--------------------------

Change?

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในบาร์เหล้าโทรมๆ
พลางมองหาใครคนหนึ่งที่เขานัดไว้

"ท่านมีธุระอันใดกับนักท่องเวลาเช่นเรางั้นหรือ"
เสียงใสดังกังวานเอ่ยออกมาทันทีที่เขานั่งลง
ชายหนุ่มเพ่งมองร่างเล็กๆของหญิงสาวก่อนจะเอ่ยตอบ

"ผมอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต"
ร่างเล็กตรงหน้าเงียบไปอึดใจหนึ่ง
เหมือนคำพูดของเขาไปกระทบจิตใจเธอเข้าอย่างจัง

"ท่านอยากย้อนไปแก้ไขเรื่องอันใด อย่าปิดบัง
เราจำเป็นต้องทราบ เพื่อพิจารณาความเหมาะสม"
หญิงสาวเอ่ยออกมาในที่สุด แววตาของเธอเจ็บปวด

"ผมอยากย้อนไปแก้ไขความรักของผม
มันพังเพราะผมเป็นคนนอกใจ นอกกาย
ผมอยากมีโอกาสแก้ตัวอีกสักครั้ง"
ชายหนุ่มพูดออกมาโดยไม่ปิดบัง

"ท่านอาจแก้ไขสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ได้
หากสำเร็จ ชีวิตของท่านก็จะเปลี่ยน
แต่ไม่อาจทราบได้ว่าจะดีหรือร้าย
ดังเช่นทฤษฎีผีเสื้อกระพือปีกเคยกล่าวไว้"

เธอเงียบไปชั่วอึดใจก่อนกล่าวต่อ
"แต่หากไม่สำเร็จ บุคคลที่จำเรื่องราวทุกอย่างได้
จะมีเพียงท่าน เธอคนนั้นจะไม่มีส่วนรู้เห็น
และอาจไม่มีท่านเหลือในความทรงจำ
หากท่านรับได้ เราก็พร้อมช่วยท่านย้อนเวลา"

ชายหนุ่มนิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจ
"ผมรับได้ ต้องจ่ายเท่าไร?"

"คนเราควรอยู่กับปัจจุบัน"
ร่างเล็กคลี่ยิ้มบาง

"แต่ผมอยากแก้ไขอดีต
เผื่อว่าปัจจุบันจะดีขึ้น
อนาคตก็คงดีกว่าที่ฝันไว้
และคุณควรรักษาคำพูด"
ชายหนุ่มไม่ลดละความพยายาม
จ้องตาหญิงสาวอย่างท้าทาย

"แล้วปัจจุบันไม่ใช่อนาคตของอดีตหรอกหรือ?"
เธอยิ้มบาง จ้องตาฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่เกรงกลัว

"ก็ใช่ แต่ผมก็ยังอยากแก้ไขอดีตอยู่ดี!"

"ทั้งที่ไม่รู้ว่าผลจะออกมาดีหรือร้าย
มนุษย์เช่นท่านช่างบ้าบิ่นเสียจริง"
เธอแค่นยิ้ม ทว่าดวงตาเศร้าสร้อย
ส่วนเขานิ่งเงียบรอเธอพูดต่อ

"จะอยากย้อนอดีตไปทำไม
ในเมื่อคนที่ทำปัจจุบันพังก็คือท่าน
ไม่คิดหรือว่าหากย้อนไปก็เหมือนเดิม
ท่านอาจจะทำพังอีกครั้งก็เป็นได้"

"ครั้งนี้จะไม่เหมือนเดิมอย่างแน่นอน
เพราะผมรู้แล้วว่ามันพังเพราะอะไร"

"แล้วมิใช่เพราะใจท่านเองหรือ
ที่คิดคดทรยศต่อความรักที่ท่านมี"
เธอใช้ปลายร่มจิ้มเข้าที่กลางอกเขา
เน้นซ้ำๆย้ำให้เข้าใจว่าทุกอย่างเกิดเพราะอะไร

"ผมรู้ และเพราะแบบนั้นผมถึงมาหาคุณไง"

"ท่านกำลังร้องขอในสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ
ไม่คิดหรือว่ามันอาจจะผิดกฎของเวลา?"

"ผมไม่สนหรอก ขอแค่เธอกลับมาก็พอ
ผมรู้แล้วว่าเธอสำคัญกับผมขนาดไหน!"

"ท่านช่างเห็นแก่ตัวยิ่งนัก สนใจแต่ตัวเอง
ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ"
ท้ายประโยคเสียงเบาลงราวกระซิบ

"คุณว่ายังไงนะ?"

