เพราะกฎมีแค่ข้อเดียว คือต้องเขียนทุกวัน

....ซึ่งนั่นแหละที่ยากที่สุด!

จริงๆตอนแรกเขียนในโน้ต แคปหน้าจอเอาไปครอปอีกที แล้วเอาลงทวิต ซึ่งพอทวิตไปนานๆมันก็จะดันทวิตเก่าๆลงไป ที่ลงไว้ก็จะหายไป และขุดยาก ดังนั้นก็เลยหาที่ลงอีกที่ เพื่อที่จะได้เก็บเรื่องที่เขียนไว้อ่านได้

ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าจะเอาลงที่ไหน แต่พอดีเห็นเว็บมินิมอร์ผ่านตาในแท็ก #fictober ในทวิต ก็เลยลองมาศึกษาดู แล้วก็พบว่า อ้าว! เว็บนี้เคยเข้ามาอ่านอะไรบ่อยๆนี่นา เลยตัดสินใจลิงค์กับแอคทวิต แล้วเอามาลง

เหตุผลสั้นๆง่ายๆก็คือชอบเขียน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขียนอะไรจบ เพราะฉะนั้นการมาเล่นอะไรแบบนี้ ก็เหมือนเป็นการทดลองแนวการเขียน ทดลองสำนวน สร้างวินัยในการเขียน และหาพล็อตไปเขียนต่อ

คือถ้าพล็อตไหนดี พล็อตไหนเวิร์ค ก็จะได้เอาไปต่อยอดเป็นฟิคยาวต่อไปไง เป็นคนคิดการณ์ไกล

จริงๆตอนนี้อยู่ในช่วงเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ด้วยความอยากเขียน ....ก็เลยเขียน!

อนาคตก็ต้องมี เลยต้องแบ่งเวลาไปอ่านหนังสือทำแบบฝีกหัดทำข้อสอบเก่าเตรียมสอบด้วย ดังนั้นก็คงไม่ได้เขียนทุกวัน ลงทุกวัน แต่จะพยายามเขียนให้ครบสามสิบเอ็ดวันสามสิบเอ็ดเรื่องนะ!

สุ่มคำมาเขียน วันละประมาณสองสามคำ พอสุ่มมาแล้วก็เรียกคำพวกนั้นว่า keywords ซึ่งบางทีคำแต่ละคำที่สุ่มมา มันก็หาทางเชื่อมโยงกันยาก แต่บางครั้งมันก็ง่าย

โดยวิธีการสุ่มมีหลายวิธี เช่น สุ่มชื่อเพลง ใช้คำที่ค้นหาล่าสุด ใช้เว็บสุ่มคำ เปิดพจนานุกรม ให้น้องสาวช่วยสุ่ม ให้รุ่นพี่รุ่นน้องช่วยสุ่ม หรือแม้กระทั่งให้พ่อแม่ช่วยสุ่ม (ซึ่งพ่อแม่ก็สุ่มให้นะ ไม่ได้ดุลูกที่ทำอะไรแบบนี้ในช่วงใกล้สอบเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าดีหรือเปล่า)

จบการเวิ่นเว้อไว้แต่เพียงเท่านี้