ขอเขียนบทความแด่เยาวชน คนหนุ่มสาวใน สังคม minimore แห่งนี้ นะคะ .
.
ในชีวิตคนเรา ย่อมมีช่วงหนึ่งที่เราจะชอบใคร หรือมีใครมาชอบเรา เป็นความรู้สึกพิเศษที่ค่อยๆก่อตัว ทำกิจกรรมร่วมกันมากขึ้น พูดคุย ถูกคอ ถูกใจ ไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ ปรึกษาเรื่องราวในชีวิต จนวันหนึ่งรู้ตัวอีกที เค้าก็เปรียบเหมือนเพื่อนสนิท คนที่มาเติมเต็มความฝันของกันและกัน

หลายคนอยากให้เค้าคนนั้น เดินทางคู่กับเราไปและค่อยๆเติบโตไปด้วยกัน ตลอดความฝันนั้น

ทว่าระหว่างทาง เส้นทางมีอะไรมากมาย ปัจจัยภายนอกที่มารุมเร้าต่างๆ การเรียน การงาน ครอบครัว และสังคม สิ่งแวดล้อม

แต่สิ่งสำคัญคือปัจจัยภายใน คือ เรื่องราวของคน 2 คนนั่นเอง ความรัก ความผูกพัน ความมั่นคงต่อกัน จะแปรเปลี่ยนตามกาลเวลาหรือไม่ ความสัมพันธ์นั้นขึ้นอยู่กับสิ่งที่เค้าตกลงกัน และความเป็นจริงที่เค้าเผชิญอยู่ว่ายังเข้าใจกัน รักชอบกันอยู่ไหม ดูแลเอาใจใส่กัน ให้อภัยกันรึเปล่า

คนเราเมื่อถูกใจกัน จะมีพลังบวก แรงดึงดูดที่เข้าใกล้กัน อยู่ด้วยแล้วมีความสุข มีพลังอยากทำสิ่งดีๆต่อกันเสมอ และสงวนคำพูดที่จะทำให้อึกฝ่ายเสียใจ รอยยิ้มที่มีต่อกัน เป็นพลังให้อีกฝ่ายเสมอ

กาลเวลาผ่านไป หากใครคนใดคนหนึ่งเปลี่ยนแปรไป ..เธอ จงอย่าเศร้าโศก เสียใจไปมากมายเลยนะ เพราะสิ่งนี้เป็นเพียงสิ่งหนึ่ง เป็นปกติของโลก ตามกฎของไตรลักษณ์

? อนิจจัง..ความไม่เที่ยง ทุกสิ่งล้วนแปรเปลี่ยนไป ตัวเราเองก็เติบโตจากเด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ แล้วก็สูงวัย ไม่เที่ยงเหมือนกัน ความคิดอ่าน อารมณ์ วุฒิภาวะ ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

? ทุกขัง..ความเป็นทุกข์ ทนได้ยาก จริงๆแล้วไม่มีอะไรที่เป็นสุขตลอด สุขชั่วคราวแล้วก็ผ่านไป
เราลองสังเกตตัวเอง วันนี้รู้ว่าเงินเดือนขึ้น ก็ดีใจแค่ 1-2 วัน แล้วก็เฉยๆแล้ว

สัปดาห์ก่อนไปเที่ยวเมืองนอกมา ก็สนุกช่วง 1 สัปดาห์ แล้วมาเจองานหนักต่อ ความสุขที่เคยรู้สึกเมื่อสัปดาห์ที่แล้วก็ผ่านไป แล้วเราก็ฝันถึงความสุขครั้งต่อไป วางแผนเที่ยวต่อไป ไม่สิ้นสุด

จึงกล่าวได้ว่า ความสุขตลอดไปไม่มีอยู่จริง
มีแต่ทุกข์มาก หรือทุกข์น้อย นั่นเอง

? อนัตตา..ความไม่มีตัวตน ไม่มีอะไรเป็นของเราอย่างแท้จริง พ่อแม่เราเมื่อถึงเวลา วันหนึ่ง ท่านก็จากเราไป ตัวเรา..วันหนึ่งก็จากโลกนี้ไป..
แล้วเราจะไปยึดมั่น ถือมั่นในตัวตนของแต่ละคนไปทำไมกัน สุดท้ายก็ล้วนต้องพลัดพรากจากกัน แล้วจะไปผูกยึด ในสิ่งที่ไม่มีตัวตนไปทำไมกัน

หากเราทราบกฎไตรลักษณ์แล้ว เราจะทุกข์น้อยลง เมื่อวันหนึ่ง เราต้องห่างไกล จบความสัมพันธ์กับคนที่เราเคยรัก ผูกพันกันมา เพราะว่าแม้วันนี้ได้อยู่ใกล้ ครองคู่กันก็จริง วันข้างหน้า ก็ล้วนต้องพลัดพรากกันอยู่ดี..ไม่มีใครฝีนไปได้

และหากเราจะทุกข์จากความผิดหวังนี้บ้าง ขอให้เราพึงระลึกไว้ว่า
..เราควรรักตนเอง..
..อย่าทำร้ายตัวเอง..
พ่อแม่ให้กายเนื้อกับเรามา
โอบอุ้มดูแล ฟูมฟักเราทุกสิ่งอย่าง
ส่งให้เราศึกษาเล่าเรียน จนมีงานการที่ดี

เราควรกลับมารักตนเอง
ตั้งใจเรียนให้สำเร็จ
ประกอบกิจการงานให้ดี
ทำดีต่อตนเองต่อครอบครัว
และแบ่งปันสังคมตามกาลอันควร

และด้วยพลังบวก คิดบวกอยู่เสมอ
เราจะเป็นคนๆใหม่ที่มีความหวัง
มีความมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตนไป
มีความสุขตามวิถีชีวิตที่เราใช้
และเป็นที่รักของคนรอบตัวจ้า

?????