เมื่อย้อนไปตอนเราวัยรุ่น
เป็นธรรมดาที่ทุกคนต้องเจอะเจอ
รัก ชอบ ใครบางคน
สมหวัง ผิดหวัง กันไปบ้าง

ช่วงนั้น พอสมหวัง
โลกนี้เป็นสีชมพู
จิตใจฟองฟู ยิ้มได้ทั้งวัน
ทานอะไรก็อร่อยไปหมด

ยามใด ไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกัน
โลกหม่นหมอง ฟ้าครึ้ม ใจเศร้าจัง
ทานไม่ลง จิตตรอมตรม
บางครั้งผลการเรียนก็แย่ลงด้วย
.
.
แต่พอเรามีประสบการณ์มากขึ้น
ผ่านความสมหวัง ผิดหวัง..
และมีเพื่อนดี มิตรดี ให้คำแนะนำ
เราก็จะไม่จมในความคิดเศร้าหมอง

เราจะลุกขึ้นมา ยืนหยัด เข้มแข็ง
ตั้งเป้าหมายชีวิต
เราจะทำอะไร
ภาพของเรา ใน 3 ปี 5 ปี ต่อไปเป็นอย่างไร

เราจะเรียนต่อโท หรือมุ่งการงาน
เรามุ่งมั่นทำตามฝัน
เราจะมีการงานดี ครอบครัวดี
เราจะแบ่งปัน ช่วยเหลือสังคม
.
.
ร่มไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้ฝนหยุดตก
แต่สร้างมาเพื่อให้เราเดินต่อไปได้ในวันที่ฝนตก

เราไม่ได้ฝึกสติเพื่อให้มีความทุกข์น้อยลง
เราฝึกสติเพื่อให้เรารู้ตัว และกลับสู่สภาวะปกติ
.
.
ขอให้เราเรียนรู้สรรพสิ่ง
ทึ่ผ่านเข้ามาในชีวิต
เราปรับตัว แก้ไขตามสถานการณ์
และอยู่อย่างมีความสุขกับปัจจุบันกันนะ

?????