"อยู่ฟังเรื่องของเราจนถึงเช้า
หากท่านผ่านการทดสอบจากเรา
เราจะพาท่านย้อนเวลาอย่างแน่นอน
นักท่องเวลาไม่เคยตระบัดสัตย์"

"เชิญเล่าเรื่องของคุณมาได้เลย"
ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมยิ้มยียวน
ก่อนเอนกายพิงบาร์เหล้า

"เราเคยเป็นเช่นท่าน คืออยากย้อนเวลา"

ชายหนุ่มนิ่งเงียบไม่เอ่ยขัด เธอจึงพูดต่อ

"เรามีชายคนรัก ทว่าเขาตายในสงคราม
เรารับไม่ได้และเสียใจมาก นั่นคือสาเหตุ
เราอยากย้อนเวลากลับไป เพื่อไม่ให้เขาตาย"

"ความรักของคุณดูยิ่งใหญ่ดีนะ"

"ไม่มีใครเคยสอนท่านหรือ
....ว่าอย่าขัดหากผู้อื่นยังพูดไม่จบ"

ชายหนุ่มจิ๊ปากเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์
ก่อนก้มหัวเป็นเชิงขอโทษแบบขอไปที

"เราวอนขอต่อดาวตก ไม่น่าเชื่อว่าคำอธิษฐานจะเป็นจริง
เราย้อนเวลาได้ และเราเลือกย้อนกลับหนึ่งวันก่อนที่เขาจะตาย
เราไปห้ามเขา ขอร้องเขาไม่ให้ไปร่วมรบในศึกสงคราม
ร้องไห้เหมือนจะขาดใจ บอกเขาไปว่าเรากลัวเขาจะตายในสนามรบ
ท่านลองเดาดูสิว่าเขาตอบเรามาว่าอย่างไร?"

เธอยิ้มบาง มองหน้าเขานิ่งๆ รอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"เขาคงบอกคุณว่า เขาแข็งแกร่งมากพอ ไม่ตายง่ายๆ
และถึงตายก็ไม่มีอะไรต้องห่วง คุณดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว
เพราะถ้าชนะสงครามครั้งนี้ เขาจะได้เลื่อนยศเสียที"

ชายหนุ่มพูดออกมาได้คล่องปร๋อราวกับเป็นเรื่องของตัวเอง

"ใช่ เขาพูดเช่นนั้น สุดท้ายเราก็เลยต้องทนดูเขาตายอีกรอบ
แต่เรายังไม่ยอมแพ้ เราย้อนกลับไปก่อนเขาเข้ารับราชการ
แกล้งปลอมตัวเป็นหมอดูไปทักเขา ว่าเขาจะตายหากเข้ารับราชการ
ท่านลองเดาดูสิว่าเขาตอบเรามาว่ายังไง?"

เธอยิ้ม ยิ้มแบบคนกุมความลับอะไรบางอย่างไว้
ซึ่งนั่นเป็นรอยยิ้มที่เขาเกลียด แต่เขาก็ยังตอบ

"เขาคงบอกคุณว่า งานนี้มีความมั่นคง สวัสดิการพร้อม
ใครจะตายก็ช่างมัน แฟนจะอยู่ไม่ได้ก็ช่างแฟน
ถ้าไม่มีความมั่นคง แฟนรักแค่ไหนก็ทิ้งไปอยู่ดี"

"ท่านพูดถูกต้องทุกประการ ราวกับเป็นเรื่องของท่านเอง
คราวนี้เราเลยย้อนกลับไปก่อนจะมาเป็นคนรักของเขา
บอกให้พ่อของตัวเองที่มียศใหญ่โตขัดขวางไม่ให้เขารับราชการ
แลกกับการยอมแต่งงานกับคนใหญ่คนโตที่พ่อจัดหามาให้"

"เขาคงเกลียดพ่อคุณเลยละสิ"

"เปล่า เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้
ไม่รู้จักแม้กระทั่งว่าเราเป็นใคร
ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังคุยกับเราอยู่
เราเป็นคนเดียวที่จำได้ แต่เขาจำไม่ได้
จนถึงตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเราคิดถูกหรือผิด
บางทีปล่อยให้คนที่นึกถึงแต่ตัวเองตายไปก็ดีอยู่แล้ว"

เธอแค่นยิ้ม มองเขาด้วยสายตาทั้งรักทั้งชัง

"คุณหมายถึงผมเหรอ? ตลกสิ้นดี"

เขายิ้มขัน ไม่ปกปิดอาการขำและเยาะเย้ย

"การที่ท่านตอบคำถามเรื่องในอดีตได้เหมือนเดิม
ทั้งยังมีกิริยาในปัจจุบันไม่ต่างไปจากเมื่อครั้งอดีต
ทำให้เรามั่นใจว่าต่อให้เราช่วยท่านย้อนเวลา
ท่านก็จะทำมันพังอยู่ดี ลองตรองดูเถิดว่าเพราะอะไร"

"คุณจะทำแบบบนี้ไม่ได้! ไหนว่าจะช่วยผมไง"

ชายหนุ่มตะคอก ก่อนลุกขึ้นมาบีบลำคอบอบบาง

"เราบอกว่าจะช่วยหากท่านผ่านการทดสอบ
ซึ่งท่านไม่ผ่าน และต่อให้มาอีกกี่ครั้งก็จะไม่ผ่าน
เพราะท่านไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบัน
ท่านยังเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนไม่เปลี่ยน
ขนาดเหตุผลที่ท่านมาขอให้เราช่วย ท่านยังปิดบังเลย"

"คุณรู้?"

"คิดว่ามีอะไรที่นักท่องกาลเวลาไม่รู้ด้วยหรือ?
ท่านไม่ผ่านการทดสอบตั้งแต่ทีแรกแล้ว
เราแค่อยากให้ท่านคิดจึงเล่าเรื่องให้ฟัง"

เธอยิ้มก่อนลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกจากร้านไป
ทิ้งไว้เพียงประโยคเดียว

"เราไม่ช่วยท่านแล้ว เวลาเรามีค่านัก"



End.
Jelliiz