิดสมัยใหม่เธอจึงใช้ปังตอไล่ตะเพิดไปจนหมด

ส่วนเริ่นหรงเจินคนที่เธอกับพ่อเก็บกลับมาจากพงหญ้าข้างทาง ตอนแรกเธอนึกว่าเขาเป็นคนใบ้ที่ขาพิการสองข้าง ต่อมาจึงรู้ว่าเขาถูกโจรภูเขาสกัดจุดไว้ พอจุดคลายก็ย่อมกลับมาเป็นปกติ เพียงแต่เขาพิลึกจริงๆ ทั้งที่อาหารของเธอได้รับการถ่ายทอดมาจากปะป๊า แต่เขาทำท่าเหมือนเคยกินมาก่อนแล้ว มิหนำซ้ำยังเฝ้าเรียกตัวเองว่าท่านอ๋องน้อยทั้งวันทั้งคืน เขาชอบฝันกลางวันเสียจริง แต่ว่า หึ...หัวเราะไม่ออกแล้วสิ เพราะฝ่าบาท ฝ่าบาททรงมาตามเขาแล้ว!"

เรื่องนี้เรียกได้ว่าเราอ่านแบบไม่ได้คาดหวังอะไรไว้ก่อนเลยค่ะ แต่สนุกกว่าที่คิดเอาไว้ คือมันเป็นเล่มเดียวจบก็จริง แล้วก็พลอตเป็นแนวอ่านสบายๆ แบบทำอาหารเป็นหลัก สเกลเรื่องไม่ได้ใหญ่อะไร เน้นอยู่ที่หมู่บ้านในชนบท แต่อ่านเพลินดีเลยนะคะ แบบรู้สึกว่าถึงพลอตจะสบายๆแต่ไม่ได้เบาโหวงอะ รวมๆเราค่อนข้างชอบเลยล่ะค่ะ

นางเอกเป็นแนวบุคลิกแบบยุคปัจจุบันเลย ไม่ค่อยได้ปรับตัวอะไรเท่าไหร่ โผงผางนิดนึง แต่ก็มีความซื่อๆอยู่ ส่วนพระเอกเป็นท่านอ๋องน้อยที่บังเอิญบ้านนี้ช่วยไว้ตอนบาดเจ็บ ก็เลยได้มารู้จักกับนางเอก รักนางเอก เลิฟไลน์ไม่มีดราม่าเลย น่ารักดีค่ะ