DAY02? [เขียนเมื่อ•161004 | รีไรท์•161010]
(note —เขียนย้อนหลัง•161002)
keywords ; ขมิ้นกับปูน / เด็กประหลาด / คุณครู
pairing ; none
type ; one shot
genre ; maybe fantasy?
fandom ; original

--------------------------

Unusual

ใครๆก็เรียกเธอว่าครูขมิ้น
แม้ว่าเธอจะบอกหลายครั้งแล้วก็ตาม
....ว่าเธอไม่ได้ชื่อขมิ้น

แต่ก็นั่นแหละ
เพราะสไตล์การแต่งตัวของเธอ
คือการใส่ชุดสีเหลือง
สีที่เหมือนกับขมิ้น
เพราะฉะนั้นฉายาที่เด็กๆตั้งให้
จะเป็นขมิ้นก็คงไม่แปลกนัก

ครูขมิ้นเป็นครูสอนคณิตศาสตร์
ให้กับโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง
....ที่ค่อนข้างห่างไกลความเจริญ


ใครๆก็เรียกเขาว่าครูปูน
แม้ว่าเขาจะบอกหลายครั้งแล้วก็ตาม
....ว่าอย่าเรียกเขาว่าปูน

แต่ก็นั่นแหละ
เพราะการแสดงออกทางสีหน้าของเขา
คือการทำหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา
นิ่งจนเหมือนปูน
เพราะฉะนั้นฉายาที่เด็กๆตั้งให้
จะเป็นปูนก็คงเป็นเรื่องปกติ

ครูปูนเป็นครูสอนศิลปะ
ให้กับโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง
....ที่เดียวกันกับครูขมิ้นนั่นแหละ

ครูขมิ้นกับครูปูนเป็นเหมือนขั้วตรงข้ามของกันและกัน
คนหนึ่งเชื่อในวิทยาศาสตร์อย่างสุดโต่ง
ส่วนอีกคนเชื่อในสัญชาตญาณของตนเอง

ที่น่าขันคือคนที่เชื่อในวิทยาศาสตร์กลับเป็นครูศิลปะ
ส่วนคนที่เชื่อในสัญชาตญาณดันเป็นครูคณิตศาสตร์


วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่
ครูขมิ้นกับครูปูนมาถึงโรงเรียนในเวลาเช้าตรู่
น่าขำที่ทั้งคู่มาในเวลาเดียวกัน
ทั้งที่บ้านไม่ได้อยู่ใกล้กันเลยสักนิด

น้องแก้ว เป็นเด็กน้อยวัยแปดขวบ
เธอย้ายมาจากกรุงเทพฯเมืองใหญ่
ด้วยเหตุผลบางประการที่ไม่กล้าบอกใคร
เพราะถ้าบอกไป ....ใครๆก็จะหาว่าเธอบ้า

ครูปูนเป็นครูประจำชั้นของน้องแก้ว
คุณพ่อคุณแม่ของน้องแก้วบอกครูปูนว่าน้องแก้วป่วย
แถมเป็นอาการป่วยที่น่าเป็นห่วงมากเสียด้วย
เพราะน้องแก้วมีอาการทางจิต
ชอบคิดว่าตัวเองได้กลิ่นคนจากสิ่งของ

"คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ
ผมจะดูแลน้องแก้วให้ดีที่สุด"

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน
น้องแก้วมาบอกครูปูนว่ากล่องดินสอหาย
ครูปูนเลยบอกให้เด็กๆช่วยกันหา
แล้วก็เจออยู่ในถังขยะหลังห้อง

น้องแก้วดีใจมากที่ได้ของคืน แต่ก็อยากรู้ว่าใครขโมยไป
เลยหยิบไปดมๆนิดหน่อยแล้วหันมาทำตาขวางใส่น้องฟ้า
"ทำไมฟ้าต้องเอากล่องดินสอเราไปด้วย"
น้องแก้วหันมาถามน้องฟ้าที่เป็นคนหากล่องดินสอเจอ

"ฟ้าไม่ได้เอาไปนะ ฟ้าแค่เป็นคนเจอ
ครูปูนคะ แก้วใส่ร้ายฟ้าค่ะ!"
น้องฟ้าหันไปโวยวายใส่ครูปูน

