Inyapa 05 Oct 17
ใครหลายคนอาจเคยตั้งคำถามกับตัวเอง ซึ่งในแต่ละคำถามที่ตั้งขึ้นมามักขึ้นต้นด้วยคำว่า "ทำไม" เสมอ ฉันก็เป็นหนึ่งคนที่มักจะตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเอง ทำไม คำขึ้นต้นที่เกิดขึ้นทุกครั้งเวลาที่ฉันข้องใจหรือสงสัยในบางสิ่งและมันเป็นแบบนั้นประจำ
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวัน วันธรรมดาๆที่เหมือนจะไม่มีอะไรเลย ท่ามกลางบรรยากาศที่หนาวและชื้นเล็กน้อยเนื่องจากฝนที่ตกลงมาเป็นระยะๆ "ทำไมไม่ตกทั้งวันตกๆ หยุดๆ แบบนี้ทำไม" คำขึ้นต้นด้วยคำว่า ทำไม และจบลงด้วยคำว่า ทำไม ใช่แล้วนี่คือคำถามของฉัน คำถามที่ไม่มีใครสามารถอธิบายคำตอบของมันได้
ฉันยังคงอยู่ที่ห้องนอนเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าข้างนอกอากาศจะดีและท้องฟ้าที่มาหลังฝนจะสวยแค่ไหนแต่ข้างในนี้กลับเต็มไปด้วยความหนาว เกลียดที่สุด เกลียดอากาศแบบนี้ เกลียดความหนาว เกลียดฤดูฝน เกลียดความเหงาเพราะทุกครั้งที่ฝนตกมักทำให้ฉันเหงา คงจะจริงสินะ ฝนตกมักทำให้คนเหงา เป็นอย่างที่คนเขาพูดจริงๆ ฉันเชื่อคำพูดเหล่านี้เสมอเพราะมันมักเกิดขึ้นกับตัวของฉันเอง
ความเหงาทำให้ฉันรู้สึกอ่อนแอ ทุกคนที่เห็นฉันและรู้จักฉันมักจะคิดว่าฉันเฉยชาและไม่สนใจใคร แต่จริงๆแล้วฉันอ่อนแอ คนเรานั้นย่อมมีจุดอ่อน นี่คือจุดอ่อนของฉัน ถึงแม้ฉันจะให้คำปรึกษาที่ดีกับใครหลายคนได้แต่เมื่อฉันทุกข์ใจ ฉันกลับให้คำปรึกษาตัวเองไม่ได้เลย เลยจำเป็นที่จะต้องปรึกษาคนอื่นแต่ฉันก็เลือกที่จะไม่บอกใครและเก็บมันไว้เองตลอด ฉันที่เป็นฉัน คนที่ไม่กล้าแสดงความรู้สึกและเลือกที่จะเก็บเอาไว้คนเดียวมากกว่าจะบอกออกไป
ฉันมองหยาดฝนที่เกาะตัวตรงหน้าต่างถึงแม้ตอนนี้ฝนจะหยุดตกลงมาแล้วแต่กลับไม่ได้หยุดความเหงาของฉันเลย มันยิ่งทำให้ฉันเหงากว่าเดิมด้วยซ้ำ ทำไมนะ เมื่อไหร่ความรู้สึกแบบนี้จะออกไปจากใจของฉัน เมื่อไหร่ที่จะหมดฤดูฝนนี้ไปซักที่ เมื่อไหร่กันนะ.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in