หรือมองเห็นความสวยงามของโลกภายนอก....


ใช่ครับ
เธอตาบอดและหูหนวก
แต่เธอเคยบอกผมว่า

....เธอมองเห็นและได้ยินเพียงเสียงวิญญาณ
และที่เธอสามารถสื่อสารกับผมได้
ก็เพราะวิญญาณที่อยู่รอบตัวเธอ
กระซิบบอกว่าผมพูดอะไรไปบ้าง
เธอจึงโต้ตอบกับผมได้เช่นคนทั่วไป....

ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่เชื่อ


ที่น่าแปลกใจก็คือ นอกจากผมแล้ว เธอก็ไม่พูดกับใครอีก
ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็ไม่เคยถาม
ผมรู้แค่ว่า ถ้าผมถาม เธอจะจากไป


และนั่นคือความผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตของผม

.
.
.
.
เพราะคนที่เธอจะพูดด้วย มีเพียงคนที่กำลังจะตาย
หรือคนที่ถูกวิญญาณรอบตัวเธออาฆาตเท่านั้น


ผมอยู่ในกลุ่มคนที่กำลังจะตาย
เธอมาเพื่อเตือนผม เตือนให้ระวังตัว
เตือนเพื่อให้ผมสามารถโกงความตายได้

ผมถามเธอว่าผมจะตายยังไง
เธอตอบไม่ได้

และเพราะแบบนั้น ผมถึงไม่เชื่อ
มิหนำซ้ำยังผลักไสไล่ส่งเธอออกไปจากชีวิต

.
.
.
.
ทั้งๆที่ผมหลงรักเสียงของเธอ


ผมหวังว่าเธอก็จะหลงรักเสียงของผมและไม่จากไปไหน
แต่นั่นก็แค่ฝันลมๆแล้งๆ ....เพราะเธอจำเป็นต้องไป

เธอว่าเธอต้องไปเตือนคนอื่นต่อ
ผมถามเธอว่ามีใครเคยเชื่อเธอไหม

เธอเพียงแต่ยิ้ม ไม่พูดอะไร
และหันหลังเดินจากไป

ผมตะโกนเรียก
ทั้งที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่มีวันได้ยิน
....เธอไม่หันกลับมา

รู้ตัวอีกทีขาผมก็ก้าวตามเธอไปด้วยความรวดเร็วเสียแล้ว
ผมเห็นเธอหันกลับมาด้วยความตกใจ
ผมยิ้มกว้าง พลางเอื้อมมือคว้าตัวเธอไว้

ทว่า....
ก่อนที่ผมจะเอื้อมถึงตัวเธอ
โลกของผมก็ดับมืดไปเสียก่อน

ผมได้ยินเสียงอึงอลรอบตัว
แต่ไม่สามารถจับใจความได้

ผมพยายามลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก
ผมเห็นเธอร้องไห้
ผมบอกเธอว่าผมไม่เป็นไร
....แต่เธอก็ยังร้องไห้

เธอเผยอปากร้องเพลงที่ผมชอบฟัง
น้ำเสียงสั่นเครือเหมือนคนที่หัวใจแตกสลาย
ขับขานเรื่องราวแห่งความอบอุ่น
ความหวัง และศรัทธา

ผมเพิ่งรู้วันนี้เอง
ว่าเพลงที่ผมชื่นชอบ
....คือเพลงสวดส่งวิญญาณ

เธอยิ้มทั้งที่น้ำตาคลอเบ้า
เอ่ยกระซิบคำพูดบางเบา
"ไม่มีใครเชื่อฉันหรอก
จนกว่าเขาจะตายจริงๆ
....เหมือนกับเธอไง"

แล้วเธอก็เดินจากไป
ทิ้งร่างผมไว้กลางสี่แยกอย่างเดียวดาย



End.
Jelliiz