"เรารู้ว่าฟ้าเป็นคนเอาไป อย่ามาโกหกนะ!"
น้องแก้วไม่ยอมแพ้ ยังคงยืนยันว่าน้องฟ้าเป็นคนเอาไป
จนครูปูนทนไม่ไหวเลยตีน้องแก้ว

"น้องแก้วเลิกโกหกได้แล้ว! น้องฟ้าแค่หาเจอเลยเอามาคืน
เด็กมีอาการทางจิตแบบน้องแก้วนี่ไม่น่าพามาโรงเรียนเลยจริงๆ"
ครูปูนรำคาญเลยพูดออกมาแบบนั้น น้องแก้วก็เลยร้องไห้

ครูขมิ้นได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเลยเดินมาดู
เห็นครูปูนกำลังจะตีน้องแก้วอีกรอบเลยรีบเข้ามาห้าม
"เด็กตัวนิดเดียวทำไมต้องตีด้วย เขาทำอะไรผิด"
ครูขมิ้นหันไปปลอบน้องแก้วที่เอาแต่ร้องไห้

"ครูปูนหาว่าหนูโกหก บอกว่าหนูมีอาการทางจิต
ครูปูนก็เหมือนคุณพ่อคุณแม่นั่นแหละ
พอรู้ว่าหนูไม่เหมือนคนอื่นก็กลัวหนู เกลียดหนู
ไม่มีใครรักหนูเลย ขนาดคุณพ่อคุณแม่ยังเอาหนูมาทิ้ง"
น้องแก้วร้องไห้ไปพูดไป น้ำเสียงเจ็บปวด จนครูปูนรู้สึกแย่

ครูขมิ้นกอดปลอบน้องแก้วแล้วพูดว่า
"ถ้าน้องแก้วอยากให้คนอื่นรัก
น้องแก้วต้องรักตัวเองก่อน
รักตัวเองแล้วจึงรักคนอื่น
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีน้ำใจ
มีไมตรี จริงใจไม่โกหก
แล้วทุกคนก็จะรักน้องแก้วเอง"

น้องแก้วส่ายหน้า ไม่เชื่อครูขมิ้น
"หนูดมกลิ่นจากสิ่งของแล้วหาตัวคนร้ายได้
พอคุณพ่อคุณแม่รู้ก็หาว่าหนูเป็นเด็กประหลาด
เกลียดหนู ไม่ต้องการหนู เลยเอาหนูมาทิ้งที่นี่!"
แล้วน้องแก้วก็วิ่งออกไปทั้งน้ำตา

น้องฟ้ารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้น้องแก้วโดนตี
เลยตะโกนดังๆเพื่อให้น้องแก้วได้ยินว่า
"ฟ้าขอโทษ ฟ้าเป็นคนขโมยเอง ฟ้าแค่เห็นมันสวย
ที่บ้านนอกแบบนี้ไม่มีใครมี ฟ้าเลยอยากได้
ฟ้าขอโทษที่ทำให้แก้วโดนตี ฟ้าจะไม่ทำแล้ว"
น้องฟ้าขอโทษน้องแก้วจากใจจริง
แล้วบอกให้ครูปูนตีตัวเองบ้าง

ครูปูนเลยยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
แต่ก็ไม่อยากยอมรับว่าจะมีเรื่องเหลือเชื่อแบบนี้อยู่จริงๆ
ส่วนครูขมิ้นก็ดูเฉยเมยราวกับเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ

ครูปูนออกไปตามหาน้องแก้วพร้อมทั้งกล่าวขอโทษ
ส่วนครูขมิ้นก็บอกน้องแก้วว่ามาอยู่ด้วยกันก็ได้
ครูขมิ้นก็พิเศษเหมือนกัน เพราะครูขมิ้นเป็นนางฟ้าใจดี
ที่ยอมรับความแตกต่างของทุกคนได้
ครูขมิ้นว่าดีเสียอีกที่น้องแก้วไม่เหมือนคนอื่น
ต่อไปนี้จะได้ไม่มีใครกล้าขโมยของของน้องแก้วอีก



End.
Jelliiz