มองเห็นภาพรองเท้าอย่างนี้ก็ขำดีนะ
บางคนไปวัดทำบุญในโอกาสวันสำคัญต่างๆ
ญาติโยมมากันเป็นร้อย เป็นพัน
ก็มีโอกาสสลับรองเท้ากันบ้าง

แต่รองเท้าคู่นี้
ลูกไปค่ายยุววิศวกรบพิธมา
ชาวค่ายร้อยกว่าคน
เวลาใส่รองเท้า ก็มีความสับสนอลหม่าน
หรือภาษาเราๆ มันมั่วนั่นเอง

เราดูไปก็ทั้งขำและน่ารักไปอีกแบบ
ใส่รองเท้านี้เวลารดน้ำต้นไม้ก็ชิลๆดี

เมื่อเช้าพิจารณามองรองเท้าสักแป๊บ
คู่กันธรรมดา ควรคล้ายกัน สมดุลย์กัน

แต่รองเท้านี้ มันต่างกัน
ถ้าเรายอมรับได้ เราก็ใช้งานมันต่อได้
แต่ถ้าไม่ยอมรับ ก็ต้องโยนทิ้งไป
มูลค่าตามหลักเศรษฐศาสตร์ก็หายไป

แล้วก็ย้อนนึกถึงความแตกต่าง
ของคนเรา ทั้งนิสัยใจคอ
ความชอบ ไม่ชอบ ต่างๆนานา
ปรับตัว ปรับใจกันได้ ก็อยู่กันได้
ถ้าไม่ได้ ก็ bye bye ซาโยนาระ กัน

?????